Wysłany: 2015-11-16, 12:19 Gdy raz do twoich drzwi zapuka...
Obejrzałem sobie wczoraj ciekawy horror, który został mi podsunięty przez kolegę, który go nie oglądał. Często mi się to zdarza, bo większość ludzi wie że jestem kinomaniakiem.
Sprawdziłem go i muszę powiedzieć, że nie wiem co o nim sądzić. Targa mną kontrowersja, poczytałem parę opinii, większość z nich twierdzi że sama postać Babadooka to po prostu choroba psychiczna, wielka przenośnia depresji lub innego schorzenia.
Jestem ciekaw waszej opinii, zapraszam do oglądania.
"Czy Babadook jest tylko wytworem wyobraźni kobiety, ścigającym ją wspomnieniem zmarłego męża? Może tylko narodził się w umyśle jej syna, próbującego zakląć rzeczywistość za pośrednictwem baśniowego języka? A co, jeśli istnieje naprawdę i wystrugana w garażu kusza na rzutki nie wystarczy, by go pokonać? Debiutująca w pełnym metrażu Jennifer Kent zna gatunek i zdaje sobie sprawę, ilu jej poprzedników poległo, udzielając odpowiedzi na podobne pytanie. Sama daje popis autokontroli: wie doskonale, że boimy się nie tylko tego, czego nie widać, ale także tego, co może w ogóle nie istnieć. I choć to pojedyncze niedopowiedzenie jest fabularnym fundamentem całego filmu, konstrukcja okazuje się solidna – "Babadook" straszy na całego. "
Sam film wywarł na mnie dobre wrażenie, jednak opinie na jego temat są różne. Można sądzić, że Babadook był wytworem wyobraźni głównej bohaterki, wynikiem choroby psychicznej lub braku snu, wszystko zależy od tego jak spojrzymy na ten horror. Moja mama, która również go obejrzała stwierdziła, że był śmieszny, Babadook nierealny, bardziej "bajkowy" (co tutaj się dziwić) niż straszny- może niezbyt dobrze dobrała słowa, ale w każdym razie jej ten film nie przypasował. Mnie film się podobał chociażby ze względu na wątek bezsenności matki i chorego synka, to było, moim zdaniem, genialnie przedstawione.
A mi się tam Babadook podobał. Taka metafora lęku, strachu, traumy.
Nie pokazane, nie powiedziane wprost, ale ukazane za pomocą jakiejś przenośni.
Szczególnie koniec/ podsumowanie - bardzo mi się spodobało.
W ogóle fajny pomysł na film. Czy można to jednak w pełni nazwać horrorem? Mnie osobiście jakoś nie wystraszył bardzo, a mam słabe nerwy.
Chętnie sobie obejrzę Babadooka po raz drugi.
Kiedy zamierzasz się poddać, przypomnij sobie po co zaczynałeś.
Wszystko czego pragniesz jest po drugiej stronie strachu.
