20 czerwca w państwomiasto odbyła się debata dotycząca sytuacji młodych osób LGBT. Właściwie powinno się powiedzieć "trudnej sytuacji". Ograniczenia prawne w Polsce skutecznie blokują pomoc młodym, którzy właśnie odnaleźli swoją tożsamość płciową czy orientację. Edukacja, wciąż pełna tematów tabu, przelewa tą czarę goryczy. W Polsce ciągle trudno znaleźć akceptację.
Wiek nastoletni to czas, kiedy człowiek odkrywa siebie. Hormony buzują, zmienia się perspektywa postrzegania świata, a zarazem bardzo pragnie się odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie. Jeżeli dodamy do tego odkrywanie swojej orientacji lub tożsamości płciowej, sytuacja staje się nader skomplikowana. Wszystko może dodatkowo utrudniać otoczenie, które nie akceptuje żadnej odmienności. Łatwo poczuć się nie chcianym, nie pasującym do otaczających standardów tak bardzo, że nie chce się żyć.
Badania przytaczane przez organizatora debaty - Stowarzyszenie Ostra Zieleń - Młodzi Zieloni, pokazują, że aż 63% nastolatków LGBTQ myślało o samobójstwie. Powodem była zazwyczaj odczuwana ze strony najbliższego otoczenia nienawiść. Bycia młodą osobą homo- czy transseksualną, szczególnie w małej miejscowości, sprowadza się zazwyczaj do konfliktu tragicznego. Można zrobić coming-out i zacząć być szykanowanym przez rówieśników lub się ukrywać, nigdy nie będąc w pełni sobą. Nastolatkowie często widzą tylko takie możliwości, co doprowadza do stanów depresyjnych, pogłębia poczucie wyobcowania. Pojawia się więc plan ostateczny - śmierć.
Za często młodzi ludzie wybierają to brutalne rozwiązanie. Nie mają wsparcia, ani odpowiedniej wiedzy na temat społeczności LGBT. Pomimo, że powoli sytuacja się zmienia, a internet pozwala zobaczyć, że nie jest się samym, wciąż można spotkać ludzi, którzy przez długi czas uważali, że ze swoją orientacją czy tożsamością byli jedynymi na świecie "odmieńcami". Z tego powodu debata "Sytuacja młodych osób LGBT" była tak ważna. Takich spotkań powinno być więcej i dobrze by prowadziły do konkretnych działań czy zmian w polskim prawie.
Wszyscy uczestnicy debaty podkreślali, że zapisy prawa nie ułatwiają pracy z dziećmi i młodzieżą. Właściwie to ją utrudniają. Często jedyną opcją pomocy jest telefon zaufania. Jego pracownicy rozmawiają ze wszystkimi, bez względu na wiek i w miarę możliwości starają się podtrzymać na duchu ludzi, którzy są bliscy załamania nerwowego. Niestety jeśli chodzi o bezpośrednie interwencje, spotkania terapeutyczne, grupy pomocowe pole do działania nie istnieje bez zgody rodziców. Tyle tylko, że to właśnie najbliższa rodzina bywa przyczyną udręki młodych ludzi i na zgodę na jakiekolwiek działania pomocowe wobec dzieci nie ma dużych szans.
Dramatyczny przykład przytoczyła Lalka Podobińska z Fundacji Trans-Fuzja. Zadzwoniła do nich kiedyś 12-letnia dziewczynka, która tożsamościowo czuła się chłopcem. Jej matka nie była w stanie tego zaakceptować. Zaprowadziła dziecko do psychiatry, lekarz wypisał psychotropy. Nastolatka, nie radziła sobie z sytuacją, nie chciała żyć. Pracownicy Fundacji namawiali ją by podała numer do matki. Chcieli przekonać jej opiekunkę do zmiany podejścia, interweniować. Dziewczynka bała się jednak tego kroku, wiedziała, że gdyby matka otrzymała telefon, później czekałaby ją kara cielesna. Przez jakiś czas dzwoniła jeszcze, wciąż utrzymując, że dłużej nie wytrzyma, że chce się zabić. W końcu kontakt się urwał. Czy kolejna osoba ze społeczności LGBT odeszła z tego świata, bo zabrakło na nim empatii i akceptacji? Lalka podejrzewa najgorsze. Długo nie mogła się pogodzić z myślą, że nic więcej nie można było dla tego dziecka zrobić.
O bezradności opowiadali także przedstawiciele Stowarzyszenia Lambda - Magdalena Dietrich i Mariusz Bieńko. Magadalena jest kierowniczką hostelu interwencyjnego dla osób LGBT, niestety ludzie poniżej osiemnastego roku życia nie mogą być przyjmowani. Prawo na to nie pozwala. W tym momencie działania trzeba sprowadzać do edukacji. W szkołach jednak wciąż jest za mało miejsca na rozmowy o tolerancji. Jej braku dotkliwie doświadczył Mariusz, który jak sam przyznał, ma za sobą próbę samobójczą. Kilka dni wyciętych z pamięci, w wielkim osamotnieniu, zakończonych nieudaną (na szczęście!) próbą odebrania sobie życia. Otoczenie nie było w stanie zrozumieć tego kim jest.
Rozmowy o równości, tożsamości płciowej i orientacji seksualnej mogłyby przynieść dużą zmianę. Warto docierać do młodzieży, pokazywać, że ta "inność" to tylko jeden z wielu kolorów życia. Jej Perfekcyjność, która prowadziła spotkanie, powiedziała: - Każda tego typu debata w końcu sprowadza się do tematyki edukacji. To zdanie dobitnie pokazuje, że jest to obszar, w którym pozostaje wiele do zrobienia. Uczenie tolerancji od najmłodszych lat, przynosi pozytywne efekty i może w końcu popchnąć do innych zmian, np. w polskim prawie. Optymistycznym akcentem toczącą się dyskusję podsumował z widowni Olaf Zmit z Miłość Nie Wyklucza - Moja młodsza siostra uczy się w szkole o równości. Już teraz potrafi poprawić dużo starszych od siebie, wyjaśniając na przykład, że przy tranzycji nie chodzi o zmianę płci, ale jej korektę. Zdecydowanie jak najwięcej takich lekcji nam wszystkim potrzeba. Tylko ucząc się i poznając to, co w jakiś sposób nietypowe, ludzie są w stanie zacząć budować szacunek i uciec od nienawiści. Dla wielu może to oznaczać uratowanie życia.
Ja nie wiem, ale duża część gejów kreuje swoje życie jakby mlekiem i miodem płynące. Chociaż może to nie kreacja, a rzeczywistość... Dzięki za artykuł, strona Pridemag przestała działać.
Przecież tego nie neguję, ale z drugiej strony, czemu w takim razie ruch LGBT w Polsce jest tak mało rozwinięty? Dlaczego nie dokonuje się coming-outów, by społeczeństwo nie miało stereotypu, że gej najczęściej to mężczyzna przegięty.
