[księżycowa]

Nie znalazłam takiego tematu, a jakoś tak mi wykiełkował pomysł, aby podzielić się tym, co ktoś nam o nas powiedział. Jak odebrał naszą postawę wobec innych, zachowanie, sposób bycia czy po prostu co o nas myśli. To, co nas w jakiś sposób podbudowało, zachęciło do refleksji czy zmiany postawy, zabolało czy oburzyło. Co Wy na to, drodzy forumowicze?

[nevermore]

Trudno mi tutaj obiektywnie stawić sprawę, bo jestem wiecznie podejrzliwy przez urojenia prześladowcze, ciągle boję się, że ktoś coś knuje przeciwko mnie, obgaduje mnie, zna moje myśli i przez to nie mogę być swobodny. Jestem odbierany często jako sztywniak, ponurak, który się w ogóle nie uśmiecha i zabija wzrokiem każdego. Nieraz słyszałem, że mam się przestać na kogoś patrzeć, bo się mnie boi. Jak nie jest to takie nasilone to raczej jestem odbierany jako bardzo nieśmiały, czy wstydliwy... a czasem jako psychiczny agresor z ciętym językiem... chwilami nawet jako całkiem miły i wycofujący się... wszystko zależy od mojego humoru i stanu psychicznego. Nie ma tutaj jednolitej opinii.
Raczej nie motywuje mnie to do zmiany postawy, bo jak już napisałem, jestem bardzo skrajny i trudno mi cokolwiek zmienić. Raczej boli mnie to i wszelkie ocenianie mojej osoby po pozorach. Nienawidzę krytyki, tego, co ktoś o mnie mówi, a i zazwyczaj też wszystko opacznie odbieram, bo nie umiem spojrzeć obiektywnie na sprawę. Rani mnie to i bardzo męczy.

Trudno mi tutaj obiektywnie stawić sprawę, bo jestem wiecznie podejrzliwy przez urojenia prześladowcze, ciągle boję się, że ktoś coś knuje przeciwko mnie, obgaduje mnie, zna moje myśli i przez to nie mogę być swobodny. Jestem odbierany często jako sztywniak, ponurak, który się w ogóle nie uśmiecha i zabija wzrokiem każdego. Nieraz słyszałem, że mam się przestać na kogoś patrzeć, bo się mnie boi. Jak nie jest to takie nasilone to raczej jestem odbierany jako bardzo nieśmiały, czy wstydliwy... a czasem jako psychiczny agresor z ciętym językiem... chwilami nawet jako całkiem miły i wycofujący się... wszystko zależy od mojego humoru i stanu psychicznego. Nie ma tutaj jednolitej opinii.
Raczej nie motywuje mnie to do zmiany postawy, bo jak już napisałem, jestem bardzo skrajny i trudno mi cokolwiek zmienić. Raczej boli mnie to i wszelkie ocenianie mojej osoby po pozorach. Nienawidzę krytyki, tego, co ktoś o mnie mówi, a i zazwyczaj też wszystko opacznie odbieram, bo nie umiem spojrzeć obiektywnie na sprawę. Rani mnie to i bardzo męczy.

[Pomanita]

Ja jestem odbierana jako osoba, która ma zawsze dobry humor i niczym się nie przejmuje . W sumie zwykle jestem wesoła i głośna. Nawet jeśli cały dzień gorzej się czuję, to ludzie dają mi energię. Muszę mieć naprawdę bardzo zły okres, żeby ktoś sam zorientował się, że coś jest ze mną nie tak. Dopóki komuś nie powiem, że jest źle, nikt nie zauważy.

[Bartek]

Mi ostatnio koleżanka wprost powiedziała, że czasem to się mnie normalnie boi. Ludzie uważają mnie za dziwaka, którego powinno się omijać i właśnie wręcz się mnie boją. Trzeba spędzić ze mną dużo czasu żeby mnie poznać. Lubie lekko wredne docinki, więc mało kto mi się odgryza, raczej uciekają. Podobno też patrze na ludzi jakbym chciał ich wszystkich wymordować.

[Adriaen]

Dawniej przejmowałem się tym, co inni o mnie myślą. Każde krzywe spojrzenie sprawiało, że miałem ochotę coś sobie zrobić. Teraz trochę z tego wyszedłem, bo znalazłem osoby, których zdanie jest dla mnie ważne.
Wśród rówieśników jestem postrzegany jako osoba wyobcowana, która otwiera się po jakimś czasie.

