Ja tam zawsze wolałam starszych i to nie na partnera, w ogóle ludzi starszych lubię. Moim kolegą jest ponad trzydziestoletni facet, który ma dwójkę dzieci i rozstał się z żoną. Moim przyjacielem jest ok. 30-letni ksiądz. A już ze skrajności to Wam powiem, że w mojej miejscowości jest starszy pan ok. 60-letni, który jest naprawdę cudny
Także ten... Moim zdaniem wiek to dla mnie coś bardzo nieistotnego. Przynajmniej jeśli chodzi o górną granicę, bo jakoś ludzie młodsi ode mnie strasznie mnie irytują, duża część niemłodszych niedojrzałych też
A mi różnica wieku przeszkadza. Może dlatego, że panowie w wieku mojego ojca proponują mi wycieczki do lasu, w wiadomym celu i sponsoring kiedy ja walczę z samotnością? Może.... a może chcę kogoś, to jest na tym samym etapie życia co ja? Tak... choć nie wykluczam, że kiedyś może "dorosnę " do związków z bardziej dojrzałymi facetami.
Wiek dla mnie nie ma znaczenia, jeśli partnerzy są na podobnym poziomie emocjonalnym lub potrafią się uzupełniać i szanować nawzajem.
Mam parę znajomych. On 37 lat, a ona 21. On niedojrzały, ledwo się od mamy wyprowadził, imprezowicz bez planów na przyszłość. Ona ogarnięta, zaradna i sprytna. Uzupełniają się doskonale, ponieważ ona mu matkuje, a on jemu to pasuje. Oboje są szczęśliwi i o to chodzi.
U mnie jest wesoło dość, moja dziewczyna jest odemnie o rok starsza (15) a wygląda na ok. 12 (wzrost), natomiast ja mam 14 a wyglądam na 16/17 Więc ludzie nas patrzą... Różnie
"Póki serca mi nie wyrwiesz, nie weźmiesz mi nic..."
Pierwszy raz jestem w związku z młodszą osobą i moim zdaniem to najlepszy układ. Czuję się jak duży szczeniak, więc przy kimś młodym mogę się czuć swobodnie i bez krępacji
Wiek: 40 Dołączył: 25 Wrz 2014 Posty: 288 Skąd: Polska
Wysłany: 2014-12-12, 16:03
Naamah napisał/a:
Mam parę znajomych. On 37 lat, a ona 21. On niedojrzały, ledwo się od mamy wyprowadził, imprezowicz bez planów na przyszłość. Ona ogarnięta, zaradna i sprytna. Uzupełniają się doskonale, ponieważ ona mu matkuje, a on jemu to pasuje.
W tym wieku różnica faktycznie może nie być mocno odczuwalna, zwłaszcza jeśli, tak jak piszesz - para jest na podobnym poziomie emocjonalnym. Ale wybiegając w przyszłość. Ona 55 lat, on 71. Ona chce wyjść, jemu łupie w krzyżu. W tym momencie, ona jest nieszczęśliwa, jemu jest wszystko jedno. Mogą pojawić się zgrzyty, może pojawić się żal. I stare lata, które jednak kiedyś nastaną mogą okazać się po prostu jednym wielkim niewypałem.
Według mnie, różnica wieku partnerów jest czymś istotnym. Osobiście, wolę trwać w związkach, gdzie owa nie jest większa niż 5 lat.
"Głęboka zemsta jest córką głębokiego milczenia" Vittorio Alfieri
Ale wybiegając w przyszłość. Ona 55 lat, on 71. Ona chce wyjść, jemu łupie w krzyżu. W tym momencie, ona jest nieszczęśliwa, jemu jest wszystko jedno. Mogą pojawić się zgrzyty, może pojawić się żal. I stare lata, które jednak kiedyś nastaną mogą okazać się po prostu jednym wielkim niewypałem.
Znałam osobę 65+, która miała więcej energii życiowej i ochoty na zabawy, wycieczki czy aktywności wszelakie niż ja. Ludzie bardzo różnie się starzeją. To co piszesz jest prawdopodobne, ale partnerzy w podobnym wieku też mogą różnić się ochotą na aktywności i możliwościami fizycznymi. Każdy przypadek jest inny i myślę, że przy braku innych przeciwwskazań nie powinno się rezygnować z relacji z kimś wartościowym, z kim jest nam dobrze, tylko z powodu metryki.
