Anonymous - 2012-10-08, 22:47
hello no właśnie ja jestem po dwóch próbach oby dwie przeżyte jak widać jestem tutaj heh bo czasami trzeba mocno zacisnąć pięści i powiedzieć damy rade!!!!!! a jeśli dzieli nas od przepaści krok to trzeba się cofnąć rozpędzić i przeskoczyć . Jeśli znajomi nie dają ci POWERA odnajdź go w sobie !! trzeba to odnaleźć bo Każda zapałka płonie i się wypala ale pudełko zawiera kilka dziesiąte zapałek wystarczy postawić kropkę zapalić następną i pilnować by długo się paliła tak to widzę. czasami naprawdę trzeba przełożyć kartkę na drugą stronę i pisać od nowa życie Anonimowa. - 2012-10-08, 23:04
A kiedy pudełeczko z zapałkami się zgubi, albo wypalą się wszystkie zapałeczki ? Anonymous - 2012-10-09, 11:35 [quote="Vilemma"]
myślę że najprościej kupić nowe ;-) doszukujesz się problemu w mojej wypowiedzi? Czy zgubiłaś zapałki? Anonymous - 2012-10-09, 17:40 Moi drodzy.. doceniam wasze starania, wasze próby podniesienia mnie (nie omijając innych) na duchu. Jednak ze mną ostatnio jest coraz gorzej. Sisotra wczoraj uratowała mnie przed hospitalizacją. Ale to jedyna opcja abym nie zrobiła sobie większej krzwdy. Wczoraj już się pocięłam i chciałam powisić. I kompletnie nie wiem co robić.. Czy dzwonić do psychiatry.. Czy.. odczekać to? Jeśli odczekam.. Sama nie wiem czego chcę. Jak mówią.. tonący chwyta się brzytwy. A ja już naprawdę nie daję rady... i dlaczego chwytam się brzytwy....? chyba dlatego, że żal mi bliskich. Tak bardzo widzę jak cierpią przeze mnie, przez moją chorobę... płaczą błagając mnie abym się nie zabijała. Kogo by to nie ruszyło...? Anonymous - 2012-10-09, 18:40
Każdego rozsądnego człowieka jesteś pełna Bólu spróbuj wstać i żyć zaistnieć a nie myśleć jak się powiesić czy pociąć wiesz wiek minie twoje pomysły też miną zostaną brzydkie blizny które już zawsze będą ci przypominać o tym co chciałaś zrobić pomyśl czasami warto zmienić towarzystwo na przykład Anonimowa. - 2012-10-09, 19:15
A co stoi na przeszkodzie abyś dała radę? A może jest inny problem ? Może boisz sie szczęścia, bo zapomniałaś jak to jest być szczęśliwą? A może już jesteś " uzależniona " od bólu i cierpienia ? To tylko pytania , sugestię, próbuję zrozumieć... a jak wiesz aby zrozumieć chociaż troszeczkę trzeba pytać.
Nie doszukuję się... możę pomyślisz, że jestem " czepialska" he , strasznie to brzmi, ale nie mogę znaleźć w głowie innego zastępczego słowa. Ja po prostu zawsze rozważam wiele opcji ... lubię mieć szerokokątny punkt widzenie, niczego nie przeoczyć. Bo jeżeli zdecyduję się na najgorsze , będzie to przemyślana decyzja( tym razem ) , będę wiedzieć, że zrobiłam już wszystko co mogłam zrobić i na ile miałam sił. Anonymous - 2012-10-09, 20:17
heh. Ja nie mam towarzystwa  więc nie ma co zmieniać. Taa, blinzy są, ale w psychice są większe, wiec co za różnica  ale tak, masz racje. Kiedyś mogę żałować. I pewnie będę. W każdym bądź razie chcę się trzymać. Ale po prostu nie potrafię. A może nie chcę? Ambiwalencja uczuć doprowadza mnie do szału.
