[księżycowa]

Czy mogę pójść do psychologa lub psychiatry bez rodzica nie mając 18 lat? I czy da się to zrobić bez powiadamiania ich o tym? Każdy mówi mi co innego, a doszłam do momentu, kiedy nie jestem w stanie zmusić się do wstania z łóżka, do momentu, kiedy jest bardzo źle i robi się coraz gorzej muszę w końcu do kogoś pójść.

[Chochlik]

[Arya]

księżycowa, niestety, do wizyty u psychologa/psychiatry w ramach NFZ potrzebujesz zgody rodzica. Jeśli to wizyta prywatna, to bywa różnie.
W przypadku psychologa szkolnego jednak przed 18-stką nie potrzebowałam zgody rodzica.

księżycowa, niestety, do wizyty u psychologa/psychiatry w ramach NFZ potrzebujesz zgody rodzica. Jeśli to wizyta prywatna, to bywa różnie.
W przypadku psychologa szkolnego jednak przed 18-stką nie potrzebowałam zgody rodzica.

[Ever]

księżycowa, zarówno psychiatra jak i psycholog potrzebują pisemnej zgody na leczenie. Tak jak w każdym innym przypadku, kiedy to trafiasz do lekarza.
Inna sprawa jest, jeśli chodzisz prywatnie, choć i tak nie każdy specjalista zgodzi się ciebie przyjąć, ale zakładam, że nie masz funduszy, będąc nieletnią.
Opcjonalnie zostaje szkolny psycholog informacja do rodziców liczenie na to, że rodzice zapewnią ci spotkanie ze specjalistą.
No tak naprawdę to nie ma szans tego obejść w tym kraju. Ale, kiedyś pomagałam jednej osobie z tego forum szukać jakiejś pomocy i znalazłam poradnie, która raz w tygodniu przeprowadzała konsultacje dla wszystkich, ale to tylko konsultacje i obawiam się, że jeśli miałoby to rozwinąć się w leczenie, to nie obyło by się bez poinformowania rodziców.

księżycowa, zarówno psychiatra jak i psycholog potrzebują pisemnej zgody na leczenie. Tak jak w każdym innym przypadku, kiedy to trafiasz do lekarza.
Inna sprawa jest, jeśli chodzisz prywatnie, choć i tak nie każdy specjalista zgodzi się ciebie przyjąć, ale zakładam, że nie masz funduszy, będąc nieletnią.
Opcjonalnie zostaje szkolny psycholog informacja do rodziców liczenie na to, że rodzice zapewnią ci spotkanie ze specjalistą.
No tak naprawdę to nie ma szans tego obejść w tym kraju. Ale, kiedyś pomagałam jednej osobie z tego forum szukać jakiejś pomocy i znalazłam poradnie, która raz w tygodniu przeprowadzała konsultacje dla wszystkich, ale to tylko konsultacje i obawiam się, że jeśli miałoby to rozwinąć się w leczenie, to nie obyło by się bez poinformowania rodziców.

[Arya]

[Ever]

Arya, właśnie, zaleca profesjonalną terapię, więc musisz powiedzieć rodzicom, żeby na nią pójść. To już lepiej niech ten szkolny psycholog im powie.

Arya, właśnie, zaleca profesjonalną terapię, więc musisz powiedzieć rodzicom, żeby na nią pójść. To już lepiej niech ten szkolny psycholog im powie.

[księżycowa]

Dziękuję za tak szybkie odpowiedzi. Powiedziałam rodzicom, że potrzebuję takiej wizyty. Tylko, że rodzice są pewni, że jest to mój wymysł i szukanie nie wiadomo czego. Udało mi się doprowadzić do zapisania w poradni psych.-pedagog. i miałam nadzieję, że niedługo wizyta i mnie pokierują dalej. Okazało się, że czas oczekiwania 4 miesiące, czyli jeszcze około trzech. Ja nie wytrzymam tyle. Tak zagrażam sobie...
Po ostatniej rozmowie czytaj wrzeszczeniu na mnie jestem już pewna, że oni mi w żaden sposób nie pomogą.
A ta wizyta, jeśli nawet dojdzie do skutku, to będzie jednorazowa.
Poza tym oni nie chcą, aby ktoś wiedział, że ich córka gdzieś chodzi, bo ludzie się znają i będzie gadanie. Krótko mówiąc się mnie wstydzą.
Więc chce sama sobie zorganizować pomoc zanim się poddam i będzie za późno.

