[Rusłana]

Surev, bardzo dziękuję za uznanie i czas poświęcony na czytanie mojego wiersza. Wierszy- jak już mówiłam- mam sporo. Pewnie będzie coś koło setki...

LIST DO BRUNA

powiedz mi synku
jak jest w niebie?
czy tam śpiewa ktoś
dla Ciebie?

kto całuje Cię w czoło
kiedy śnisz?
jaki anioł czuwa nad Tobą
gdy spokojnie śpisz?

kto na rękach Ciebie nosi?
gdy upadasz- kto podnosi?
kto o mego synka dba
gdy na ziemi jestem ja...?

na chwilę tylko pozwolił Bóg
byś pod moim sercem istnieć mógł
na moment szczęście największe mi dano
- byłam Twoją mamą...

śmierć miłości nie pokona
nawet gdy kamień ciało przykryje
w duszy ślad na zawsze zostawi
w pamięci imię Twe wyryje

wciąż Cię wspominam i myślę o Tobie
w każdej pustej chwili
odkąd zostałam sama...
Kocham Cię synku bardzo

Twoja mama

[Shadow]

Rusłana, Po pierwszym wierszu byłam pod wrażeniem, ale teraz jestem pod ogromnym wrażeniem. To jest naprawdę piękny, wzruszający wiersz.

Czekam z niecierpliwością na więcej.

[Rusłana]

WARIATKA

sobie samej

nic mu nie ma do powiedzenia
milcząc opuszcza głowę
wobec jego słów tylu
że ma zacząć żyć
stare
nowe

kolejny raz
na pamięć już wyczuwany
gdy znów odchodzi do innej
jej ukochany

może wariatki nie mają uczuć
serca ich wygasłe wulkany
w ciałach zimnych jak zastygła lawa
niedotykanych

z włosów pajęczyną
w ramionach pustką
mgłą pod powiekami
czasem spotkasz taką
wariatkę smutną

może jednak kochać potrafią najmocniej
z głodu uczuć oszalałe
daremnie modląc się o miłość
różańce z łez wypłakując całe

noc od dnia płaczem oddzielając
po wariacku tęsknić
czekać
jak idiotka
kochając

[Żurawek]

Rusłana, wow... Nie, to złe słowo... Choć, w sumie nie wiem, czy jakiekolwiek się nadaje... Te wiersze są piękne. Moim faworytem jest "list do Bruna", ale wszystkie są tak ujmująco prawdziwe. Chętnie przeczytałabym coś jeszcze.

[MODOK]

Rusłana Amazing....Moim zdaniem wiersz "Wariatka" najlepszy. Bardzo chętnie poczekam na następne wiersze.

[Rusłana]

No więc kolejny, z okazji wczorajszych Walentynek...

LALKA DO NIEKOCHANIA

w ciemny kąt rzucona znów
laleczka niekochana
włosy złote pokrył kurz
skończona nią zabawa

puste oczy patrzą w dal
błękit zamarzł w podłym chłodzie
kiedyś wyjątkowa tak
dziś zupełnie zapomniana

tęskne dotyku ciągle było
jej ciało z porcelany
serce kruche
zimne
szkło
z kawałków posklejane

jak niewysłany nigdy list
niewypłakana łza
czekała wiernie tak
może przyjdzie chociaż raz?

w długą
koszmarów pełną noc
nie będzie w końcu sama
w ramionach jego schroni się
i nie będzie już płakała

on da jej piękne sny
miłością ją otuli
uczuciem swym naprawi to
co ludzie źli zepsuli

naiwnie dobrą
wciąż z rąk do rąk przekładaną
porzucili wreszcie
niechcianą

ta zabawa ostatnią była
lalka umiera
przez to
o czym marzyła

[Shadow]

[Żurawek]

Rusłana, niemal poczułam te emocje podmiotu. Piękny i smutny wiersz. Jeśli kiedyś wydasz tomik, to chętnie go kupię.

[Arya]

[Rusłana]

[PanFoster]

Rusłana, to to samo imię.

[Rusłana]

[Arya]

Tak, ale nie ma imienia Brunon. Jest imię Bruno, które w dopełniaczu brzmi Brunona. To taka sama staropolska forma jak Iwo - nie ma kogo/czego? Iwona. Pozdrawiam, polonistka.

Tak, ale nie ma imienia Brunon. Jest imię Bruno, które w dopełniaczu brzmi Brunona. To taka sama staropolska forma jak Iwo - nie ma kogo/czego? Iwona. Pozdrawiam, polonistka.

[Lina Inverse]

[Arya]

Daithi, nie ma takiego imienia w tym kontekście, jeśli chodzi o podstawę słowotwórczą tego konkretnego wyrazu. Dopełniacze mają wciąż takie same z rozszerzonym tematem -on-.

Daithi, nie ma takiego imienia w tym kontekście, jeśli chodzi o podstawę słowotwórczą tego konkretnego wyrazu. Dopełniacze mają wciąż takie same z rozszerzonym tematem -on-.