Myślałam najpierw żeby podpiąć to pod temat "okazywanie uczuć", ale to nie do końca to samo... potem myślałam, żeby wrzucić do tematu "adoracja", ale to też nie do końca o to mi chodzi... więc zakładam nowy temat (a co mi tam )
Niby uczucia okazuję - jestem przytulna, czuła (chyba ), otwarcie komunikuję, że kogoś kocham, że jest ważny, ale gdzieś tam w tym wszystkim ciągle mam wrażenie, że jestem zbyt pragmatyczna i tak naprawdę moje gesty nie do końca przekazują ten ładunek emocjonalny, który przekazywać powinny... Nie potrafię być romantyczna. Jednym ze skuteczniejszych sposobów wywołania we mnie paniki jest postawienie mnie przed zadaniem wymyślenia czegoś romantycznego właśnie... szczególnie oczekiwanie, że zaplanuję romantyczny wieczór sprawia, że mam ochotę zapaść się pod ziemię... Każdy pomysł jaki przychodzi mi do głowy wydaje mi się śmieszny, infantylny, patetyczny, żenujący, teatralny lub żałosny... a jednak czasami raz, że by wypadało się na coś takiego zdobyć, a dwa, że bym chciała jakiś taki gest wykonać, ale jakoś nie jestem w stanie tego mojego myślenia przeskoczyć. I to już nawet nie jest lęk przed tym, że partner mnie wyśmieje tylko, że poczuje się niekomfortowo, zawstydzony czy zażenowany
Ja osobiście romantyzmu ze strony partnera nie wymagam, ale lubię jak raz na jakiś czas się pojawia - kiedy jest taką odskocznią od typowej interakcji - wtedy wywołuje pożądanych efekt.
A jak to jest z Wami? Jesteście romantyczni? Lubicie romantyczne gesty? Szczególnie mnie ciekawi jak panowie się na tą kwestię zapatrują. Myślicie, że brak romantycznych zachowań przekłada się jakoś na intensywność/trwałość uczuć czy też jedno z drugim nie ma nic wspólnego? Jakie gesty, zachowania, słowa lubicie, a jakie są dla Was już przesadą i zalatują niepotrzebnym patosem?
A jak to jest z Wami? Jesteście romantyczni? Lubicie romantyczne gesty? Szczególnie mnie ciekawi jak panowie się na tą kwestię zapatrują.
Lubimy romantyczne gesty a czy jesteśmy romantyczni to ja nie wiem. Pewnie tak. Zależy kiedy, zalezy gdzie... trzeba mieć wyczucie. Raz można być bardzo romantycznym np podczas kolacji przy świecach, a raz można nie chcieć tego np podczas pasjonującego nowego filmu SF w kinie.
Różnie to bywa z tym romantyzmem...
Wiesz Em, myślę, że romantyzm jest w dużej mierze spontaniczny po prostu, romantyzm nie zawsze lubi jak wszystko jest dopięte na ostatni guzik, jak trzymamy się kurczowo jakiegoś planu i wymyślamy wszystko krok po kroku. Ja postawiony w identycznej sytuacji wymyślenia czegoś, czułem się podobnie jak Ty, natomiast jakieś spontaniczne "romantyczne akcje" wychodziły mi bez żadnego problemu. Może właśnie dlatego, że nie było czasu i miejsca na planowanie i wątpliwości tylko impuls i działanie. Myślę, że coś jest na rzeczy.
Romantyzm to takie dziwne coś, że czasem najmniejszy gest ma dużo większy ładunek emocjonalny i przekazuje dużo więcej niż najbardziej wystawna kolacja w najekskluzywniejszym miejscu.
Jeśli partner ma w sobie choć gram romantyzmu Twoje obawy są bezpodstawne, na pewno nie poczuje się nieswojo i dziwnie, wręcz przeciwnie
Emaleth napisał/a:
A jak to jest z Wami? Jesteście romantyczni? Lubicie romantyczne gesty?
