Wiek: 23 Dołączyła: 23 Mar 2014 Posty: 547 Skąd: podkarpackie
Wysłany: 2016-11-13, 13:36 Religia w szkole
W zeszłym tygodniu wypisałam się z religii, ponieważ ksiadz zarzucił mi że zgwałcona kobieta jest winna i tylko ona ponosi winę. Ponieważ prowokuje. To samo w przypadku molestowania dzieci. Dziecko prowokuje i to usprawiedliwia oprawcę. Co myslicie o stanowisku które przyjął ksiądz?
[ Komentarz dodany przez: EverPaiin: 2016-11-13, 14:02 ] Zmieniłam temat na bardziej adekwatny.
Czuł niewymowny pociąg utopić się w błocie.
Ostatnio zmieniony przez EverPaiin 2016-11-13, 14:01, w całości zmieniany 1 raz
Eee... no cóż, pewnie musiał się jakoś usprawiedliwić Wiadomo, jak to teraz jest z tymi księżmi
Generalnie chyba wiadomo, że to, co stwierdził, jest jakąś totalną głupotą.
Cirnellé napisał/a:
Ponieważ prowokuje.
No trudno, trzeba panować nad swoimi emocjami, to nie jest jakieś trudne. Mnie też czasem taki ksiądz prowokuje swoją gadką, a jednak go nie biję
Wypisałem się z religii, ponieważ nie uznaję jakiejkolwiek władzy Kościoła (domena życia społecznego, na przykład) i samej jego istoty bytu w tym świecie. Nie wierzę również w Absolut zawarty w nauce owej instytucji, uznając ją za fundament braku żadnych racjonalnych argumentów za tym, iż ten duch absolutny w pewnej sferze występuje (wiara =/= nauka).
Jeżeli idzie o wymieniony stosunek kapłana do gwałtu uważam, że jest to niezwykły absurd uzasadniający, niemający sensownego fundamentu. Czy winniśmy być kukłami niewyrażającymi odczuć, aby nie "sprowokować" oprawcę? Czy też on sam nie mógłby zapanować nad obszarem swojego zachowania, pierwotnych instynktów, ażeby nie skrzywdzić drugiej istoty?
Po raz kolejny dostrzegam w tej dziedzinie manipulacyjne działanie katolicyzmu, narzucające swoje bezpodstawne racje szarej masie.
Temat jest o religii w szkole, czy o tym, czy kobieta jest winna lub niewinna, że ją zgwałcono?
W ogóle nie zgadzam się w tym przypadku ze stanowiskiem przyjętym przez księdza, według mnie nie ma mowy o winie ze strony kobiety. Natomiast jeżeli chodzi o religię w szkole, to zależy na jakiego księdza się trafi, bo lekcje mogą być naprawdę w porządku.
Pfff, religia w szkole na jaką trafiłam to totalne dno. Dno i siedem metrów mułu. Podstawówka to pikuś, bo od dzieciaków za wiele się nie wymaga, gimnazjum - były odloty, jednak podejście uczniów też miało na to wpływ, natomiast szkoła średnia...Jedno wielkie ECH.
Najlepsze:
- z bożej woli rodzą się tylko zdrowe dzieci, chore są dziełem szatana albo pokutą za grzechy rodziców
- kobieta zawsze jest winna - prowokuje/spódniczka była za krótka/dekolt za głęboki, a biedny mężczyzna jest istotą słabą i łatwą do skuszenia
- kobiety nie powinny przesadzać z wykształceniem, żadne studia, matura to też zły pomysł, ogólnie to w osobnych szkołach (no bo kto to widział żeby razem z chłopcami, tylko kuszą!) i najlepiej żeby uczyli szydełkowania i zmywania naczyń
- seks to największy grzech, dopuszczony jedynie w małżeństwie i w celu poczęcia dziecka, oczywiście przy zgaszonym świetle, jedyna dopuszczalna pozycja, żadnego rozbierania bardziej niż jest to absolutnie konieczne
Wypisałam się po dwóch miesiącach. Ksiądz, który nas 'uczył' był starszym człowiekiem może to jakoś wyjaśnia jego poglądy...Przy wystawianiu ocen, chłopaków przepytywał, strasznie się czepiał a dziewczyny traktował w zależności od tego która jak się ubrała i jak bardzo przymilała. Byłam przeszczęśliwa, że się wypisałam, bo nie zniosłabym przymilania się do starego oblecha wzamian za piątkę. Wszelkie próby zgłoszenia problemu u innych nauczycieli kończyły się olaniem sprawy - bo ksiądz taki już jest, nie będzie długo uczył, wkrótce odejdzie, a jak tak bardzo wam to przeszkadza to się wypiszcie.
a jak tak bardzo wam to przeszkadza to się wypiszcie.
Niektórym dzieciom/nastolatkom przychodzi to trudniej, ponieważ decyzja o nieuczęszczaniu na te zajęcia jest uzależniona od rodziców/opiekunów prawnych. Nie oszukujmy się - większość z nich posiada wyobrażenia na temat wiary mocno nacechowane na fundamentalizm czy konserwatyzm, i nie będą chętni wysłuchać innych opinii.
