[wirus]

tak, mnie też się zdarzyło.. ze szczęścia..

tak, mnie też się zdarzyło.. ze szczęścia..

[Imogene]

No to pocieszenie. Już myślałam że to naprawdę nienormalne i tylko ja tak robię...

[interrupted]

[Kasia17]

Nigdy się nie cięłam ze szczęścia..Jak jestem szczęśliwa to nie mam powodu sięgać po żyletkę...Cięłam się gdy było mi źle..bardzo źle.Kiedy mam wokół siebie pustkę i czuję, że mnie pochłania-wtedy też sięgam po coś by zabić w sobie poczucie samotności...Jak się tnę ni słyszę nic...To jest impuls...mam wtedy mieszankę emocji...Najpierw ogarniająca całe ciało furia, potem żal, ten cholerny smutek...i to wszystko wypływa....Potem ocieram łzy i napływa fala wyrzutów sumienia, które w minionym czasie skutecznie zagłuszam..

[Ella]

Imogene, nie jesteś w tym sama. Ja też mam ochotę robić to kiedy chcę. I przerażające jest to, że właśnie w tych najtrudniejszych chwilach, kiedy jestem pełna złych emocji, staram się walczyć z pokusą i nic sobie nie robić. Czasem mi się udaje, czasem nie. Ale wystarczy pomyśleć "Dawno tego nie robiłam... Chcę poczuć ból, chcę widzieć krew" - w takim wypadku poddam się szybciej.

Zdarzało mi się robić to ze szczęścia. Ale chyba tylko dlatego, żeby samej sobie zepsuć tę radość. I tak sobie myślę, że... okaleczanie sprawia mi przyjemność...

[Lorgu]

Słyszenie głosów nie jest normalne. Jest to na pewno zaburzenie psychiczne, które należy zdiagnozować u specjalisty, czyli np u psychologa. Należy iść do lekarza rodzinnego i poprosić o skierowanie do psychologa. Jeśli zapyta o powód, powiedz że cierpisz na zaburzenia osobowości- jestem studentką psychologii;)

Słyszenie głosów nie jest normalne. Jest to na pewno zaburzenie psychiczne, które należy zdiagnozować u specjalisty, czyli np u psychologa. Należy iść do lekarza rodzinnego i poprosić o skierowanie do psychologa. Jeśli zapyta o powód, powiedz że cierpisz na zaburzenia osobowości- jestem studentką psychologii;)

[Lorgu]

Dziewczyny i Chłopaki! Słyszenie głosów absolutnie normalne nie jest!!! To, że kilka osób na tym forum odczuwa te same objawy nie oznacza normalności. Na tym forum wypowiadają sie głownie osoby autoagresywne, a wiec z zaburzeniami osobowosci. Przykro mi, ale slyszenie glosow i samookaleczanie sie moze prowadzic do samobojstwa, Jak moge Wam dziewczyny pomoc?

Dziewczyny i Chłopaki! Słyszenie głosów absolutnie normalne nie jest!!! To, że kilka osób na tym forum odczuwa te same objawy nie oznacza normalności. Na tym forum wypowiadają sie głownie osoby autoagresywne, a wiec z zaburzeniami osobowosci. Przykro mi, ale slyszenie glosow i samookaleczanie sie moze prowadzic do samobojstwa, Jak moge Wam dziewczyny pomoc?

[Kira]

po prostu bądź z nami

po prostu bądź z nami

[Scarlet Halo]

[Imogene]

To teraz.. np. głosy mogą być wywołane depresją, albo nerwicą?
Nie było już czasu spytać o to psychiatry, a jestem ciekawa..

[Scarlet Halo]

[Imogene]

Kurczę, ja już nic z tego nie rozumiem.. Połączenie nerwicy i depresji może dawać objawy podobne do schizofrenii?
Ostatnio np. w burze zaczęłam się pakować, bo... "Oni po mnie idą". Taka myśli i tyle. Nie da się tego powstrzymać.

[Scarlet Halo]

Skoro już mowa o głosach... w jaki sposób czujecie, że nie należą one do Was? Jesteście tego pewni od razu jak je słyszycie, czy też ich treść sprawia, że nie potraficie się z nimi identyfikować?
Pytam, bo dzisiaj czułam jak rozpadam się w nicość i jak ciemne, czarne coś tuż pod czaszką wędruje przez mój mózg... Chciałam się do tego czegoś dodrapać... wyrwać to z mojej głowy... najgorsze jednak zawsze są obrazy... krwawe, okrutne odtwarzane jak film, którego nie da się zatrzymać i pozostaje mi tylko łapać się czegoś co mam obok by wiedzieć gdzie jestem i co robię... a raczej, że nie robię tego, co dzieje się w mojej głowie... czy to już psychoza czy jeszcze mi do tego brakuje? Moja psychiatra uważa, że nie jestem psychotyczna... ale przecież ona mnie w takim stanie nie widziała... sama już nie wiem.

Skoro już mowa o głosach... w jaki sposób czujecie, że nie należą one do Was? Jesteście tego pewni od razu jak je słyszycie, czy też ich treść sprawia, że nie potraficie się z nimi identyfikować?
Pytam, bo dzisiaj czułam jak rozpadam się w nicość i jak ciemne, czarne coś tuż pod czaszką wędruje przez mój mózg... Chciałam się do tego czegoś dodrapać... wyrwać to z mojej głowy... najgorsze jednak zawsze są obrazy... krwawe, okrutne odtwarzane jak film, którego nie da się zatrzymać i pozostaje mi tylko łapać się czegoś co mam obok by wiedzieć gdzie jestem i co robię... a raczej, że nie robię tego, co dzieje się w mojej głowie... czy to już psychoza czy jeszcze mi do tego brakuje? Moja psychiatra uważa, że nie jestem psychotyczna... ale przecież ona mnie w takim stanie nie widziała... sama już nie wiem.

[metanoied]

Pewnie trochę zrobię offtop, ale muszę gdzieś o to zapytać.. Czy tylko ja jestem tak totalnie chory na umyśle, że jestem w stanie ciąć się z nudów, nawet jeśli nic złego się nie stało, tylko mam zły humor...?

[Scarlet Halo]