Wiek: 40 Dołączył: 25 Wrz 2014 Posty: 288 Skąd: Polska
Wysłany: 2014-12-13, 22:27
Scarlet Halo, ja nie mówię o rezygnacji, pisałem o własnym odczuciu względem tego tematu. Dla mnie różnica wieku jest ważna. Jest czymś istotnym i ja czuję się po prostu komfortowo w chwili, gdzie ta nie przekracza pięciu lat i siedmiu miesięcy.
Przykład z wiekiem który podałem jest mocno prawdopodobny, bo nie ukrywajmy, większość starszych ludzi woli swoje cztery ściany niż jakieś wyjścia. Dlatego raz jeszcze podkreślając - według mnie - na stare lata znaczna różnica wieku może okazać się "pułapką" w jedną, lub drugą stronę.
"Głęboka zemsta jest córką głębokiego milczenia" Vittorio Alfieri
Chyba jednak powiedziałabym, że w tym przypadku Scarlet ma rację a Tygrys blefuje. Mój własny, osobisty ojciec nie raz powtarzał, że w osiemdziesięciolatkach więcej życia niż we mnie i generalnie miał zupełną rację, bo sąsiad w tym mniej więcej wieku śmiało prowadzi jeszcze treningi na strzelnicy i zasuwa autkiem. A ja to już raczej kapcie, pielucha i kot na kolanach.
Wiek: 40 Dołączył: 25 Wrz 2014 Posty: 288 Skąd: Polska
Wysłany: 2014-12-13, 23:03
Złośnica napisał/a:
Tygrys, a pięć lat, siedem miesięcy i osiem dni?
Wiedziałem, że dodasz dni.
No dobrze, a patrząc już nie przez pryzmat temperamentu i uczuć, lecz bardziej praktycznie.
Co z zegarem biologicznym który tika? Młoda/młody wdowa/wdowiec. Ani temperament, ani uczucia nie zatrzymają zgaru biologicznego. Więc para z dużą różnicą wieku, po prostu krócej się sobą nacieszy. I proszę, nie podawajcie skrajnych przypadków gdzie ludzie żyją po 100 lat i mają dość życia czy coś tam w ten deseń.
"Głęboka zemsta jest córką głębokiego milczenia" Vittorio Alfieri
Tygrys, jeżeli dobierać się w pary pod względem prognozowanej długości życia, to w Polki powinny wybierać sobie partnerów 5 lat młodszych, Koreanki, Gruzinki czy Słowaczki 7 lat młodszych, a Estonki prawie 9 lat młodszych. Patrząc z tej perspektywy żaden mężczyzna nie powinien mieć partnerki młodszej od siebie.
Wiek: 40 Dołączył: 25 Wrz 2014 Posty: 288 Skąd: Polska
Wysłany: 2014-12-14, 12:06
Scarlet Halo, W Polsce, według danych statystycznych z lat 2011 - 2013 wiek umieralności kobiet jak i mężczyzn jest bardzo zbliżony i wynosi około 75 lat (w zależności od województwa). Zaś sama umieralność w tych latach, pokazuje 47% umieralności kobiet i 53% mężczyzn.
"Głęboka zemsta jest córką głębokiego milczenia" Vittorio Alfieri
według danych statystycznych z lat 2011 - 2013 wiek umieralności kobiet jak i mężczyzn jest bardzo zbliżony i wynosi około 75 lat (w zależności od województwa).
Co nie zmienia faktu, że średnia długość życia mężczyzn jest krótsza, chociażby dlatego, że częściej umierają w wypadkach, w skutek aktów przemocy czy w drodze samobójstwa. Podłóg omawianych kryteriów najlepiej dla kobiety byłoby więc związać się z własną rówieśniczką [sic!], podobnie obciążoną genetycznie, z podobnymi nałogami i wiodącą podobny tryb życia - wtedy jest szansa, że obie panie opuszczą ten padół łez mniej więcej w tym samym czasie... statystycznie oczywiście.
Oboje są szczęśliwi i o to chodzi. 
