XOF - 2013-12-07, 00:38 Zdecydowanie archaizm. Również nie wybaczyłbym zdrady, bo sam byłbym wierny. A jak nie, to pakuj manatki i wracaj do mamusi. Dla mnie byłby to raczej koniec związku. lekkapatologia - 2014-01-16, 23:32 Jeszcze nie tak dawno zastanawiałam się nad możliwością wybaczenia zdrady, gdyby to był tylko taki jednorazowy wyskok. Ale teraz wiem, nie tyle co z doświadczenia, co z przeświadczenia, że nie dałabym rady. Za każdym razem kiedy próbowałby mnie dotknąć wyobrażałabym sobie jak to było z nią, że wtedy również sprawiało mu to przyjemność. Niby powinno się dawać drugą szansę itd. ale ja tego nie widzę, po prostu. Skoro zdecydował się na coś takiego, a myślę, że wiedziałby co robi, to sam też podjął decyzję, żeby zaprzepaścić to co było między nami. zmeczony - 2014-02-28, 18:56 Z moich własnych doświadczeń - wybaczenie zdrady nic nie daje - jeżeli ktoś zdradził raz, to zrobi to powtórnie. Może nie w przeciągu roku, ale np. za 5 lat - ale to zrobi. Ja wybaczyłem zdradę - były łzy, przepraszania etc. Za pół roku związek się zakończył, bo trafił się kto inny. Druga rzecz - po zdradzie, choćby człowiek się zarzekał - już nigdy nie potraktujesz partnera tak samo - zawsze z tyłu głowy będzie, że jak wychodzi sam/sama to może kogoś pozna etc. Skąd się biorą zdrady? Moim zdaniem z dwóch rzeczy - z próżności i rozczarowania. Z próżności wtedy, kiedy dana osoba miała duże powodzenie. Zawsze było stado adoratorów, którzy kadzili, nadskakiwali etc. Nagle w związku to się kończy, no bo związek więc wszyscy (albo przynajmniej zdecydowana większość) omija z daleka. No i taka osoba musi sobie udowodnić, że nadal jest atrakcyjna, że nadal ma to coś. Wydaje mi się, że z próżności zdradzają osoby, które przykładały ogromną wagę do bycia atrakcyjnymi - te wszystkie zdjęcia na fb dziewczyn, które wstawiają swoje zdjęcia, oczekując setki lajków i komentarzy w stylu - "Jaka Ty piękna", "Jaka Ty wspaniała" (oczywiście do mężczyzn także się to odnosi). To jest najlepszy prognostyk tego, że dana osoba, jest próżna. Z rozczarowania zdradzają Ci, którzy przy poszukiwaniu partnera poszli na kompromis i uznali, że lepiej być z kimkolwiek, kto chociaż trochę mi pasuje, niż być samemu. Moim zdaniem w takim przypadku, po jakimś czasie, taki zgniły kompromis z samym sobą zaczyna wychodzić. Na partnera nie można już patrzeć, to co kiedyś akceptowaliśmy teraz staje się nad wyraz denerwujące - a nie ma woli do próby naprawienia tego, bo przychodzi konstatacja, że ja jej/jego przecież nie kocham. Z obserwacji wiem, że ta druga przyczyna (i zdrada nią spowodowana) częściej prowadzi do rozpadu związku. Próżna osoba jak już się nasyci, to ma nawet wyrzuty sumienia - oczywiście, aż nie zgłodnieje ponownie. Zdrada spowodowana rozczarowaniem, to zdrada której przyczyna leży głębiej. Hathor - 2014-03-02, 20:27 Podobnie jak zmeczony, również myślę, że jeśli raz przebaczyło się zdradę, partner dalej będzie zdradzał. Osobiście zdrady nie wybaczyłabym. Nie potrafiłabym patrzeć na mojego chłopaka, a co dopiero go dotykać. Czułabym się tak, jakby cały był uwalony błotem czy odchodami. Po prostu brzydziłabym się. A co z osobami, którzy zdradzają swoje drugie połówki dla nas? Cóż, na taką osobę nawet nie warto tracić czasu. Skoro ci ludzie zdradzili swoich ukochanych, z nami mogą zrobić to samo w przyszłości... Gumiss - 2014-03-06, 14:08 Też się zgadzam, nie ma sensu wybaczać zdrady no nie będę tego przepisywać. Byłem zdradzony hm jeżeli się dobrze zastanowić w prawie każdym związku heh, sam myślałem że zdradziłem ale potem się okazało że jednak nie bo jeszcze nie byliśmy razem :O, no i wcześniej jako "zemsta" w stylu oko za oko chciałem zobaczyć co to za uczucie hmm nie fajne ? nie spodobało mi się nawet jak robiłem je w afekcie  Zdrada zostawia na sercu straszna zadrę, i ta bardzo słabo gojąca się rana pamięta kto ją zadał. Uważam że takie prawdziwe wybaczenie nie jest możliwe z taką raną.
