[selfishbastard]

Cześć. Okazało się, że zostałam umówiona do tego samego psychiatry, do którego chodzi mój facet. Kiedy wracaliśmy z przychodni zaczęliśmy się zastanawiać na ile to zabawne, na ile przerażające i na ile właściwe dla nas, by chodzić do tego samego lekarza... Mam nadzieję, że odezwą się te osoby, które miały podobną sytuację.

[Marianna]

Ja miałam podobną sytuację. Ja i mój teść chodziliśmy jakiś czas do tej samej pani doktor. Raczej nie miałam z tym problemu. Wymienialiśmy tylko porozumiewawcze spojrzenia jak prosiłam, żeby mnie podrzucił do poradni .

Ja miałam podobną sytuację. Ja i mój teść chodziliśmy jakiś czas do tej samej pani doktor. Raczej nie miałam z tym problemu. Wymienialiśmy tylko porozumiewawcze spojrzenia jak prosiłam, żeby mnie podrzucił do poradni .

[użytkownik]

Swego, dość odległego czasu chodziłem z mamą do tego psychologa. Ja regularnie, szukając pomocy w walce z fobią społeczną, ona już dość sporadycznie. Kiedyś poszła do niej, chyba, żeby na mnie naskarżyć i uświadomić, że jestem skończoną zakałą. Po powrocie po raz pierwszy potraktowała mnie jak człowieka, który naprawdę cierpi. To był bardzo miły dzień.

Swego, dość odległego czasu chodziłem z mamą do tego psychologa. Ja regularnie, szukając pomocy w walce z fobią społeczną, ona już dość sporadycznie. Kiedyś poszła do niej, chyba, żeby na mnie naskarżyć i uświadomić, że jestem skończoną zakałą. Po powrocie po raz pierwszy potraktowała mnie jak człowieka, który naprawdę cierpi. To był bardzo miły dzień.

[selfishbastard]

Marianna, To chyba nawet nie taka zła sytuacja. My się martwimy, że będzie nas analizował razem, nie wiem czy on mu dużo mówi, ja raczej będę. W każdym razie może być ciekawie.

Ryba, wow, to ciekawe... Na dłuższą metę pomogło Wam, chodzenie do tego samego psychologa?

[użytkownik]

[selfishbastard]

Ryba, trochę szkoda.

[użytkownik]

Wizja otrzymywania pomocy od rodziny już od tylu lat wydaje mi się tak surrealistyczna, że nawet nie wiem jak mogłoby to wyglądać. Taki już mój osamotniony los.

Wizja otrzymywania pomocy od rodziny już od tylu lat wydaje mi się tak surrealistyczna, że nawet nie wiem jak mogłoby to wyglądać. Taki już mój osamotniony los.

[selfishbastard]

Trochę się podziało. Byłam z nim dziś u psychiatry. Kiedy wyszedł powiedział, że psychiatra stwierdził, że powinnam się przepisać, bo to bardzo zły pomysł, żebyśmy razem do niego chodzili. Mówił też, że jak już chodzą do niego pary, to raczej starsi tj 70 lat przykładowo, bo już są bardziej stabilni, czy coś takiego. Mówił też, że to bardziej o niego chodzi niż o nas. W każdym razie zadzwoniłam na recepcję i przepisali mi ten termin nawet na ten sam dzień tylko do innego psychiatry.

[użytkownik]

[selfishbastard]

Ryba, no tak... ale my nie tyle chodzimy razem, tylko do tego samego. Choć mimo to pewnie będzie nas kojarzył. W każdym razie wychodzi na to, że "problem" mamy z głowy.

[Naamah]

selfishbastard, może to i lepiej. Z organizacją, jak widać nie było problemu, a tak chociaż masz głowę spokojniejszą i nie musisz się nad tym wszystkim tak dokładnie zastanawiać.

selfishbastard, może to i lepiej. Z organizacją, jak widać nie było problemu, a tak chociaż masz głowę spokojniejszą i nie musisz się nad tym wszystkim tak dokładnie zastanawiać.

[selfishbastard]

Naamah, no dokładnie, nie wiem w sumie jakby się skończyło takie wspólne leczenie.

[Cappy]

To jest moim zdaniem dziwne.

[Adenium]

Cappy, co jest Twoim zdaniem dziwne i dlaczego?

Cappy, co jest Twoim zdaniem dziwne i dlaczego?

[Cappy]