No właśnie chyba jestem uzależniona od bólu i upokorzenia, który towarzyszył mi całe dzieciństwo. Teraz trupy wyszły z szafy i tak to wygląda.. A szczęście.. teraz mam bliskich, którzy mnie kochają, ufają mi, wierzą we mnie. Mam marzenia...zbieram dobre oceny w szkole.. to powinno czynić mnie psychicznie zadowolonym. Ale nie potrafię cieszyć się z niczego. Anonymous - 2012-10-09, 20:40
Teraz Cie rozumiem Przepraszam za to słowo heh wiesz zapałki jak życie czasami dobiegają końca ale Myślę że jesli odchodzimy z własnych chęci to nie zrobiliśmy wszystkiego nie zaliczyliśmy życia. więc żeby je zaliczyć trzeba je godnie przejść nawet jeśli same kłody są pod naszymi stopami 
meme - 2012-12-08, 22:47 Ja także nie czuję sensu życia. Dawno przestałam wierzyć, ze takie coś realnie istnieje, jednak.. Patrząc na osoby zdrowe, widzę, że coś je do tego życia pcha. Moja logika w tym momencie polega na tym, aby uzyskać status osoby zdrowej, wyleczyć się. Zminimalizować objawy, przyjąć perspektywę osoby zdrowej, akceptującej samą siebie i.. i to jest ostatnia nadzieja. Że z tej perspektywy zobaczę jakikolwiek sens. Anonymous - 2012-12-15, 20:48 Temat postu: Sens życia Witam. Chciałbym opisać tu mój problem. O tuż od samego początku odkąd sięgam pamięcią nigdy nie widziałem , nie rozumiałem sensu własnego istnienia. Zawsze uważałem ze nie powinien się urodzić. Nie mam żadnych ambicji , żadnych planów , po prostu mnie to wszystko nie interesuje. Przy życiu utrzymuje mnie tylko strach przed śmiercią. Jednak powoli zaczynam to eliminować aby się przygotować , by w odpowiednim czasie ręka nie drgnęła. Już w szkole podstawowej miałem plan aby skończyć ze sobą w wieku 24 lat tylko jakoś nie wyszło, wpadłem w jakaś taką pustkę zawieszenie. Może żyje jeszcze tylko dlatego że nie mam jakiś większych zewnętrznych kłopotów , gdy się w końcu pojawia , przyspieszy to cały proces. Cały czas myślę o tyj chwili w której wszystko się skończy. Po co żyć skoro życie nie ma dla mnie znaczenia? To tak jakby oglądać jakiś idiotyczny film tylko dla tego aby go obejrzeć , zamiast wyłączyć w trakcie.... meme - 2012-12-15, 22:42 Mark82, ja też nie widzę sensu życia, jednak patrząc na ludzi zdrowych wierzę, że mogę zobaczyć to, co widzą oni. Cierpliwości.. Anonymous - 2012-12-15, 23:49
Bo niestety życie nie ma żadnego ukrytego wielkiego sensu - jest tylko sens biologiczny - przekazać dalej geny.
I w ten sposób życie przecieka Ci przez palce. Może warto spróbować terapii? Może pomogłaby Ci ruszyć się z miejsca, oderwać od tej myśli o własnym zgonie? Strigoi - 2012-12-16, 00:09
No może nie tylko. Jest jeszcze indywidualny cel który każdy nadaje swojemu życiu
Ale przypadkiem nie ma już tematu o braku sensu istnienia? Anonymous - 2012-12-16, 00:16
Jest - scaliłam
Ale ten nie jest ukryty i czekający na odkrycie... taki sens jest stworzony, zaprojektowany, dodany przez nas samych jako coś extra. Chodziło mi o to, że nie ma żadnego odgórnego, zaplanowanego przez jakiegoś demiurga sensu. Anonymous - 2012-12-17, 21:59 "I w ten sposób życie przecieka Ci przez palce. Może warto spróbować terapii? Może pomogłaby Ci ruszyć się z miejsca, oderwać od tej myśli o własnym zgonie?" Tylko że nigdy mi nie zależało aby łapać te życie" Najpiękniejszym uczuciem jest dla mnie sen. Co wieczór kładąc się spać modle się do boga abym już się nie obudził, na zawsze pozostając w swojej wirtualnej rzeczywistości. Tyle ludzi chcących żyć ginie co dziennie w bezsensownej śmierci, dlaczego mi się to nie przytrafi ? |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