Vitiatus Mikene, ja byłam zmuszona do podrobienia podpisów matki żeby się wypisać, ale wolałam zaryzykować niż chodzić na religię. Oczywiście tłumaczenie sprawy i matce i nauczycielom nic nie dawało, bo według nich taki problem to nie problem i nic nie da się z tym zrobić.
Malia, tradycjonaliści mogliby również wydzwaniać do opiekunów z upewnieniem się, czy deklaracja została przez nich podpisania, zaś nie sfabrykowana. A ich bywa niemało (autopsja).
Vitiatus Mikene, tyle wygrać. Aczkolwiek muszę przyznać, że przez przez miesiąc, a potem przed każdą wywiadówką miałam stresa, że się wyda. Żeby było śmieszniej - braku oceny na świadectwie moja matka nie zauważyła.
A ja religię miałam z siostrą zakonną i co prawda była taka, że tak powiem - specyficzna, lubiła dużo mówić o sobie - gdzie ona to nie była i co nie robiła i łatwo można ją było wyprowadzić z równowagi - ale suma summarum nie było źle. Choć nie rozumiem trochę jakie są założenia tego przedmiotu, bo u mnie ( a przypuszczam, że nie tylko ) w zasadzie nic się na tej religii nie robiło. Traktowaliśmy to jako dłuższą przerwę w lekcjach. Książkę, czy zeszyt miał tylko niewielki odsetek ludków. Słuchało jej- w zasadzie też mało osób. Oceny wystawiała niby na podstawie ocen ze sprawdzianów. A własne zdanie - odmienne - też nie było mile widziane, bo od razu podnosiła głos.
No ale nigdy ( chyba ) nie padły słowa typu, że kobieta sama jest sobie winna, że ją zgwałcono i tego typu rzeczy.
Dla mnie osobiście forma w jakiej jest prowadzona religia jest bez sensu. Większość ją po prostu olewa. Coraz więcej osób się z niej wypisuje. A przecież gdyby zmienić jej formę, dać księży/ siostry/ katechetów, którzy są przygotowani do pracy z dziećmi/ młodzieżą - to myślę, że religia byłaby zupełnie inaczej odbierana wśród uczniów.
Zresztą- dlaczego nastawiamy się tylko i wyłącznie na jedną religię, zamiast rozmawiać też o innych.
Kiedy zamierzasz się poddać, przypomnij sobie po co zaczynałeś.
Wszystko czego pragniesz jest po drugiej stronie strachu.
Zresztą- dlaczego nastawiamy się tylko i wyłącznie na jedną religię, zamiast rozmawiać też o innych.
Chciałaś napisać - nastawiają się [księża] na rozmowę wyłącznie o chrześcijaństwie, o innych wierzeniach natomiast nie ma choćby wzmianki, a jeśli już jest, to niewielka.
Niektórym dzieciom/nastolatkom przychodzi to trudniej, ponieważ decyzja o nieuczęszczaniu na te zajęcia jest uzależniona od rodziców/opiekunów prawnych.
I to jest właśnie jakiś zupełnie chory system. Ja rozumiem, można kogoś zmuszać do uczenia się matematyki, albo chińskiego, ale jak można kogoś zmuszać do wiary? Dlaczego to rodzice mają decydować o tym, czy ich dziecko będzie wierzyć, czy nie? To jakiś absurd. Tym bardziej że to, w co się wierzy, zależy głównie od hm... jakby nie patrzeć, położenia geograficznego
.Shadow. napisał/a:
A przecież gdyby zmienić jej formę, dać księży/ siostry/ katechetów, którzy są przygotowani do pracy z dziećmi/ młodzieżą - to myślę, że religia byłaby zupełnie inaczej odbierana wśród uczniów.
Pewnie tak by było, ale takich księży i katechetów chyba po prostu nie ma Wszyscy są zamroczeni naukami seminarium, a jak uczeń zacznie kwestionować, to, co powiedzą, to skwitują jego zachowanie opętaniem przez szatana.
.Shadow. napisał/a:
Zresztą- dlaczego nastawiamy się tylko i wyłącznie na jedną religię, zamiast rozmawiać też o innych.
Bo jacyś bliżej niezidentyfikowani jegomoście uznali, że skoro większość obywateli to katolicy, to znaczy, że reszta społeczeństwa nie jest ważna. Ciekawe, co by było, gdyby chrześcijaństwo wyznawało 51% Polaków.
Wiadomo, jak to teraz jest z tymi księżmi 
Aczkolwiek muszę przyznać, że przez przez miesiąc, a potem przed każdą wywiadówką miałam stresa, że się wyda. Żeby było śmieszniej - braku oceny na świadectwie moja matka nie zauważyła. 
i łatwo można ją było wyprowadzić z równowagi - ale suma summarum nie było źle. Choć nie rozumiem trochę jakie są założenia tego przedmiotu, bo u mnie ( a przypuszczam, że nie tylko ) w zasadzie nic się na tej religii nie robiło. Traktowaliśmy to jako dłuższą przerwę w lekcjach. Książkę, czy zeszyt miał tylko niewielki odsetek ludków. Słuchało jej- w zasadzie też mało osób. 
Oceny wystawiała niby na podstawie ocen ze sprawdzianów. A własne zdanie - odmienne - też nie było mile widziane, bo od razu podnosiła głos. 
