Wysłany: 2017-05-23, 20:57 Miłe niespodzianki od losu
W ramach mojej terapii i pracy nad lękiem przed śmiercią, doszliśmy do wniosku, że mój lęk wywodzi się z potrzeby nadmiernej kontroli wszystkiego, tego, że zawsze wszystko musi u mnie iść według planu i ciężko działać mi spontanicznie. W związku z tym, dostałam pracę domową o tytule "miłe niespodzianki od losu". Mam zapytać jak największą ilość osób o miłe niespodzianki od losu, jakie ich spotkały. Rzeczy, które przytrafiły się Wam spontanicznie, nie były zaplanowane, a całkowicie przypadkowe i ostatecznie okazały się czymś miłym i fajnym. Mnie Wasze odpowiedzi bardzo pomogą w terapii, ale myślę, że osobom podobnym do mnie, które mają problem z nadmierną kontrolą, ten temat również może pomóc. Liczę na odzew z Waszej strony!
To ja zacznę - załamałam się dziś ilością pracy i wskutek tego w ogóle się za to nie zabrałam. Niespodzianką i szczęściem okazało się, że dobrze się stało, bo koniec końców dostałam cos innego do zrobienia. I kogoś do pomocy.
Miłą niespodzianką od losu okazała się moja praca. W tamtym okresie nie poszukiwałam żadnego zajęcia zarobkowego, propozycja przyszła całkiem nieoczekiwanie. Okazało się to moją wymarzoną pracą i nie wyobrażam sobie tego teraz nie robić.
Pierwsza, najważniejsza rzecz, która przyszła mi do głowy.
Najpiękniejsze widoki, najciekawsze miejsca i najlepsze wspomnienia turystyczne mam
z miejsc, których nie było w planach. Jak zboczę gdzieś z trasy, skręcę nie w tę uliczkę co trzeba, jak włóczę się bez mapy itepe itede, to zawsze wpadam na coś niesamowitego.
Raz zgubiłam się w lesie, to nie było planowane i odkryłam ścieżkę do świetnego wodospadu oraz formacji skalnych.
Najpiękniejsza zorza polarna, jaką zobaczyłam, była czymś niespodziewanym. Mieszkałam wtedy na kempingu, bez takich luksusów jak toaleta. Wychodząc wieczorem za potrzebą schowałam się za domek i wciągając portki po wszystkim spojrzałam w niebo, na którym akurat odbywało się cudowne przedstawienie. Trwało to koło dziesięciu minut, więc to, że akurat przycisnęło mnie w odpowiednim momencie - cóż... przypadek.
Pierwsza praca tutaj to też tak jakoś z dupy. Od niechcenia na doczepkę pojechałam z mężem potowarzyszyć mu w załatwianiu spraw z szefem, ten w ramach small talku pogratulował mi zdania egzaminu na prawo jazdy i podszepnął słówko komuś o bezrobotnej Polce we wsi. Dostałam do wożenia cudowną ekipę emigrantów z daleka, których to postrzegam jako większą niespodziankę niż samą fuchę, o której nie było nigdzie napisane i na którą nie odbywała się żadna rekrutacja.
Styczność z twórczością mojego ulubionego pisarza: wybrana na chybił-trafił bezokładkowa kserokopia okazała się odkryciem, które pozostawiło mnie z poczuciem, że oto mam swojego miszcza.
O, przypomniało mi się, że miałam podobnie. Ponad 2,5 roku przez przypadek trafiła do mnie książka Tess Gerritsen - to dzięki niej zakochałam się w twórczości tej autorki, a także rozpoczęła się moja miłość do thrillerów medycznych, która trwa do dzisiaj. Sama z siebie raczej nie zainteresowałabym się tym gatunkiem.
Mnie Wasze odpowiedzi bardzo pomogą w terapii, ale myślę, że osobom podobnym do mnie, które mają problem z nadmierną kontrolą, ten temat również może pomóc. 
