aga_myszka - 2010-01-07, 14:42 Temat postu: Motywacja do skończenia Od dawna myślałam nad tym tematem. Dlaczego walczycie z autoagresją? Dlaczego chcecie wygrać? Co, a może kto motywuje Was do walki? Walczcie dla siebie czy dla innych? Piszcie o wszystkim na ten temat 
Anonymous - 2010-01-07, 15:03 W autoagresji w 99,999(9)% przypadków brak jest logiki i to jest mój jedyny powód do walki (przy okazji całkiem dobry i skuteczny). Walczę tylko dla siebie i wszelkie jęczenie innych w tej materii (nie rób bo...) do mnie nie dociera. Anonymous - 2010-01-07, 22:33 Ja walczyłam, bo obiecałam mojemu byłemu. A teraz, bo cięcie się nic nie zmienia i jest bez sensu. Anonymous - 2010-01-09, 16:25 skończyłam, bo musiałam. przyciśnięto mnie dość poważnie i dzięki temu zobaczyłam, że faktycznie da się żyć bez tego. zdarza się, że wracam do żyletki, ale doraźnie. boję się blizn. boję się krwi. boję się ukrywania. nie chcę już więcej... po prostu. Niente - 2010-01-10, 17:45 O, dzięki Agnieszko że odtworzyłaś mój stary temat z tamtego forum
Przypomnę że na tamtym temacie była rozmowa o tym ze nie robię tego ze względu na przyjaciela,bo obiecałam. Każdy mi mówił że głupia jestem ze powinnam to zrobić dla siebie. Nie żałuję. Dobrze zrobiłam nie słuchając ich. Ostatnio się ugięłam i obcięłam nożyczkami 2 mm skóry. Niby nic. Ale powiedziałam mu. Powiedział że zrobiło mu się przykro ale nie ma ludzi nie popełniających błędów i ze więcej warci są ci, którzy popełniają i ich żałują niż ci, co nie robią tego wcale. Bardzo mi pomógł. I nie chcę już się ciąć. Po prostu nie czuję się dobrze tnąc się. Poszłam do p. psycholog. Powiedziała, że dobrze zrobiłam. Bo jakaś motywacja. lit. int. edit by Sadu aga_myszka - 2010-01-10, 19:20
Jestem Aga i tego się trzymajmy 
Dla mnie motywacją jest to, że cięcie się jest ZŁE, a ja nie chcę robić złych rzeczy. Chcę być dobrym człowiekiem, a cięcie się mi w tym przeszkadza. Po drugie, są osoby, którym chyba nawet bardziej niż mnie zależy, żebym z tego wyszła. Sadist - 2010-01-18, 09:21 Podobnie jak calendula, obiecałam chłopakowi... A zawiodłam go już tyle razy, że nawet nie chcę patrzeć na żyletkę. Jest moją motywacją chociaż zbyt mocno mnie 'motywuje'. Ale takie stawianie warunków typu: 'Jeżeli się potniesz, nie będę z Tobą...', takie warunki skutkują. Nie tnę się już kilka miesięcy. Anonymous - 2010-01-18, 11:55 Ja dla kobiety, z którą się później ożeniłem... a teraz, w dobie rozwodu. boje się że jak do tego wrócę to już nie wyjdę z tego nałogu. i tyle. Anonymous - 2010-01-18, 17:51 czasem w życiu wydaje mi się, ze mam powód ale teraz kompletny brak motywacji brakuje mi wsparcia kogoś obok mnie, kto by mi pomógł tak jak Against dokładnie czuję... tylko aa jest zawsze koło mnie, niezawodna... BlackLily - 2010-08-25, 18:31 a ja niestety nie mam motywacji 
myślę, że to super, że (niektórym z Was) udało się przestać. i oby nikt nowy nie zaczynał w ogóle. ale ja niestety nie mam motywacji. teraz się nie tnę, bo lekarka powiedziała, że myśli o szpitalu dla mnie. i od ostatniej wizyty (zeszły czwartek) 'zdarzyło się' tylko raz (no cóż, wizyta u rodziców...etc) ale brak mi tego. gdyby nie to, że szpital w Polsce to chyba okropne miejsce, dalej bym się cięła. i to jak. już nie będę się rozwodzić nad myślami, jakie mam, bo to mogłoby nie daj Boże komuś coś przypomnieć. ale, o cholera, jak tęsknię... jak tęsknię...
