[xTwirro]

znajomi od dłuższego czasu proponują mi bym poszła... ale ja nie chce...
moi dziadkowie mają za dużo problemów, nie chce być kolejnym.

znajomi od dłuższego czasu proponują mi bym poszła... ale ja nie chce...
moi dziadkowie mają za dużo problemów, nie chce być kolejnym.

[Arya]

[Imperfect]

Na wejściu do psychiatry dostałam pytanie "Jak się czuję?"
Potem: ile mam lat, czy są choroby psychiczne w rodzinie, jak generalnie jest w domu, czy mam rodzeństwo i czy młodsze/starsze, gdzie mieszkam, z kim mieszkam i jak mi się mieszka, co robię, gdzie studiuję, jaki wydział, kierunek, czy na coś poważnego choruję, czy przyjmuję jakieś leki, czy mam partnera, jak moje kontakty z ludźmi, czemu się izoluję i potem było z czym przychodzę...

W sumie niewiele mówiłam, lekarka nie ciągnęła mnie też jakoś specjalnie za język,
przyczepiła się do tego, że źle śpię, unikam ludzi, bo przecież "nie można się w tak młodym wieku izolować" i pytała jak wcześniej wyglądały moje kontakty z innymi, czy byłam duszą towarzystwa itp..
Stwierdziła, że leczenie chce zacząć po badaniu osobowości i dostałam skierowanie do psychologa na mmpi.
Plus zapisała mi [lek] żebym się wyciszyła :]

I bardzo nie spodobało mi się, że musiałam podciągać rękawy, bo chciała zobaczyć ślady po samookaleczeniach.

Generalnie siedziałam u niej jakieś max 15 min.

Po kilku miesiącach zmieniłam lekarza, bo moje wizyty ograniczały się do:
lekarka: jak się czujesz?
Imperfect: nie wiem

[ Komentarz dodany przez: aga_myszka: 2014-12-15, 22:50 ]
Nie podajemy nazw leków poza wyznaczonymi działami.

[Nightmare]

Ostatnio dostałam propozycje, aby pójść do poradni. Właściwie to poproszono mnie, abym to przemyślała. Sama to wiem, że wypadałoby mi pójść, ale jak powie to ktoś inny to zaczęłam myśleć na poważnie. Dziwne. xD Czy jak zadzwonię i umówię się na konsultacje psychiatryczną...? Kurcze chodzi o to, że co ja mam zrobić. Nigdy nie dzwoniłam... Co mam powiedzieć? No jak to jest z tą gadką przez telefon? Co oni mi powiedzą? Pierwszy raz zastanawiam się nad tym na poważnie. Chyba się mniej boje i w końcu chce coś zrobić ze swoim życiem.

Ostatnio dostałam propozycje, aby pójść do poradni. Właściwie to poproszono mnie, abym to przemyślała. Sama to wiem, że wypadałoby mi pójść, ale jak powie to ktoś inny to zaczęłam myśleć na poważnie. Dziwne. xD Czy jak zadzwonię i umówię się na konsultacje psychiatryczną...? Kurcze chodzi o to, że co ja mam zrobić. Nigdy nie dzwoniłam... Co mam powiedzieć? No jak to jest z tą gadką przez telefon? Co oni mi powiedzą? Pierwszy raz zastanawiam się nad tym na poważnie. Chyba się mniej boje i w końcu chce coś zrobić ze swoim życiem.

[Morcades]

Nightmare, tak jak do każdego innego lekarza:
-Dzień dobry, chciałabym się umówić do psychiatry w takim i takim terminie/ w najbliższym wolnym terminie.
W recepcji się nikt nie będzie pytał po co tam idziesz. Tak samo jak nikt nie pyta, kiedy umawiasz się do dentysty czy ginekologa czy kogokolwiek...

[Arya]

[Nightmare]

[kociara]

2010.Rodzinny mnie skierował do gabinetu obok bo przyszłam na badania kardiologiczne i włączyła mi się panika,histeria,szloch (u mnie to norma tak z niczego) a akurat była nowa pani psychiatra i przyjmowała prywatnie.

[Arya]

[kociara]

[selfishbastard]

Od dłuższego czasu chodzi mi po głowie chęć pójścia. Poszłam dziś i w połowie drogi zawróciłam. Wystraszyłam się, sama nie wiem czego, no ale w Kielcach będę w czwartek i jeszcze raz spróbuję.

[Nightmare]

[YukikoSayuri]

Naprawdę dobrze. Byłam wtedy po dwóch wizytach u psychologa (stres, stres i jeszcze raz stres. Żołądek związał mi się z tej okazji w supeł) i część tematów już przerobiłam - w sensie zdobyłam się odwagę, żeby wypowiedzieć to wszystko na głos, co naprawdę było trudne.

Spodziewałam się tego samego, co w przypadku psychologa, czyli stresu i "wyjść, wyjść, wyjść, UCIEKAJ" z tyłu głowy.

Psychiatra okazał się być fajnym, pełnym empatii facetem. Zadawał konkretne pytania (o rodzinę, o szkołę, o problemy - potem precyzował jeszcze bardziej), więc było mi łatwo. I miałam wtedy lekki słowotok, pewnie z powodu ulgi, że tak dobrze idzie. Nie oceniał mnie, nie krytykował - nawet jak mówiłam o ćpaniu - i naprawdę miałam wrażenie, że mnie rozumie.

Dalej do niego chodzę. Jest nim - w jego wyglądzie, tonie głosu i tym, w jaki sposób prowadzi rozmowę - coś naprawdę bardzo empatycznego. Wzbudza moją sympatię.

Cieszę się, że trafiłam na tak dobrego lekarza.

Naprawdę dobrze. Byłam wtedy po dwóch wizytach u psychologa (stres, stres i jeszcze raz stres. Żołądek związał mi się z tej okazji w supeł) i część tematów już przerobiłam - w sensie zdobyłam się odwagę, żeby wypowiedzieć to wszystko na głos, co naprawdę było trudne.

Spodziewałam się tego samego, co w przypadku psychologa, czyli stresu i "wyjść, wyjść, wyjść, UCIEKAJ" z tyłu głowy.

Psychiatra okazał się być fajnym, pełnym empatii facetem. Zadawał konkretne pytania (o rodzinę, o szkołę, o problemy - potem precyzował jeszcze bardziej), więc było mi łatwo. I miałam wtedy lekki słowotok, pewnie z powodu ulgi, że tak dobrze idzie. Nie oceniał mnie, nie krytykował - nawet jak mówiłam o ćpaniu - i naprawdę miałam wrażenie, że mnie rozumie.

Dalej do niego chodzę. Jest nim - w jego wyglądzie, tonie głosu i tym, w jaki sposób prowadzi rozmowę - coś naprawdę bardzo empatycznego. Wzbudza moją sympatię.

Cieszę się, że trafiłam na tak dobrego lekarza.

[lullaby]

Podjęłam decyzję - w poniedziałek idę się zapisać. Sama nie dam rady. I mam tylko nadzieję, że nie będę musiała czekać trzy miesiące. I druga rzecz, której się boję - że do poniedziałku spanikuję.

[Arya]

lullaby, żebyś jednak nie spanikowała i pozwoliła sobie pomóc.

lullaby, żebyś jednak nie spanikowała i pozwoliła sobie pomóc.