Nina - 2016-05-11, 20:15 Gadam do siebie całkiem często. Smutne, bo po prostu nie mam z kim ani o czym. Nie umiem nauczyć się czegoś, nie mówiąc do siebie. Opowiadam sobie o sobie, mówię też do ścian, ale niestety nigdy nie odpowiadają. Szkoda, ciężko będzie znieść resztę lat swojego życia w głuchej ciszy. dorota1877 - 2016-05-23, 15:07 Ja też mówię sama do siebie, bo nikt mnie nie rozumie. Anonymous - 2016-05-23, 15:19 Też często ze sobą dyskutuję. Dusi się we mnie jakiś ekstrawertyzm i jakoś go trzeba wyzwolić. To chyba całkiem normalne, kiedy nie ma się kompletnie do kogo odezwać. Jak teraz patrzę na te dwa zdania, które spłodziłem to jakoś mi siebie po prostu żal. Smuteczek, ale trzeba z tym żyć. Teo - 2016-06-02, 21:30 Rozmawiam sama ze sobą gdy jestem sama w domu Cappy - 2020-10-17, 13:57 Oho, wreszcie dokopałam się tematu! Gadanie do siebie i widzę, że nie tylko ja do siebie nawijam. Nawijam o wszystkim, głównie o tym jak się czuję, co we mnie siedzi. Nawijam dosłownie wszędzie ale najbardziej nawijam przed snem. Anonymous - 2020-10-19, 20:35 Często rozmawiam sama ze sobą. Chociaż może niekoniecznie sama ze sobą, a ze swoimi głosami w głowie. Przyłapuję się np. na mieście, że dyskutuję głośno z nimi, a ludzie czasem no... dziwnie się patrzą. 
Krzysiu - 2020-10-19, 23:07 Krzysiu ze sobą rozmawia, bo rzadko ma z kim innym, a inni i tak w małym stopniu go rozumieją… Nie, żeby Krzysiu Krzysia rozumiał w dużym stopniu, ale jednak większym od innych. Cappy - 2020-10-20, 10:07 Czy rozmawianie ze sobą jest złe? Anonymous - 2020-10-21, 18:45 W pracy lubię pogadać sama do siebie, najczęściej jest to wyklinanie albo powtarzanie sobie jakie skladniki do czego idą, nucenie pod nosem, narzekanie. Ot, takie urozmaicenie pracy. Na tą chwilę nie widzę w tym nic złego, jeśli zaczęłabym gadać do siebie w wolnym czasie w domu np to zaczęłabym sie martwić. Krzysiu - 2020-10-21, 19:59 Krzywdaurojona, warto mieć kotka, wtedy możesz „bezkarnie” nawet w domu, bo przecież z kotkiem rozmawiasz… Śugestia - 2020-10-22, 11:42 Ja tam mówię do siebie. Do siebie, nie do siebie, bo kieruję słowa do osoby, której nikt poza mną nie widzi. Miło jest się dzielić myślami na głos, a w sumie rzadko mam okazję szczerze odezwać się do drugiego człowieka, więc trzeba sobie jakoś radzić.
Niestety dosłownie do siebie mówię tylko wtedy, gdy chcę się trochę powyzywać, a tu już jest raczej złe. 
Cappy - 2021-02-26, 20:34 Często nawijam do siebie zwłaszcza przed spaniem. Kiedy nikogo nie ma w domu też mi się zdarza. Euphoriall - 2021-03-01, 09:39 Ja przeprowadzam ze sobą pełnometrażowe konwersacje. Szczególnie w pracy. Współpracownicy już się do tego przyzwyczaili, chociaż początki były ciekawe. Nie raz słyszałam tekst: "No tak, czasem z kimś sensownym pogadać trzeba". 
Teraz już nie zwracają na to uwagi. A gadanie do przedmiotów się liczy? Bo to, że gadam do komputera, drukarki, skanera to luz, ale zdarza mi się gadać z bankomatem w galerii handlowej. L.M. - 2021-03-01, 17:36 Hej, ja tam się zaprzyjaźniam z wszelką elektroniką i lubimy sobie ucinać pogawędki. A najzabawniejsze jest to, że ludzie po moim kierunku mają do tego tendencję. I wyobraź sobie, wchodzisz na zajęcia z jakiegoś programu i natykasz się na grupę ludzi, którzy mamrocza coś do komputera lub oscentacyjnie z nimi rozmawiają. Ta, w pracy to wyglada podobnie. Zlot chorych na głowę. Haha Czy rozmawiam ze sobą? Tak, ale to akurat bardzo dobrze. Tworzę tak plany, układam rzeczy i przedyskutowuję rzeczy, z którymi nie mogę iść do kogoś. A że wewnetrznie nie jestem spójna, mam sobie różne spojrzenia na jedną sytuację i różne zdania. Blutet - 2021-03-01, 22:20 Wewnętrzne dialogi to coś naturalnego, wszyscy je przeprowadzamy, mimo, że nie wszyscy się do tego przyznają, bądź po prostu nie uświadamiają sobie tego. Wklejam link do artykułu dotyczącego dialogowości "Ja" - nie jest najświeższy ale wstawiam dla nakreślenia tematu, może kogoś zainteresuje (choć może być trudny). https://www.kul.pl/files/...2009_art._3.pdf |
||||||