Anonymous - 2014-03-08, 22:47
Ja nigdy czegoś takiego nie ograniczam do ram bycia już czy nie bycia w związku. Jeżeli jestem kimś zainteresowana, pojawia się nadzieja, że z tym kimś będę - traktuję wszelkie inne kontakty z dystansem, bo ktoś już zajmuje mój umysł czy serce. Gumiss - 2014-03-08, 23:32
No właśnie o to mi chodzi. Myślę właśnie tak jak opisałaś, ale moja ex wybitnie mi obramowała kiedy to się zaczęło. Od dnia i nawet godziny ^^ Gumiss - 2014-03-14, 14:19 Temat postu: Czy chcemy wiedzieć? Witajcie, mam pytanko, kiedyś podczas rozmowy z ex spytałem jej: Jakbyś wiedziała że się nie dowiem zdradziłabyś mnie ? Odpowiedź była twierdząca i zrujnowała i tak nadszarpnięte przez kłamstwa zaufanie. Zniszczyła mi wszystko, co do niej czułem.
Czy mamy prawo zadawać takie pytania? Myślę, że tak, każdy ma prawo poczuć się bezpiecznie w związku. Czy przyznalibyście się sami? Tak, wyrzuty sumienia by mnie zjadły. Czy bym chciał wiedzieć? Oczywiście, że tak, nienawidzę być okłamywanym... Boje się tego, jak niczego w życiu... Nienawidzę tego uczucia. [ Komentarz dodany przez: aga_myszka: 2014-03-14, 17:34 ] Interpunkcja. Przed znakiem zapytania nie stawia się spacji. Anonymous - 2014-03-14, 14:37
Zależy. Można zadawać takie pytanie swobodnie w trybie przypuszczającym "myśli, że mógłbyś to czy tamto zrobić?". Ewentualnie w razie wątpliwości co do zachowań, relacji partnera można zapytać wprost czy coś się wydarzyło, ale nagminne podejrzenia i codzienne pytania w stylu "spóźniłaś się 15 min - gdzie i z kim byłaś, i ile razy to robiliście?" są nie do pomyślenia.
Poprosiłabym o pozwolenie zanim by do czegokolwiek doszło. 
A gdyby nie było możliwości zapytać... na przykład spędziłabym z jakimś mega przystojnym typem rok jako zaginieni rozbitkowie na bezludnej wyspie... to zależy od tego, co na ten temat deklarowałby mój partner. Gdyby twierdził wcześniej, że nie chce wiedzieć, a "romans" by nie miał kontynuacji, to nie powiedziałabym. Gdyby szczerość i otwartość była istotną wartością w naszej relacji, to bym powiedziała - od razu.
