[Castro]

Ostatnio jakaś zwiększona aktywność w tematach o strategiach pomocy innym i tak się zastanawiam... Właściwie to po co pomagać innym? Rozumiem, że pomagamy osobom, od których jesteśmy zależni... bo jesteśmy od nich zależni i jak im nie wyjdzie to my też mamy gorzej. Po co natomiast angażować własne środki w pomoc 'populacji ogólnej', czyli tak zwanym 'przyjaciołom' czy 'znajomym'?
Jedną z motywacji może być pragnienie 'poczucia się lepszym' we własnych oczach. Faktycznie jak ktoś opiera swoją samoocenę o zdolność do pomocy innym, to może mieć z takiego zachowania pewną korzyść, ale to słaba strategia jest. Jak człowiek sam ma problem i nie jest w stanie w związku z tym pomagać innym, to taka samoocena leci na łeb na szyję i całe podejście stwarza gigantyczny problem. Lepiej zwyczajnie oprzeć swoją samoocenę na czymś zupełnie innym, najlepiej niezależnym od reszty ludzkości.
Można także pomagać innym w oczekiwaniu, że się zrewanżują. Niestety to działa tylko w niektórych bajkach i w filmach. Rzeczywistość wygląda mniej więcej, jak ta historia o Jasiu i smoku.

Przydługa historia o Jasiu i smoku : Zły smok terroryzował okoliczne wioski, więc wyznaczono nagrodę za jego zabicie. Pierwszy ruszył rycerz w srebrnej zbroi na srebrnym koniu. Jadąc przez las zniszczył mrowisko. Mrówki rozpaczały, a rycerz pojechał dalej. Dotarł do smoka. Smok chuchnął, dmuchnął i ze srebrnego rycerza zrobiła się kupka popiołu. Drugi ruszył złoty rycerz ze złotym mieczem. Idąc przez las ciął mieczem w powietrzu i zniszczył gniazdo pszczół. Pszczoły rozpaczały, a rycerz poszedł dalej. Dotarł do smoka. Smok chuchnął, dmuchnął i ze złotego rycerza zrobiła się kupka popiołu. Trzeci ruszył Jasio. Zobaczył zniszczone mrowisko i pomógł mrówkom je naprawić. 'Za to co dla nas zrobiłeś, przyjdziemy ci z pomocą, jak będziesz jej potrzebować' - powiedziała Jasiowi królowa mrówek. Dalej Jasio zobaczył uszkodzone gniazdo pszczół. Pomógł pszczołom je naprawić. 'Za to co dla nas zrobiłeś, przyjdziemy ci z pomocą, jak będziesz jej potrzebować' - powiedziała Jasiowi królowa pszczół. Wreszcie Jasio dotarł do smoka, a smok chuchnął, dmuchnął i z Jasia zrobiła się kupka popiołu. P.S. W oryginalnej wersji ta historia jest znacznie bardziej rozbudowana, ale chodziło mi o ideę.

Wobec powyższego... mam coraz większe problemy pojąć sens wydatkowania własnej energii na zaspokajanie potrzeb innych. Wydaje się to działaniem skrajnie niekorzystnym, nierokującym wygenerowania jakiejkolwiek korzyści w przyszłości i do tego mogącym skutkować deficytami środków własnych w przypadku sytuacji kryzysowej, która przecież może w każdej chwili nastąpić. Gdzie w tym sens i logika?

[Ella]

Dla mnie to oczywiste. Zależy mi na moich przyjaciołach i znajomych, więc kiedy dzieje im się krzywda, nie mogę tego znieść. Dlatego bardzo chcę im pomóc, by czuli się dobrze.

Pomagam czasem nieznajomym, ponieważ widząc, że ktoś ma problem niemal natychmiast wyobrażam sobie siebie w sytuacji tej osoby. Wtedy czuję, że bardzo, ale to bardzo przydałoby mi się wsparcie. Dlatego staram się działać wobec niektórych tak, jak chciałabym, by działało się wobec mnie.

[PanDeszcz]

Dlaczego? Bo egoizm prowadzi do gnicia wewnętrznego, zamykania się na świat, rodzi kompleksy i problemy. Dobrem nie da się dzielić z innymi ludźmi. Da się je jedynie mnożyć, potęgować.

Negatywne nastawienie jedynie potęguje autoagresję, a to raczej nikomu z nas nie jest potrzebne, wręcz przeciwnie, zakładam że 99.9% z nas stara się tego pozbyć. Po co nam altruizm? By zachować człowieczeństwo i pokazać innym, czym jest człowieczeństwo.

Wydaje mi się, że nie da się swojej samooceny uprzeć na czymś niezależnym od ludzkości, przynajmniej ja w życiu bym tak nie potrafił, nie wiem, może ktoś jednak jest w stanie. Ale całkowicie się z tobą zgadzam z tym, że często człowiek ma problemy, a chce pomóc innym ponad siły. I wtedy te obce problemy zaczynają go przygniatać i tak naprawdę nic nie może z tym zrobić.