[apatyczna]

Ja przejmuję się opiniami tych, na których w jakimś stopniu mi zależy, niestety im w większości nie zależy na mnie. Dzisiaj jak zwykle dowiedziałam się tylu pięknych rzeczy na mój temat, że straciłam całkowicie zaufanie do tej osoby, która przecież powinna mnie kochać, i pomagać najbardziej. I tak naprawdę nie mam zielonego pojęcia jak postrzegają mnie inni, mam bardzo mało znajomych.

Ja przejmuję się opiniami tych, na których w jakimś stopniu mi zależy, niestety im w większości nie zależy na mnie. Dzisiaj jak zwykle dowiedziałam się tylu pięknych rzeczy na mój temat, że straciłam całkowicie zaufanie do tej osoby, która przecież powinna mnie kochać, i pomagać najbardziej. I tak naprawdę nie mam zielonego pojęcia jak postrzegają mnie inni, mam bardzo mało znajomych.

[księżycowa]

nevermore, Chyba każdy ma swoje chumorki które wpływają na jego zachowanie.
Krytyki chyba nikt nie lubi bo zasadniczo mała przyjemność jest w dowiwdzeniu się ze nie kazdy widzu nas tak jak my sami.
Co do zabijania wzrokiem poznałam dwie osoby które maja wręcz magiczne oczy bardzo zmieniajace sie pod wplywem ich nastroju, osoby emocjonalne i wrażliwe, obydwaj to faceci. Jeden z nich wykorzystuje toi mowi ze jestvwampirem wymysla takie rozne historie przy czym jest niesamowicie inteligentny i nie sposob go zapomniec, zas drugi pasjonuje się japonską jultura i rozglasza se chce byc samurajem. Możesz wykorzystac tą niezwykłość jako cos pozytywnego

Pomanita, czyli masz taką maskę. W pewnym sensie nawet Ci zazdroszczę, ze umiesz az tak ukrywać emocje. Z drugiej strony to moze czasem dołować kiedy każdy mysli ze jest okej a nie jest.

Bartek, wymordowac ich zanim oni zrobią to pierwsi?

Adriaen, to chyba najlepsza możliwa postawa. Ja sobie mówię że już nie zaufam a po kilku miesiącaxh znów naiwnie wierzę, że tym razem będzie inaczej

Anelka, Dowiedziałaś się od tej osoby czy od kogos "dobrze poinformowanego"? Bo jesli nie bezposrednio od tej osoby to moze sie okazac ze popristu ktos cgce Wam zniszczyć relację.
Jak to jest w tekscie jednego z raperów:"u mnie z ludzmi jak z rapem nie ilosc tylko jakosc". To, ze znajomych nie jest wiele mozw byc w gruncie rzeczy lepsze, bo pozwala nawiązac głębsze relacje.

[Bartek]

księżycowa, nie, to raczej nie tak, myślę, że chodzi o to żeby wymordować ich zanim mnie ocenią z góry, skrzywdzą, wyśmieją. Tak, najczęściej bywało, ale nie mimo, że tak na nich patrze to nie skreślam nikogo z góry.

[księżycowa]

Bartek, innymi słowy nie dopuścić do kontaktu z obawy że kolejny raz zostanie się zranionym. Niestety wtedy jest inny bol samotnosc tez boli.

[Fenoloftaleina]

Gdzieś już to chyba pisałam na forum gdzieś... ale co napisała o mnie moja znajoma z harcerstwa kiedyś:
...jest delikatna, dziewczęca i urocza, ale nie do tego stopnia, żeby można ją było nazwać irytującą. Można ją opisać jednym słowem: kochana. Nie ważne za co się zabierze i tak będzie 12/10.

Trochę zaskoczyły mnie te słowa...
Ogólnie jestem postrzegana przez dużą część ludzi jako radosna i pocieszna osoba, bardzo wrażliwa.

[Bartek]

księżycowa, trochę tak właśnie to wygląda niestety. Jeśli ktoś chce ze mną utrzymywać kontakt to na początku musi być bardzo uparty i cierpliwy.

[księżycowa]

Fenoloftaleina, łaał nie ma to jak zostać podniesionym na duchu c:

[Fenoloftaleina]

księżycowa, nie da się ukryć, że zrobiło mi się bardzo miło i ciepło na sercu... Ale z drugiej strony... Nie lubię takiego idealizowania. Wolałabym, żeby znali prawdziwą mnie, tę z gorszymi cechami.

[Adriaen]

[craving]

Pamiętam, jak kiedyś z tatą podjęłam temat oceniania nas przez innych. Ja stwierdziłam, że opinia obcych ludzi nie jest dla mnie ważna, ale ocena bliskich, szczególnie krytyka, bardzo mnie rusza. On powiedział, że ma zupełnie odwrotnie, rodzina może go krytykować, ale nie lubi wypadać źle w oczach obcych ludzi.
Ciekawa jestem, jak to jest u reszty...