[Cappy]

Wiem,że dawno nie pisałam w żadnych wątkach. Ale zaglądałam tutaj, naprawdę. Patrzyłam na nieprzeczytane posty, wiadomości. Głównie nie pisałam z samotności. Wiem, że chcę się teraz jakoś wybielić i to nie ma dla Was znaczenia dlaczego mnie nie ma.
Przychodzę do Was z pytaniem czy to może być mania? Zadałam pytanie a nie umiem wytłumaczyć....Chodzi o to, że moja rodzina kłamie, znaczy wydaje mi się, że kłamie ale dla mnie to prawda. Że chcą się mnie pozbyć, ubezwłasnowolnič. Ciągle o tym myślę. Tak naprawdę nigdy o tym nie rozmawialiśmy, nie było mowy o ubezwłanowolnieniu. Po prostu dla mnie to wszysto jest dla mnie prawdą. I każdy psychiatra będzie po ich stronie, dlatego lepiej do nich nie mówić. Ciężko znaleźć mi osobę, która będzie po mojej stronie. Wydaje mi się, że moje problemy ze zdrowiem zaczęły się w wieku 18 lat, kiedy to zostałam zamknięta w domu na jeden dzień. Po prostu zdecydowała, że pozbawi mnie wolnošci bo następnego dnia ustawiła w domu kamery. Tłumaczyła, że to ze strachu bo przyprowadzałam do domu ludzi. Do teraz jak o tym wspominają, to mam łzy. Zaczynam komuś o tym opowiadać- łzy. Bo jak ona mogła mi to zrobić? Ale do rzeczy.
Oni kłamią, bezczelnie kłamią. Tak naprawdę wstydzą się swojego dziecka i tylko przerzucają z káta w kąt. I tak jak powiedziałam każdy psychiatra przyzna im rację. Psycholog, psychiatra...każdy przyzna im rację. Dlatego nie mówię o tym nie rozmawiam. Staram się to wszystko trzymać w sobie i udawać, że z moim stanem zdrowia jest w porządku. Dla nich życie toczy się normalnie.
Nie wyjeżdzam nigdzie na wakacje samodzielnie bo boję się, że mnie zamkną. Może powinnam iść do szpitala?

[Czu]

Dla mnie to bardziej brzmi jak psychoza a nie mania...

[Cappy]

Czu, czyli co powinnam zrobić? I tak mnie naszło mimo regularnego brania leków.

[WhiteBlankPage.]

Cappy, może to, co wspomniałaś - szpital?

[Cappy]

WhiteBlankPage., bardzo bym chciała ale psychiatra mnie raczej nie dopuści do szpitala. Przepisała lek i powinien pomóc. Dziś przyjechałam na wioskę i jest już trochę lepiej niż jest w mieście. W mieście jest tragedia. Oni mnie tam kontrolują....chcą mnie skrzywdzić. Z drugiej strony bardzo mnie ciągnie do wielkiego miasta.

[WhiteBlankPage.]

[Cappy]

WhiteBlankPage. A jeśli psychiatra jest w zmowie z nimi wszystkimi przeciwko mnie? Chciałabym się ukryć przed nimi.

[Czu]

Cappy, zawsze możesz zgłosić się na izbę przyjęć.

[WhiteBlankPage.]

Cappy, tak jak mówi Czu. Daj sobie pomóc.

[Cappy]

WhiteBlankPage., boję się cokolwiek zrobič sama. Na wsi gdzie teraz jestem epizody trochę ustępują. Boję się zgłosić do szpitala....
Czy pomimo brania leków przeciwpschotycznych można mieć epizod? Zadałam yo samo pytanie w dziale o lekach ale nie mam odpowiedzi.

[Krzysiu]

Można – wystarczy, że są nieprawidłowo dobrane… Ale choćby były doskonałe, to zawsze mogą się „zdezaktualizować”, gdy zajdą przemiany w Tobie.

[WhiteBlankPage.]

Cappy, wydaje mi się, że mogą. To nie jest chyba tak, że leki całkowicie wyeliminują wszystko, z czym się zmagasz.

[Cappy]

Krzysiu, to skomplikowane co mówisz.

WhiteBlankPage., no właśnie myślę, że masz rację. Mimo brania leków nic się nie poprawia.

[WhiteBlankPage.]

Cappy, więc przecież wiesz, co powinnaś zrobić

[Cappy]

Zaczęłam się zastanawiać, czy aby sobie tego nie wymyślam. Do psychiatry się jeszcze nie zarejestrowałam, mam zamiar w przyszłym tygodniu i boję się, że mi się już całkiem poprawi.
Już sama nie wiem co psychiatrze mam mówić. Boję się rozmawiać przy babci. Boję się o tym rozmawiać. Babcia uważa to za pierdołę i niepotrzebnie zawracam psychiatrze głowę ( wysłałam do niej na WatssAppie wiadomość i dzwoniła do mnie że jej nie otrzymała) To dziwne. Powinna ją otrzymać bo jej ją wysłałam.
Do rzeczy.
Nie wiem jak to wytłumaczyć.