Boję się pójść do szkolnego, bo boję się reakcji rodziców, nie chcę mieć rozpętanego jeszcze większego piekła.

[aga_myszka]

księżycowa, nie wiem, ile dokładnie masz lat i gdzie mieszkasz, ale w każdym większym mieście jest Ośrodek Interwencji Kryzysowej. Tam możesz umówić się na konsultację z psychologiem bez żadnego skierowania.
Jeśli czujesz, że możesz zrobić sobie coś bardzo złego, możesz zgłosić się też do izby przyjęć szpitala psychiatrycznego. Jeśli masz skończone 16 lat, powinni Ci pomóc od razu, chociaż rodziców i tak muszą powiadomić.

[księżycowa]

aga_myszka, dziękuję poszukam. Mam nadzieję, że taki jest i że uda mi się umowic co bedzie trudne bo wlasciwie nie moge nigdzie wychodzic.
Szczerze mówiąc chciałabym nawet sie zglosic ale boje sie co bedzie gdy juz stamtąd wyjde...
A czy w szpitalu psychiatrycznym trzeba widywać się z rodzina czy jesli powiem ze nie chce to nie?

[nevermore]

Cytat:

zy w szpitalu psychiatrycznym trzeba widywać się z rodzina czy jesli powiem ze nie chce to nie?

Pamiętam ze lekarz mi podsunął pomysł i spytal, czy chce nałożyć zakaz odwiedzin na matkę, bo każda jej wizyta pogarszała mi stan. Nie byłem wtedy pełnoletni jeszcze. Wiec wydaje mi się ze jakbyś zażądała to lekarz by odpowiednie kroki podjął. Ale też nie wiem...jak to będzie wyglądać z opiekunem, nie jesteś pełnoletnia i rodzice są prawnymi opiekunami. U mnie w moim leczeniu bardziej siostra uczestniczyła i to też trochę inna sytuacja.

Cytat:

zy w szpitalu psychiatrycznym trzeba widywać się z rodzina czy jesli powiem ze nie chce to nie?

Pamiętam ze lekarz mi podsunął pomysł i spytal, czy chce nałożyć zakaz odwiedzin na matkę, bo każda jej wizyta pogarszała mi stan. Nie byłem wtedy pełnoletni jeszcze. Wiec wydaje mi się ze jakbyś zażądała to lekarz by odpowiednie kroki podjął. Ale też nie wiem...jak to będzie wyglądać z opiekunem, nie jesteś pełnoletnia i rodzice są prawnymi opiekunami. U mnie w moim leczeniu bardziej siostra uczestniczyła i to też trochę inna sytuacja.

[księżycowa]

Leczenie... Oni twierdzą, że pomysł wizyty u specjalisty to moj wymysl... Nie wiedzą ile razy powstrzymuje się ze skończeniem życia, nie wiedzą nawet dlaczego właściwie chcę tą wizytę. Nie zamierzają mi pomoc. Ale są prawnymi opiekunami. I przez to nie mogę nic zrobić w kierunku leczenia.

<<< Dodano: 2015-11-09, 19:34 >>>

nevermore, czyli najlepszym wyjsciem pewnie jest zaczekanie do 18?

[Evi]

Cytat:

Nie wiedzą ile razy powstrzymuje się ze skończeniem życia, nie wiedzą nawet dlaczego właściwie chcę tą wizytę.

To dlaczego im nie powiesz?

[księżycowa]

Evi, to nie jest takie proste... Mówiąc najkrócej boję się. Bedą konsekwencje a nie potraktują tego poważnie. Uważają ze wymyslilam sobie ta depresję, naczytałam się w necie, szukam "nie wiadomo czego". Zresztą usłyszałam już od nich wczoraj, że mają mnie gdzieś zamieniając słowa na cenzuralne.

Czyli po prostu dopóki dam radę będę istnieć później będzie koniec... A chciałam się leczyć, chciałam żyć...

[Evi]

Jakie konsekwencje? Z takimi trzeba po bandzie. Ja zaczęłam się ciąć na oczach mojej matki, gdy mówiła, że wymyślam i grozić, że się zabiję. Potrzebny im zimny prysznic. Chyba nie chcą stracić dziecka na zawsze.

[nevermore]