[edzioo]

Zawsze mogą mieć więcej zajęcia i nie mieć czasu na myślenie o tym.

[Holycarrot]

Jak większa część ludu wypowiadająca się w tym temacie, tak i ja odcięłam się od innych. Na świat wylał się kubeł szarej farby, a z ludzi zaczęły wychodzić prawdziwe potworki. Dodam jeszcze rzecz paradoksalną, a mianowicie to, że świat bardzo często mnie śmieszy. Wszystko jest tak zimne i obłudne, że potrafi rozbawić mnie byle błahostka. I to chyba najlepsza rzecz, którą zyskałam dzięki aa

[Zakręcona]

Odcięłam się od innych (następowała to systematycznie). Stałam się pesymistą, zakładam zawsze najgorszą opcję (lepiej przygotować się na najgorsze niż później bardziej porażkę przeżywać). Prawie z nikim nie rozmawiam czy to z rodziną, czy z znajomymi. Wcześniej jakoś jeszcze próbowałam zacząć rozmowę, zaczynając od pogody itp. Teraz nawet na to mnie nie stać. Zamknęłam się w swoim świecie... bardziej bardziej w nim egzystuje ale świat rzeczywisty trwa tak beze mnie. W prezencie jeszcze dostałam koszmary, które śnią mi się często...

[Partyzant]

Mam gorsze kontakty ze znajomymi, mniej się odzywam i wolę stać gdzieś na uboczu. Jednocześnie stałem się bardziej wyczulony na problemy innych, i często jeśli tylko mogę staram się pomóc. Może życia nie zmieniła, bo wszystko toczy się w tym samym rytmie (wstać-szkoła-dom-uczyć się-spać), ale moje osobiste podejście do niego jak najbardziej. Ja uważam że to lepiej że trzymam się z boku... W zeszłym roku jak trzymałem z tą bandą gimbusów (Moja klasa...) wylądowałem 2 razy u dyrektorki, i 2 razy miałem ostro prze*****e... Więc wyszło mi tylko na dobre.

[Melody]

AA nie zmieniła bardzo mojego życia. Jedynie czuję paniczny lęk przed krótkimi rękawami, dotykiem i wzrokiem obcych osób w okolice pociętych przedramion. Może jeszcze uświadomiła mi jak bardzo potrafię być okrutna wobec siebie. Uważam ją jedynie za skutek uboczny mojej choroby, która już odeszła. To ta choroba mnie zmieniła, gdyby jej nie było nie byłabym taka jaka teraz jestem. W gruncie rzeczy osłabiło mnie to w kilku kwestiach, ale umocniło w kwestiach bardziej dla mnie istotnych.

[xxxMsDeathxxx]

[Partyzant]

[YukikoSayuri]

Zaczęłam większą uwagę zwracać na to, co mówię i w jaki sposób. Nie chcę popełniać tych samych błędów, przez które cierpię. Jeśli nie jestem w nastroju do rozmowy, zaznaczam to na samym początku i nie testuję swojej wytrzymałości w aspołeczne dni. Mówię "Wybacz, mam kiepski dzień, nie jestem dziś towarzyska."

Ograniczyło się moje zaufanie. Ciężko mi to przychodzi. Boję się mówić o problemach, nie poruszam tych tematów, a jeśli - mogę słuchać, rozmawiać i próbować pomóc, ale komuś, nie chcę mówić o swoich przeżyciach.

Stałam się bardziej... nerwowa. W domu. Czasem podskakuję, kiedy słyszę coś głośniejszego. To chyba przeciągające się napięcie spowodowane "nikt nie może cię zobaczyć", kiedy się tnę w swoim pokoju. Rodzina nic o tym nie wie i jeszcze przez jakiś czas mają pozostać nieuświadomieni.

Zwracam większą uwagę na nadgarstki i przedramiona innych osób. I zauważam czasem zaskakująco dużo.
Nie, nie wgapiam się perfidnie.

I z zasady, z założenia dobrze traktuję ludzi, którzy mają problem z aa, bo ich po prostu rozumiem.