Ja sobie ze swoimi problemami nie jestem w stanie poradzić, ale za to z pewną dziwną lekkością jestem w stanie dźwigać na swoich barkach problemy innych ludzi i daje mi to jakąś siłę, motywację.

Moim zdaniem nie warto liczyć na to, że ktoś się zrewanżuje. Bardzo często ludzie, którym pomagasz nie są w stanie odwdzięczyć się nawet tym samym. Ludzie, których wysłuchasz i zrozumiesz nie będą chcieli wysłuchać ciebie lub nie będą w stanie przyłożyć odpowiedniej wagi do słów, które im przekazujesz. Dlatego to czysty altruizm i owszem, czasem ktoś się odwdzięczy, ale nie powinna to być myśl przewodnia pomocy. Spotkałem na swojej drodze wielu altruistów, którzy dali mi "coś" za "nic". Bardzo miło się wtedy poczułem i doceniłem ich gest. I gdy potem okazało się, że czegoś potrzebowali, z tego co pamiętam, zawsze starałem im się wtedy pomóc

Co to działania skrajnie niekorzystnego... Nie wszystko w życiu musi przynosić jakieś korzyści. I tak umrzemy, więc samodoskonalenie do samej śmierci, gdy wszystko i tak stracimy, a nasze istnienie zostanie zapomniane za 10/100/1000 lat nie wydaje się być celem wszelkiego istnienia

[Castro]

[Rainbow]

Ja lubię pomagać. Dzieciom, osobom starszym czy w moim wieku. Pomagałam odkąd pamietam i nigdy nie miałam z tym problemu. Nawet w złym momencie mojego życia.
Dużo łatwiej pomaga mi się obcym. Nie angażuje się wtedy tak, jak w pomoc przyjaciół. Niektóre formy pomocy są zle i toksyczne, ale mi ogolnie rzecz biorąc pomaganie innym sprawia radość. Jestem takim trochę społecznikiem i swoją przyszłość również wiąże z pomaganiem ludziom

[Castro]

[PanDeszcz]

Jedyne co ci tutaj odpowiem to to, że uśmiech rodzi uśmiech. Może kiedyś zrozumiesz

[Delphi]

Castro, a ty? Po co pomagasz Chochlikowi? Nie jesteście zależne od siebie nawzajem, a mimo to potrafisz spędzić cały wieczór, rozmawiając z nią o tym co ludzkość próbuje jej przekazać.

[Castro]

[PanDeszcz]

Uśmiechając po prostu żyje się łatwiej, uwierz mi na słowo

[Castro]

[Kruk]

[kova84]

Pozwolę sobie odkopać ten antyczny temat, bo ostatnio przypadkiem na niego trafiłem i mnie zainteresował.

Musiałem chwilę pomyśleć nad czymś, co teoretycznie przez większość czasu jest dla mnie oczywiste, by ułożyć w głowie jakieś sensowne argumenty. Nie do końca się udało, ale spróbuję wyłożyć tu coś od siebie.

Zakładam też, że nie chodzi w tym pytaniu raczej o odwrotność pomagania - czyli przeszkadzanie innym - tylko raczej o obojętność lub brak działania. Ludzie jako tacy to zwierzęta stadne, żyjące w pewnych społeczeństwach. Pomaganie innym to sposób na umocnienie więzów społecznych i relacji międzyludzkich. Pomaga to też nam samym - poczuć się lepiej, bardziej przydatnym, potrzebnym, docenionym. Nie jest to coś altruistycznego (w jako taki czysty altruizm w ogóle średnio wierzę). W rachunku zysków i strat nie chodzi raczej o to, bo za jedną pomoc otrzymać inną, o zbliżonej wartości, tylko o nasze samopoczucie również.

Obecnie żyjemy o wiele bardziej odizolowani od siebie niż kiedyś, ale też nie wszędzie na świecie. Na wsiach czy w mniejszych społecznościach ciągle występuje coś takiego jak pomoc sąsiedzka czy wspólne rozwiązywanie pewnych problemów. Często nie pomagając osobom z najbliższego otoczenia sami na dłuższą metę tracimy i to się zupełnie nie opłaca.

Inna kwestia to pomaganie jako jakiś styl życia. Tutaj trzeba bardziej uważać i zastanowić się, z czego to wynika. Nie bez powodu mówi się, że aby sensownie przydawać się innym, najpierw trzeba swoje własne życie uporządkować. Gdy poświęcanie się dla innych to ucieczka od własnych problemów, to nie jest to zdrowe. Tutaj już jednak bardziej mówimy o kolejnych problemach psychologicznych niż o samym zjawisku pomagania.

[Euphoriall]

[takajakinne]

Bo "dobro" podobnie jak "zło" lubi się rozprzestrzeniać. Pomagając, można zainspirować innych i siać dobro. Nie wspomnę o indywidualnej korzyści, jaką jest przyjemność z bycia dobrym...