thnks - 2013-01-17, 00:39 Temat postu: Co sprawiło, że przegraliście?
W związku z usunięciem postów Mercy przypominam, że warunkiem istnienia tematu jest odpowiedź na powyższe pytania. Emaleth 1. Kłótnia z facetem. 2. Powodem było to jak się czułam przez to co zrobił. Generalnie napięcie rosnące przez kilka dni, każdy kawałek ciała mnie bolał i tego pragnął. 3. Satysfakcję, ulgę, obawę że będę musiała się przyznać na terapii. 4. Nigdy nie umiem powiedzieć co dalej. Dalej będę czekać aż ręka całkowicie się zagoi. Pisownia. | Nmh Anonymous - 2013-01-17, 07:31 thnks, :htsz: Anonymous - 2013-01-17, 20:40 czarną-linia, IV.13. Odpowiedzi bądź nowe posty, które zamieszczasz nie mogą wyglądać jak spam. Jeżeli całość twojej wypowiedzi to "ja też" "tak masz rację" itp, nie pisz tego. Posty nie mają ograniczeń co do ilości słów, jednak pamiętaj, że nawet jeśli post to jedynie kilka słów, zadbaj aby był on treściwy. Zasada "treść, ponad ilość" jest jak najbardziej na miejscu. Działy, które nie są brane pod uwagę: Kącik twórczości i Hyde Park. mynia - 2013-01-18, 03:29 FFS... odpowiadamy na pytania z pierwszego postu! Emaleth meme - 2013-01-18, 21:57
Frustracja, złość na samą siebie, nienawiść do samej siebie.
Niespełnianie wymagań, zbyt wysoka poprzeczka.
Jeszcze większą złość. I obrzydzenie.
Zawsze obiecuję poprawę, a teraz to już sama nie wiem. Po prostu nie wierzę, że może się udać. Anonymous - 2013-01-19, 15:18 Co sprawiło, że przegraliście? Bezsilność, brak wsparcia, chęć ukojenia bólu jaki był tego powód? kłótnia z matką i ojcem i ich najboleśniejsze w życiu słowa, problemy w liceum z nauczycielami, kłótnia ze znajomymi... dużo więcej tego. nazbierało się przez kilka LAT Co czułaś/eś gdy już przegrałeś/aś? Ulgę, dziką fascynacje i satysfakcję, błogi spokój i skupienie... Co dalej? nie mam powodu żeby z tym kończyć, będę robić to nadal bo tylko to mi daje ulgę w cierpieniu. choć wiem że krzywdzę mojego chłopaka. Anonymous - 2013-01-19, 16:49
Bezsilność, złość na samego siebie, brak chęci do życia.
Rozstanie z dziewczyną.
Złość, że się nie udało.
Kiedyś na pewno mi się uda 
K. - 2013-01-19, 22:37
Złość na samą siebie, sprzeczne uczucia.
Kłotnia z tatą, którą sama sprowokowałam.
Ulgę, spokój.
Nie wiem... Będę po prostu żyć. thnks - 2013-01-21, 01:08 Przegrałam przez stres i obawy powodem jest to że jutro rozmowa z chłopakiem. czuję spokój, ukojenie, radość. nie wiem co dalej, obojętnie:) Anonymous - 2013-01-21, 22:15
Chciałam udowodnić, że coś potrafie, że jestem w czymś dobra.
?le napisany egzamin
Złość, smutek, rozczarowanie.
Na razie pogrążam się w gniewie i w smutku. Póżniej od nowa zaprzyjaźniam się zeszytami i materiałami edukacyjnymi. Tequila1.1 - 2013-01-22, 11:18 Co sprawiło, że przegraliście? Wyjątkowo, po raz pierwszy, radość. Chciałam, żeby szczęście trwało dłużej. Jaki był tego powód? Poprawiłam się z angielskiego, choć byłam już przygotowana na 1 z semestru. Co czułaś/eś gdy już przegrałeś/aś? Euforia. Radość. Potem poczucie winy i żal, nienawiść do samej siebie. Co dalej? Nie wiem. Po prostu już tego nie ogarniam. Ani żyć, ani umrzeć... Ale pewnie spróbuję z tego wyjść, choć boję się, że jedyne źródło radości pójdzie w niepamięć... ^^ Green_girl_94 - 2013-01-23, 21:19
Najczystszy impuls, bo ostatnio moim życiem kierują tylko impulsy.
Podczas sprzątania odnalazłam stary kalendarz, w którym pisałam jakby pamiętnik. Wszystko przeczytałam i widziałam jak byłam uzależniona od niego, ale widziałam też moje prawdziwe uczucia i chęć zmiany siebie.
Zmęczenie, bezsilność, totalną rozpacz.
Jeszcze nie wiem. Zamierzam o siebie walczyć, bo wiem, że nie można w taki sposób. thnks - 2013-01-23, 21:29
rozstanie.
nienawiść do siebie, rozpacz.
nic nie poczułam.
chciałabym wiedzieć co mam robić dalej. Anyone - 2013-01-24, 07:10
Bezsilność.
Pijana matka i ojciec, który wyzwał moją siostrę i mnie.
Nic, wciąż bezsilność.
Nie mam pojęcia. Chcę, żeby to wszystko się wreszcie skończyło. Ella - 2013-01-24, 11:56
Strach i założenie, że psychiatra mnie odrzuci.
Zrobiłam to, bo stwierdziłam, że moje blizny i gojące się rany nie zrobią większego wrażenia na psychiatrze (jeśli już będę mu musiała je pokazać), za to świeże rany będą świadczyć o tym, że mam problem i potrzebuję pomocy.
Poczułam swoją głupotę i błędne myślenie. Przecież ilość i głębokość ran nie świadczą o wielkości problemu, prawda?
Następnym razem postaram się nie okaleczać z tego typu podobnych powodów. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