Tak... ze szczegółami. Najlepiej zdjęcia albo jeszcze lepiej filmik. ![;]](images/smiles/icon_twisted.gif ";]"){kind=icon}
Gumiss - 2014-03-14, 14:42
Ehh Innej odpowiedzi po tobie się nie spodziewałem 
Chodziło mi o 1 pytanie, tylko raz ta rozmowa się odbyła. To chyba nic złego wtedy nie ? i spytałem grzecznie. Potem spytałem czy się coś wydarzyło, i próbowałem dojść prawdy czemu mnie okłamała wtedy szczerze mówiąc do tej pory nie jestem nawet w 50% przekonany że mówiła prawdę.
Hekate - 2014-03-14, 15:11 Ja jakiś czas temu zostałam zdradzona. Porozmawialiśmy, a ja dałam szansę. Nie wiem, czy zrobiłam dobrze. Stale towarzyszy mi strach, że sytuacja się powtórzy, tym bardziej, że on tego chciał i powiedział mi o tym wprost.  Jestem głupia.
antymon - 2014-03-14, 15:53 Nadmierne podejrzenia też potrafią bardzo skutecznie zniszczyć związek. Co innego luźna rozmowa- co innego osaczanie i przybijanie do kąta. Gumiss, z Twoich postów nie jestem w stanie wywnioskować czy dziewczyna faktycznie Cię zdradziła i się do tego przyznała czy nie. Tak czy inaczej, dla mnie zdrada to taki definitywny koniec związku. Zapewne wolałabym wiedzieć, niż żyć w nieświadomości. Tak na prawdę tzreba mieć również niesamowitą odwagę, by po fakcie się przyznać. Bez sytuacji zagrożenia ujawnienia takiej tajemnicy. Cóż, jak się poszło na bok, to przynajmniej powinno się mieć odwagę i ostatni uczciwości. Z drugiej strony nie wiem czy chciałabym mieć dostęp do zdjęć i filmów. Co prawda nie zostałam zdradzona, ale na początkach znajomości, gdy mój luby leczył się z nieudanego związku moim kosztem takie informacje powoli wypływały. Najpierw czasami przewijały się jakieś wspólne zdjęcia, on sam sporo o dziewczynie mówił. Ona również pozostawała w naszym życiu, bo gdy dowiedziała się, iż szybko znalazł sobie kogoś innego zaczęło się prawdziwe stalkerowanie. Potem długo ciągnęła się sprawa zdjęć na komputerach, które długo nie pozostawały usunięte (w sumie prawie rok). Wszystko to nadszarpnęło bardzo moje poczucie własnej wartości, na pewno pozostawiło wiele żalu. Bogatsza o to doświadczenie i znając moją tendencję do zabijania się każdym pretekstem dla swojego zdrowia chyba nie chciałabym się wkradać tak dokładnie w cudze współżycie, nawet jeśli uczyniono by mnie jego częścią. Oczywiście zapewne i tak chciałabym wiedzieć jak wygląda osoba która była odskocznią. Anonymous - 2014-03-14, 16:16 Ankieta chyba pokazuje prawdę. 7 na tak i 0 na nie. Czyli wynika z tego, że każdy chciałby wiedzieć. Hekate - 2014-03-14, 16:19 Chciałabym wiedzieć, a nie być oszukiwaną przez partnera, który starałby się stwarzać pozory "normalności". lekkapatologia - 2014-03-14, 16:25 Temat postu: Re: Czy chcemy wiedzieć ?
Jeśli coś podejrzewamy to dlaczego nie? Oczywiście jeśli podejrzenia mają jakieś logiczne podstawy.
To zależy, jeśli bardzo zależałoby mi na tej osobie to tak jak było powiedziane w pierwszym poście wyrzuty sumienia nie pozwoliły by mi spojrzeć mu w twarz. A jeśli nie? W sumie nie wiem dlaczego rozważam drugą opcję, nie mam w zwyczaju wchodzić z kimś w bliższe relacje, jeśli nic do tego kogoś nie czuję.
Chyba tak, tym bardziej jeśli bym coś podejrzewała. Wolałabym to potwierdzić niż żyć w niepewności. |
||||||||||||||||||||||||||||
