Tak wg mojej skromnej opinii lepiej, żeby nie było pewnych wspomnień jeśli są one przykre, smutne.Niż gdyby miały być dla samej istoty wspomnień. Sama wolałabym wielu rzeczy nie pamiętać, o wielu rzeczach nie myśleć, bo same wspomnienia bolą. Ale niestety człowiek jest tak zaprogramowany, żeby pamiętać wszystko.
Z czasem, te przykre wspomnienia - tracą nasilenie barw, zacierają się, bledną... Nie wywołują tylu emocji... Inaczej, gdy ktoś je pielęgnuje, albo nie może sobie poradzić z przeszłością, ciągle wracając do smutnych chwil, ciągle rozdrapując rany...
Ja myślę, że wybaczając - sobie, innym... że to jest ten moment, od którego złe wspomnienia - bledną... Lecz, na to, jak wiadomo, potrzeba czasu*
Wiem, to po sobie. Owszem pamiętam ileś przykrych wspomnień, ale one nie wywołują już we mnie emocji, są po prostu wspomnieniem, inne - już mi się tak w pamięci zacierają, że przypominam sobie tylko do dobre...
Mercy napisał/a:
Jaki sens mają wspomnienia?
Uczą, pomagają, dają siłę, wzmacniają (nawet jeśli wspomnienia wiążą się z przykrymi doświadczeniami)
Ja nie chciałabym każdego dnia budzić się i nic nie pamiętać, nie mieć żadnych wspomnień. Kojarzy mi się to z pustką.
Nigdy nie zapominaj najpiękniejszych dni twego życia! Wracaj do nich, ilekroć w twoim życiu wszystko zaczyna się walić. /Phil Bosmans/
Ostatnio zmieniony przez inside 2010-06-16, 17:11, w całości zmieniany 1 raz
A co Wy o tym myślicie? Czy warto robić w życiu pewne rzeczy tylko po to, by było później co wspominać? Czy nieważne czy będą to dobre czy złe wspomnienia,ważne żeby jakiekolwiek były?
TAK ! Warto i NAPEWNO będzie co wspominać. Wszystko można nam zabrać w życiu, ale wqspomnień nikt nam nie odbierze i bardzo dobrze.
Ja chcę pamiętać wszystko. Każdy szczegół tego dobrego jak i również tego złego.
Wydarzenia, które kiedyś miały miejsce i były szczególnie bolesne stworzyły obecną mnie. A z obecnej mnie jestem zadowolona, bo zawsze wiem co powiedzieć, jak się bronić... Pamiętając ofiarę sprzed lat, wiem, że już nigdy nią nie będę.
Wiek: 37 Dołączyła: 15 Kwi 2011 Posty: 698 Skąd: z krańca świata
Wysłany: 2012-08-19, 21:30 Re: Wspomnienia
Mercy napisał/a:
"Wspomnienia muszą być. Nieważne czy piękne czy smutne, ważne żeby jakiekolwiek były" - Ktoś.
Czyżby to był fragment mojego postu z innego forum?:) Dokładnie to usłyszałam kiedyś od kogoś;-)
Anyway, wciąż się zastanawiam nad tym. Może lepiej, żeby tych złych nie było. Ale to właśnie one kształtują nas, uczą nas czegoś. Może to nie chodzi o to, aby nie pamiętać, ale by pogodzić się z tym, co było i potraktować to jako zwycięstwo. Bo w końcu to przetrwaliśmy i żyjemy mimo wszystko.
Nie bójcie się, moje myśli są takie malutkie, że będę je i po śmierci rzucał wam na płatkach śniegu spadających z nieba. A w lecie? Namyślę się! Przecież nie umieram jeszcze.
Wiek: 37 Dołączyła: 15 Kwi 2011 Posty: 698 Skąd: z krańca świata
Wysłany: 2012-08-19, 21:45
Mercy, ja też już dawno na innym forum dlatego mi się skojarzyło:))
Takie deja vu miałam i dlatego pytam:D
Nie bójcie się, moje myśli są takie malutkie, że będę je i po śmierci rzucał wam na płatkach śniegu spadających z nieba. A w lecie? Namyślę się! Przecież nie umieram jeszcze.
Wiek: 30 Dołączyła: 21 Sty 2013 Posty: 325 Skąd: Europa
Wysłany: 2013-01-26, 03:39
ja mam wrazenie, ze duzo zapominam/zapomnialam... tylko tak nagle powracaja wspomnienia, zwykle wywolane przez cos, jakis zapach, uczucie...
ale lubie wspomnienia, te mile...
Wiek: 26 Dołączyła: 26 Sie 2011 Posty: 2709 Skąd: łódzkie
Wysłany: 2013-01-26, 11:19
Wspomnienia. Może i są ważne, może i sprawiają mi czasem uśmiech na twarzy. Ale nie lubię wspomnień. Nie chcę ich pamiętać. Ważne jest to co będzie, to co trwa teraz. Nie mogę się oglądać za siebie.
