[Justyna1234]

Wydaje mi się, że 90% społeczeństwa kiedykolwiek w życiu przeszło PRZEZ MYŚL żeby się zabić. A potem tylko jakaś (niewiadomo dokładnie jaka) część tych ludzi, ponownie NA POWAŻNIE wraca do tematu.

[Prx]

Równie dobrze można byłoby napisać, że 90% społeczeństwa chciała kogoś zabić, a przecież mordercy to niewielki odsetek. Nie porównuj irracjonalnych myśli pod wpływem silnych emocji, a świadomej chęci zakończenia życia które jest obiektywnie ch***we.

Tu nie klniemy. Zło.

[faja]

Przed próbą samobójczą robiłem porządki. Przygotowanie zajęło mi kilka miesięcy. Tyle trwało zebranie odpowiedniej ilości trudno dostępnych leków.

[cukierkowysen]

Aktualnie moje przygotowania trwają, chodzę do psychiatry i zbieram recepty a że lubią mi często zmieniać leki to z tego korzystam... Póki co, żyję, chodzę, czekam aż wewnętrzna bomba we mnie wybuchnie.

[Alessa]

Jeżeli bym kiedyś przekroczyła ''punkt kulminacyjny'' i z mojej psychiki zostałyby strzępki, na pewno zaczęłabym zbierać jakieś leki albo inne rzeczy do tego potrzebne i zrobiła generalne porządki w pokoju. Może nawet wybrałabym datę. A list pożegnalny schowała między książki. Ale póki co na tamten świat się nie wybieram.

[Tony]

Ja mam wrażenie, że jest wręcz przeciwnie. Osoby, które "przygotowują" się do popełnienia samobójstwa na ogół robią wielki szum dookoła siebie i na tym się kończy. Mówiąc w prost i bardzo nieładnie: kto ma sobie palnąć w łeb, pójdzie tam gdzie nikt nie patrzy i to zrobi, bez żadnej szopki i przygotowań..

[xati]

Myślę, że to jest prawda - osoby, które chcą popełnić samobójstwo po prostu to robią po cichu i bez śladu aby nie robić zamieszania i dodatkowo zamartwiać innych. Ludzie, którzy się pytają o rady i chcą wszystko przygotować od a do z są osobami, które chcą po prostu zwrócić na siebie uwagę. Ewidentnie jest to wołanie o pomoc - wołanie "pomóż mi", "zauważ mnie", "chce czuć się potrzebnym".

Moim zdaniem samobójstwo jest dla tchórzy i ludzi leniwych, którzy nie chcą nad sobą pracować. W dodatku mają fałszywy obraz rzeczywistości. Świat nie jest ani negatywny ani pozytywny. Jest taki jak o nim się myśli i kropka

[R. de Valentin]

[chiroptera]

Nie mogę znaleźć książki, w której to czytałam, ale czy to nie jest tak, że przygotowanie (załatwianie swoich spraw, zamykanie niedokończonych rzeczy, rozdawanie własności itp.) jest jedną z oznak, że osoba naprawdę zamierza niedługo się zabić? Zresztą statystycznie zanim ktoś rzeczywiście popełni samobójstwo, daje o tym znać otoczeniu średnio 5 razy.

[xati]

[chiroptera]

[xati]

Natura człowieka (biologiczna) - gadzi mózg, czyli wszelkie instynkty, potrzeby "podstawowe" np. rozmnażanie, pić, jeść, siku, walka o samice/ o samca, walka o dominacje w stadzie (współcześnie bycie lubianym), uległość samic/ dominacja samca.

Każda kultura piętnuje biologiczną naturę człowieka i ją rytualizuje, czyli możesz coś robić pod warunkiem "x" albo nie możesz czegoś zrobić jeśli jest "y". Oczywiście każda w różnym stopniu i w różnych aspektach. Chrześcijaństwo pielęgnuje uległość, poczucie winy, skromność, strach i jednocześnie posłuszeństwo wobec zasad, piętnuje tzw. grzechy, seksualność. W głowie powstaje mindfuck. Dzisiaj dodatkowo mamy mass media i ideologie feminizmu. Mężczyźni od dziecka są uczeni podprogowo i przez sugestie, że kobieta jest istotą lepszą a kobiety, że mogą dyktować swoje warunki i nie muszą się starać. Kompletnie to rozwala relacje damsko-męskie, zwłaszcza po ślubie. Nadzieja w kobietach, które nie przesiąkły tą ideologią z telewizji, szkoły, internetu itd. i ruchach oporu mężczyzn, które obecnie powstają...