Anonymous - 2011-05-02, 02:15 Motywacja do skończenia U mnie autoagresja trwa już dobrych kilka lat (ok 7) i motywacja na każdym etapie była inna. Na początku w ogóle było jej brak- myślała: jeśli tylko będę chciała przestać, to przestanę. Na razie nie chcę z tym skończyć, bo w zasadzie to nie mam żadnego problemu tej natury. Jak ja się myliłam...:( Dzisiaj moja motywacja wygląda następująco: chciałabym nie chcieć się ciąć, ale nie wiem czy próbuje z tym skończyć dlatego, że rzeczywiście uważam to za problem, czy z powodu brzydkich blizn które piętnują mnie jako nienormalną. Słuchajcie, Wy też tak macie, że tyle w Was sprzeczności??? Z jednej strony pragnę zerwać z tym nałogiem bo wuem, że mnie niszczy itp., z drugiej jednak gdybym miala czarodziejska masc na blizny i penik, ze sie nie zabije to z mila checia przesadzilabym. O tak, mary mi sie przesadzenie, zbyt mocne poranienie wlasnego ciala- na szczescie opinia innych, zwlaszcza bol najblizszych patrzacych na blizny sprawia, ze sie jakos kontroluje. [ Dodano: 2011-05-02, 02:26 ] Wiem jednak, ze jeśli coś strasznego by się stało w moim życiu np. śmierć rodzica, to z pewnością uciekłabym do takiej formy radzenia sobie. Wiecie czego pragnę najbardziej w aspekcie autoagresji: tego, by nie lubić bólu. Nie chce lubić bólu!!! Tak trudno rozstać się z tym, co się lubi, co w twoim mniemaniu Ci pomagało, co towarzyszyło Ci przez lata... Co za ironia: siedzę przed monitorem komputera, trochę sobie popłakuję z powodu własnej głupoty. Jak można było doprowadzić się do takiego stanu, w którym wyjście z sytuacji jest kilka razy trudniejsze z racji kilkuletniego wzmacniania niezdrowego nawyku??? I zamiast wziąć się w garść, ja jeszcze pogłębiam swój stan- bo wcale nie wyszłam z autoagresji??? Anonymous - 2011-05-02, 16:32 Witaj Lorgu, mi autoagresja towarzyszy nie kłamiąc już połowę życia i perspektyw na skończenie z tym nie widać mimo leków i terapii. Początkowo również nie widziałam w tym problemu... kiedy dotarło do mnie, że coś jest nie tak chciałam skończyć, ale mimo paromiesięcznych przerw zawsze wracałam do samookaleczeń. Teraz wiem, że postrzegam je jako integralną część własnego ja i nie potrafię z tego zrezygnować... chciałam, próbowałam wypełnić w sobie to miejsce które zajmuje autoagresja, ale nie udało mi się... nie znalazłam nic poza pustką. Czuję, że będę to robić do śmierci. Blizny nie są dla mnie motywacją - po tylu latach mam ich wystarczająco dużo bym nigdy już nie mogła pokazać się w pracy czy wśród obcych w krótkim rękawku. Czy się będę okaleczać czy nie, to dowody mojego zaburzenia pozostaną ze mną na zawsze, więc równie dobrze mogę dalej to robić... nic już nie zmienię. Jest za późno. Anonymous - 2011-06-10, 20:05 cześć, niedawno dowiedziałam się o tym portalu Autoagresywni.pl, założyłam sobie konto, ponieważ mam 13 lat, a już od ponad roku, walczę z agresją, zdarzało mi się, podcinać żyły, łykać duże ilości tabletek, dość niedawno straciłam chłopaka, i po raz kolejny to zrobiłam, niestety przyszedł taki czas, że rodzice to zauważyli, starałam się kryć to bandażem i kłamaniem w żywe oczy, że zbiłam sobie rękę, na wf-ie czy coś w tym stylu, ale dłużej nie dałam rady. Jak myślicie, co mogłabym zrobić,aby do tego nie wracać ? Czy to już jest uzależnienie ? Bardzo chciałabym przestać to robić, bo to jest bolesne, ale nie umiem, gdy mam jakiś problem nic innego do głowy mi nie przychodzi jak tylko, wziąć żyletkę i "pochlastać" się po ręce. Pomóżcie, proszę, będę wdzięczna.: ) Imogene - 2011-06-11, 08:00 Izabela Sieńko.,  Walka w samotności jej trudna. Masz przyjaciół? Rodzina Cię wspiera, rozumie? Psycholog również potrafi zdziałać cuda..
___ Wiecie co ostatnio mnie motywuje? Spotkania z osobami z internetu. Nie wiem na ile to wypali, ale wiem że dlatego warto się starać =). Po wakacjach oczywiście czar pryśnie, ale na razie daję radę. Miło tak poznać na przykład internetową przyjaciółkę.. Anonymous - 2011-07-22, 19:33
Mi niby też nie... ale ja niestety tęsknię za czasem kiedy pomagało... za uczuciem, które pozostawiało po sobie... i ostatnio zdarzyło mi się znów to zrobić i choć nie pomogło, nie dało tego czego oczekiwałam, wciąż w mojej pamięci jest wspomnienie, uczucie, którego pragnę, którego szukam i nie potrafię znaleźć... ani w tym... ani w niczym innym. I jakaś część mnie wciąż wierzy, że gdy zrobię to dostatecznie mocno... to odnajdę to czego potrzebuję. Ta część mnie nigdy nie będzie w stanie się z tym rozstać... a cała reszta nie ma motywacji do walki... bo cała reszta nie potrafi już niczego pragnąć. |
||||||||||