Zaczęłam większą uwagę zwracać na to, co mówię i w jaki sposób. Nie chcę popełniać tych samych błędów, przez które cierpię. Jeśli nie jestem w nastroju do rozmowy, zaznaczam to na samym początku i nie testuję swojej wytrzymałości w aspołeczne dni. Mówię "Wybacz, mam kiepski dzień, nie jestem dziś towarzyska."

Ograniczyło się moje zaufanie. Ciężko mi to przychodzi. Boję się mówić o problemach, nie poruszam tych tematów, a jeśli - mogę słuchać, rozmawiać i próbować pomóc, ale komuś, nie chcę mówić o swoich przeżyciach.

Stałam się bardziej... nerwowa. W domu. Czasem podskakuję, kiedy słyszę coś głośniejszego. To chyba przeciągające się napięcie spowodowane "nikt nie może cię zobaczyć", kiedy się tnę w swoim pokoju. Rodzina nic o tym nie wie i jeszcze przez jakiś czas mają pozostać nieuświadomieni.

Zwracam większą uwagę na nadgarstki i przedramiona innych osób. I zauważam czasem zaskakująco dużo.
Nie, nie wgapiam się perfidnie.

I z zasady, z założenia dobrze traktuję ludzi, którzy mają problem z aa, bo ich po prostu rozumiem.

[łoś]

Jak aa zmieniło moje życie ? Na pewno odwróciło się do góry nogami. Od 2 lat siedzę w tym bagnie i znikąd ratunku, ale przyznam da się z tym żyć. Lekko nie jest, ale trudno. Dzięki autoagresji znalazłem forum, a tu z kolei poznałem ludzi, których na pewno będę ciepło wspominał. Wszystko ma plusy i minusy, trzeba to zaakceptować.

[Usagi]

To mój sposób na rozwiązywanie problemów. Coś Cię boli? Chcesz przestać płakać? Chcesz poczuć się lepiej? Pociachaj sobie przedramię. Masz dość problemów? Zrób sobie nowe siniaki. Srlsy, to jedyne co mi przychodzi do głowy, kiedy mam problemy. W dodatku czuję się wyobcowana. Nie mam komu tego powiedzieć. Dlatego mówię to samej sobie w postaci blizn.

[Nightmare]

[WatPomp]

Ostatnio próbowałam przypomnieć sobie swoje życie kiedy jeszcze nie miałam problemu z aa i nie mogłam... Umiem wskazać niektóre cechy swojego charakteru i poglądy jakie uległy zmianie ale nie potrafię sobie przypomnieć tamtego "innego życia". Jakby chodziło o zupełnie inną osobę.

[Nightmare]

Właśnie. Nie mogę sobie przypomnieć jak to było przed aa. Czy było lepiej? Nie wydaje mi się. Wszystko mi się zamazuje. Jakbym była w kolejnym wcieleniu.

Właśnie. Nie mogę sobie przypomnieć jak to było przed aa. Czy było lepiej? Nie wydaje mi się. Wszystko mi się zamazuje. Jakbym była w kolejnym wcieleniu.

[Ejber]

Mnie zmieniło na tyle, że nie ufam nawet już najbliższym, całkowicie zmnienił mi się światopogląd i poczucie wartości, na jego brak. Ludzie wokół nie rozumią mnie, a ja ich. Kiedyś miałem marzenia i cele, teraz dla mnie liczą się tylko kolejne cięcia, po których czuję się wolny.

Poprawiłam ortografię i interpunkcję. | Ella

[monor]

Jak aa zmieniło moje życie...
Jest to sposób na odreagowanie czegokolwiek. Wśród znajomych mam opinię bardzo spokojnej i opanowanej osoby. Potrafię już powstrzymać każdą emocję, panuję nad tym w prawie 100%. Wracam do domu i wyładowuję wszelkie spięcia na sobie.

Bardziej szanuję ludzi i uważam na to, co mówię.

Poznanie kogoś nowego = spojrzenie na nadgarstki. Tak dla pewności.

No i na koniec tak, jak wszyscy - zamknięcie na ludzi. Nawet człowiek, który wie o mnie dosłownie wszystko i potrafi ze mnie wyciągnąć każdą informację nie ma pojęcia o mojej aa. I niech tak zostanie.