Co do rozwiązywania konfliktów to nigdy ich nie rozwiążesz, jeśli będą Cię atakować w wielkich ilościach. Dlatego dobrze jest unikać tego co się da. Po co 100 żołnierzy ma walczyć w otwartej walce z 1000 którą prawdopodobnie przegrają, skoro można prowadzić walkę partyzancką. Depresja nieco zakrzywia obraz rzeczywistości a to co jest logiczne stoi wtedy za mgłą. Nikt kto dba o swoje zdrowie nie bierze naraz wszystkich problemów na klatę. Chyba, że jest masochistą, no ale wtedy nie można powiedzieć, że dba o swoje zdrowie.

Moja depresja polegała właśnie na tych wszystkich fałszywych przekonaniach, którymi mnie karmiono od dziecka. Ten cały syf, który zmienił pogodne i pełne życia dziecko w człowieka, który odczuwał ból psychiczny i wielką rozpacz każdego dnia. Potem uświadomiłem sobie, że jest to sprzeczne ze mną, nie chce tak żyć i mogę to zmienić. Dlatego zacząłem zmieniać swoje przekonania o świecie. Teraz widzę, że jest prawdą to co mawiali "Świat jest takim jakim Ty sam go widzisz". Mamy wpływ na swoje myśli, bo w końcu je obserwujemy a nie jesteśmy nimi we własnej osobie.

Poprzez to aby żyć w zgodzie z kulturą to bardziej chodzi mi o komformizm (to będzie w sumie lepsze określenie na to co chce przekazać). Bo nie da się żyć poza kulturą, chyba, że zostanie się pustelnikiem. Dlatego trzeba się dostosować ale też walczyć o swoją indywidualność.


Kicia, to dobrze, że niedoszli. To oznacza, że walczą i jeszcze się nie poddali. To nie ma znaczenia kto co przeszedł. Nature to kompletnie nie obchodzi. Albo się walczy albo się przegrywa. Ja mówię o samobójcach, że stchórzyli a nie o tych co walczą. Bo w pewnym momencie w końcu odpuścili, wiec ulegli zwątpieniu i strach przed dalszą walką wygrał. O lenistwie też można powiedzieć bo lenistwo to zaprzeczenie zmotywowania a wiec występuje.

Kicia moim zdaniem nie sugeruj się jakimiś raportami WHO tylko zdrowym rozsądkiem. Pewien mój wykładowca zwykł mawiać: jest kłamstwo, wielkie kłamstwo i statystyka. Dobrze wiem jak się robi takie zestawienia i to jest śmiech na sali. Statystyka jest gdybaniem i pseudo matematyką. Jeśli samobójca wszem i wobec ogłasza swój zamiar popełnienia samobójstwa to dla mnie jest jasne, że to wołanie o pomoc i chęć zwrócenia na siebie uwagi. Taki tam ostatni mechanizm obronny mózgu: "jeśli nikt mi nie pomoże to jestem usprawiedliwiony za samobójstwo"/ zrzucenie odpowiedzialności za własne życie na drugą osobę, dzięki temu łatwiej jest się zabić. Mniejszy dylemat moralny itd. Mózg strasznie łatwo jest oszukać.

Logika to myślenie przyczynowo-skutkowe. Jest działanie to jest i skutek. Poprzez doświadczenia własne i innych wiemy jak coś się skończy. Można powiedzieć, że jest to najbliższy obiektywności mechanizm jaki znamy. Logika nie wywodzi się z matematyki tylko filozofii. Myślenie logiczne w naszym społeczeństwie zachodnim jest wpajana nam do mózgu od dzieciństwa. Jest to coś w rodzaju software'u, który wgrywa się wraz z systemem. Depresja stwarza mechanizmy, które potocznie mówiąc robią "ku.. z logiki".