No cóż. Ja bardzo lubię romantyczne gesty, uwielbiam więc, rozczulają mnie i wywołują dużo fajnych emocji. Czy jestem romantyczny, myślę, że tak, niestety tak...
Emaleth napisał/a:
Myślicie, że brak romantycznych zachowań przekłada się jakoś na intensywność/trwałość uczuć czy też jedno z drugim nie ma nic wspólnego?
Ja myślę, że ma duże znaczenie. Jak na moje na pewno pogłębia relacje między partnerami, utrwala uczucie. A po jakimś czasie najzwyczajniej zabija rutynę w związku, bo przecież związek to ciągła praca i dbanie o niego, romantyczne gesty to jedno z najlepszych narzędzi pobudzających uczucia. Jest lepszy sposób aby pokazać partnerowi, że nadal jest dla nas ważny i nadal staramy się o niego i myślimy o nim?
Emaleth napisał/a:
Jakie gesty, zachowania, słowa lubicie, a jakie są dla Was już przesadą i zalatują niepotrzebnym patosem?
Mógłbym długo o tym pisać ale to zbyt bolesny temat więc odpuszczę sobie lepiej. Mam nadzieję, że i tak rozwiałem choć trochę Twoje wątpliwości
"Bo nie ma we mnie nic i nic nie jestem wart, a czerwień mojej krwi to tylko jakiś żart..."
Jak chłop kocha, to nawet kichnięcie partnerki brzmi jak poezja śpiewana : ) a wtedy to najzwyklejszy spacer może być okazją do spędzenia paru pięknych chwil. A co do okazywania uczuć - hmm, na to chyba nie ma "mądrych". Myślę, że jak ktoś szczerze kocha, to często będzie miewał poczucie, że to być może "za mało", "że może coś powinienem/powinnam jeszcze zrobić, żeby jemu/jej to okazać". To raczej pozytywnie stymuluje do działania i świadczy o mocnym przywiązaniu : ) Ale myślę, że to przestaje mieć jakieś wielkie znaczenie, gdy dwie osoby darzą siebie uczuciem. Jak ktoś kocha, to nie z powodu tego, że druga osoba przyrządziła wyśmienitą kolację czy szepce do ucha czułe słówka, ale dlatego, że kocha tę osobę taką jaka jest, z jej zaletami, wadami, "na dobre i na złe", jak to śpiewają w telenoweli : ) a wtedy to romantycznie może być nawet przy spalonym kotlecie : )
)
), otwarcie komunikuję, że kogoś kocham, że jest ważny, ale gdzieś tam w tym wszystkim ciągle mam wrażenie, że jestem zbyt pragmatyczna i tak naprawdę moje gesty nie do końca przekazują ten ładunek emocjonalny, który przekazywać powinny... Nie potrafię być romantyczna. Jednym ze skuteczniejszych sposobów wywołania we mnie paniki jest postawienie mnie przed zadaniem wymyślenia czegoś romantycznego właśnie... szczególnie oczekiwanie, że zaplanuję romantyczny wieczór sprawia, że mam ochotę zapaść się pod ziemię... Każdy pomysł jaki przychodzi mi do głowy wydaje mi się śmieszny, infantylny, patetyczny, żenujący, teatralny lub żałosny... a jednak czasami raz, że by wypadało się na coś takiego zdobyć, a dwa, że bym chciała jakiś taki gest wykonać, ale jakoś nie jestem w stanie tego mojego myślenia przeskoczyć. I to już nawet nie jest lęk przed tym, że partner mnie wyśmieje tylko, że poczuje się niekomfortowo, zawstydzony czy zażenowany 
Myślicie, że brak romantycznych zachowań przekłada się jakoś na intensywność/trwałość uczuć czy też jedno z drugim nie ma nic wspólnego? Jakie gesty, zachowania, słowa lubicie, a jakie są dla Was już przesadą i zalatują niepotrzebnym patosem?