Wiek: 42 Dołączyła: 14 Paź 2013 Posty: 192 Skąd: Polska
Wysłany: 2013-11-11, 14:27
Gdzieś na tyłach mojej świadomości mam swój mały ogródek wspomnień. Olbrzymie dęby, kilka wierzb płaczących... Trochę kwiatków, czyli pozytywnych wspomnień, ale niezbyt wiele, bo te ku*ewskie psy depresji wszystko rozkopią . Co jeszcze? Ach...zawsze zarośnięta trawa, bo nigdy nie mam czasu zająć się tym. Trawa zakrywa wszystko...również kilka pniaków z przeszłości, o które niemalże zawsze potykam się i wypier*alam, ryjąc twarzą w ziemi. Czasami upadek jest tak niefortunny, że ląduję w swojej sadzawce...tym śmierdzącym bagnie wszystkiego, co mnie przytłacza. Czasami nie mam siły walczyć o oddech i pozwalam się wciągnąć.
Nie lubię tego ogrodu. To jest złodziej czasu i chęci do życia. Unikam, jak tylko mogę. Obchodzę szerokim łukiem. Nie zawsze się uda. Czasami tak.
Wspomnienia... ah. Czasami lubię powspominać, ale tylko te lepsze chwile, których niestety w moim życiu było mało. Najważniejsze dla mnie i tak jest to, co dzieje się teraz.
Najgłębiej patrzą oczy, które najwięcej płakały.
Najbardziej kochają serca, które najwięcej cierpiały.
Ostatnio zmieniony przez Mustela Nivalis 2013-11-21, 22:26, w całości zmieniany 1 raz
Ostatnimi czasy moje wspomnienia przyprawiają mnie o ból. Nie mogę myśleć o tym co się kiedyś zdarzyło w moim życiu, bo wtedy się dołuje. Ogarniam mnie smutek z powodu tego, że już nigdy czegoś takiego nie przeżyje.
Może kiedyś będę wspominała z radością niektóre momenty w moim życiu. Ale w tym momencie nie chciałabym pamiętać o swojej przeszłości. Chciałabym widzieć ciemność. Nie potrafię o czymś nie myśleć. Choć bardzo chciałabym o tym zapomnieć...
I znowu stoi obok lustra na toaletce całkiem sama
I tylko jedna mała kropla spłynęła w dół po porcelanie
Chcę pamiętać tak wiele, jak tylko jestem w stanie. To, co miało miejsce w przeszłości, miało wpływ na to, jak wygląda moja rzeczywistość w chwili obecnej.
Chcę pamiętać o tym, co było dobre i o tym, co było złe. Pierwsze wywołają we mnie pozytywne uczucia, drugie - pozwolą wyciągnąć odpowiednie wnioski, które pozwolą mi nie popełnić znów tych samych błędów i wskażą obszary, nad którymi mogę pracować, przyniosą odpowiedzi na pytania "dlaczego?".
Nie lubię grzebania się w złych wspomnieniach i z reguły tego nie robię - nie umyślnie, świadomie. Często, kiedy coś się dzieje, nachodzi mnie myśl "znowu" i wtedy mam przed oczami podobne sytuacje z przeszłości - tego nie znoszę, ale może uda mi się coś z tym zrobić.
Wszystko można nam zabrać w życiu, ale wqspomnień nikt nam nie odbierze i bardzo dobrze.
Czasami jednak i wspomnienia ulegają "zniszczeniu".
Wydaje nam się, że wspominamy ale nasze wspomnienia się zacierają. Wydaje nam się , że obraz , który widzimy w naszych myślach jest prawdziwy, ale czy nie jest tak , że niekiedy dodajemy naszym wspomnieniom coś od siebie? Idealizujemy, przeinaczamy... lub w drugą stronę.
To nie są już wspomnienia, tylko nasza wyobraźnia.
Kiedy zamierzasz się poddać, przypomnij sobie po co zaczynałeś.
Wszystko czego pragniesz jest po drugiej stronie strachu.
Wiek: 39 Dołączyła: 13 Maj 2015 Posty: 415 Skąd: kujawsko-pomorskie
Wysłany: 2015-11-14, 21:43
Ja posiadam zaletę, ale też i wadę, bardzo dobrą pamięć... Zaleta, bo gdy ktoś zapyta mnie o wydarzenia z przeszłości, jestem w stanie powiedzieć dokładnie jak i co, często z uwzględnieniem daty (nie raz miałam telefon od znajomego, żebym mu przypomniała kiedy coś tam miało miejsce). Ale jest to takie dla mnie wadą, bo różne złe wspomnienia, bardzo dobrze pamiętam i w złych chwilach wszystkie powracają. Nie wiem dlaczego, ale dobre wspomnienia mniej pamiętam, niż te złe - te są bardziej wyraźne, może bardziej je przeżyłam. Ale tak czy siak wspomnienia są bardzo ważne, budują nas, nie ważne czy są to wspomnienia dobre czy złe.
"Nie śniło jej się nawet, że życie może nieść tyle bólu, chociaż fizycznie nic człowiekowi nie dolega."
i bardzo dobrze.
. Co jeszcze? Ach...zawsze zarośnięta trawa, bo nigdy nie mam czasu zająć się tym. Trawa zakrywa wszystko...również kilka pniaków z przeszłości, o które niemalże zawsze potykam się i wypier*alam, ryjąc twarzą w ziemi. Czasami upadek jest tak niefortunny, że ląduję w swojej sadzawce...tym śmierdzącym bagnie wszystkiego, co mnie przytłacza. Czasami nie mam siły walczyć o oddech i pozwalam się wciągnąć.
Nie wiem dlaczego, ale dobre wspomnienia mniej pamiętam, niż te złe - te są bardziej wyraźne, może bardziej je przeżyłam. Ale tak czy siak wspomnienia są bardzo ważne, budują nas, nie ważne czy są to wspomnienia dobre czy złe.