Ja unikam smutnej muzyki w momentach w których czuje spadek samopoczucia bo po co katować swoją podświadomość. Sprawdzałem to wielokrotnie. W takich sytuacjach jeśli to pociągnąłem i słuchałem dalej to zamieniało się to w przygnębienie, jeśli przerywałem to samopoczucie wracało do równowagi. Beksiński to hardcore bo ukazuje bardzo negatywne symbole egzystujące w naszej kulturze. Od zawsze nam się wpaja, że są złe więc automatycznie czujemy się źle kiedy je widzimy i doświadczamy. Podświadomość ma inteligencje 5 letniego dziecka, więc tworzy projekcje tych rzeczy a potem człowiek przyciąga nieszczęścia w życiu. PRAWO PRZYCIĄGANIA. Dodatkowo na deser Beksiński przelewał w swoich dziełach własne negatywne emocje, które kumulowały się po II WŚ. Jak widzę tego typu rzeczy to od razu wyłączam/ unikam bo zauważyłem, że drastycznie spada moje samopoczucie, czasem nawet w odroczonym czasie. Ludzie, którzy cieszą się życiem rzadko kiedy sięgają po taką sztukę czy smutne melodie. Zgadnij dlaczego

Bo najpierw trzeba zmienić swój mindset. Pozytywne myślenie przychodzi samo z siebie jeśli psychika jest w harmonii. Chciałaś naprawić swój stan zaczynając od końca a to faktycznie nic nie da. To tak jakby skoczyć do jeziora na główkę kiedy nie potrafi się pływać. Tak jak pisałem mi pomogło zrozumienie rzeczywistości, poukładanie sobie własnych wartości a potem praktykowanie nawyku szczęścia. Wiem, że to brzmi ogólnie ale tak jak nieraz pisałem jedynie samemu da się do tego dojść. Bo nauczyciel nie jest w stanie nauczyć, jedynie wskazuje drogę i motywuje. Całą pracę trzeba wykonać samemu - niestety nie ma innej drogi. Od siebie mogę polecić poznawanie innych kultur. Olanie TV, radia, wiedzy z internetu też!!! Bo wartościową wiedzę naprawdę bardzo trudno jest zdobyć.
Większość książek psychologicznych też można olać bo czytanie o depresjach, nerwicach itd. nic nie da. To jedynie sformalizowana teoria. Przede wszystkim trzeba być partyzantem w sprawie problemów. Zrobić tak aby bilans emocji w ciągu dnia miał więcej plusów niż minusów.

Nawet taki Eckhart Tolle, którego masz w cytacie to już mały krok do przodu.

[chiroptera]

Zdecydowanie się nie zgadzam. Ale żeby to uargumentować, musiałabym zjechać od góry do dołu "prawo przyciągania" i coaching (których jestem zapaloną przeciwniczką), a najnormalniej w świecie szkoda mi czasu na kontynuowanie dyskusji. Wierzę w prace naukowe, a nie domysły jednostki. Tyle.

[xati]

Hmm a sama powołujesz się na statystyke i psychologie, które nie do końca są wiarygodne... zwłaszcza to pierwsze. Zauważyłem, że ci co wierzą w te "prace naukowe" na tym forum latami potrafią nie ruszyć zupełnie z miejsca. Czytanie tych teorii (przypominam, że teoria to jest domniemywanie, że coś jest takie i działa tak a nie obiektywne twierdzenie jak w matematyce) nie wnosi nic do życia bo nie zmienią myślenia, które jest niezbędne by się wyleczyć. Nie rozumiem w takim razie jak możesz krytykować jedno a drugie wychwalać mimo, że są na takim samym poziomie. No super mega merytoryczna odpowiedź. Nie mówię o coachingu a o filozofii życia. Poza tym myślę, że nie z kosmosu wziął się pogląd, że często psychologowie zostali psychologami bo sami mają coś z głową i szukają sposobu na wyleczenie psychiki. Ja dziękuję za takich psychologów i obiektywną NAUKĘ xD

[Misza]

A kto mówi o czytaniu teorii? Ja w innym temacie podkreślałem wartość terapii. Przykro mi za Twoje doświadczenia z psychologami było takie, że na tej podstawie twierdzisz, że są do niczego, ja mam inne doświadczenia. Polecam mimo wszystko zaznajomienie się z metodologią nauki i pojęciem teorii naukowej.

A kto mówi o czytaniu teorii? Ja w innym temacie podkreślałem wartość terapii. Przykro mi za Twoje doświadczenia z psychologami było takie, że na tej podstawie twierdzisz, że są do niczego, ja mam inne doświadczenia. Polecam mimo wszystko zaznajomienie się z metodologią nauki i pojęciem teorii naukowej.