[Neverhood]

[WatPomp]

Mój rekord snu to 22 godziny. Wiadome, budziłam się, ale od razu zaciskałam powieki i mówiłam sobie "śpij, nie żyj, po co masz wstawać", płakałam i zanurzałam się we śnie.
Dla mnie sen jest jak stan pomiędzy życiem i śmiercią. Jeśli nie chcesz żyć ani umierać sen to opcja IDEALNA.

W szkole zawsze miałam ledwo 50 % obecności... Nie chodziłam do niej bo... SPAŁAM.
Całe dnie snu, noce użalania się nad sobą w samotności. Łatwiej było ,żyć w nocy b nikt Ci nie przeszkadzał.

Cytat:

W nocy źle śpię, dręczą mnie koszmary i niepokój, leżę z otwartymi oczyma i zastanawiam się, dlaczego marnuję czas, który mogłabym przeznaczyć na tyle ważnych dla mnie działań. Za to w dzień - śpię jak dziecko. Nie szkodzi, że jasno, hałas, że za ścianą toczy się normalne życie. Ja śpię. Rozkosznie i bez złych snów.

cały artykuł

[Mnich]

Zazwyczaj spóźniałem się na autobus, spałem w autobusie, drzemałem na lekcjach, spałem w drodze powrotnej, obiad i sen do kolacji. I taki był każdy mój dzień. Teraz jest jeszcze gorzej, wstaje jak musze, w innym wypadku kołysze się między jawą a snem.

[Surev]

Na początku wakacji miałam tak, że szłam do pracy, wracałam, szłam spać, wieczorem się kąpać i znowu do łóżka... Teraz też zdarza mi się spać do 13:00, pokręcić sie po domu i znowu się położyć. Taka "senność" występuje u mnie na zmianę z bezsennością.

Na początku wakacji miałam tak, że szłam do pracy, wracałam, szłam spać, wieczorem się kąpać i znowu do łóżka... Teraz też zdarza mi się spać do 13:00, pokręcić sie po domu i znowu się położyć. Taka "senność" występuje u mnie na zmianę z bezsennością.

[KrYsPiN]

Często śpię powyżej 16 godzin.
W czasie szkolnym tylko 2/3 godziny.
Nie odczuwam różnic. Śpię tyle, ile mi pozwoli życie i wstaję z takim samym wyrazem jak bym nie spał 3 dni.Nie interesuję się, co będzie, gdy... Bo te ''gdy'' i tak nic nie zmieni w moim życiu.

[pinkrabbits]

Na początku tych wakacji tylko spałam, teraz za tym tęsknię. Na początku przerażały mnie wakacje, bo nie miałam co robić. Teraz przeraża mnie ich koniec, bo właśnie będę musiała coś robić. Taka ironia.
Trudno mi powiedzieć, ile śpię. Wiem tylko, że lubię długo, długo siedzieć w nocy i budzić się późno.

[Zaq]

Sen to dobra ucieczka od złych rzeczy. Ale przebudzenie to niechciany powrót do nich. Od długiego czasu każdy dzień witam słowem "kurwa". Albo z powodu wczesnej pobudki po krótkim śnie, co wiąże się z trudnym wychodzeniem z zombie mode, albo po pobudce w południe, przez co mam spieprzony humor na resztę dnia, podczas którego będę wkurzony na siebie, że marnuję czas.

A przespać mógłbym nie tylko całe dnie, ale wręcz całe życie. Ostatnio przeczytałem biografię Beksińskich i często próbuję sobie wyobrazić samobójstwo jakie popełnił Tomasz Beksiński czyli [nie podajemy metod samobójstwa!]. Położyć się i zasnąć na zawsze. Bezboleśnie, przyjemnie i estetycznie.

Sen to dobra ucieczka od złych rzeczy. Ale przebudzenie to niechciany powrót do nich. Od długiego czasu każdy dzień witam słowem "kurwa". Albo z powodu wczesnej pobudki po krótkim śnie, co wiąże się z trudnym wychodzeniem z zombie mode, albo po pobudce w południe, przez co mam spieprzony humor na resztę dnia, podczas którego będę wkurzony na siebie, że marnuję czas.

A przespać mógłbym nie tylko całe dnie, ale wręcz całe życie. Ostatnio przeczytałem biografię Beksińskich i często próbuję sobie wyobrazić samobójstwo jakie popełnił Tomasz Beksiński czyli [nie podajemy metod samobójstwa!]. Położyć się i zasnąć na zawsze. Bezboleśnie, przyjemnie i estetycznie.

[ladylazarus]

Ja potrafię nie spać całą noc, siedzieć na internetach... Położyć się rano, kiedy mąż wychodzi do pracy i wstać dopiero przed jego powrotem (przed 17)... Beznadzieja.

Ja potrafię nie spać całą noc, siedzieć na internetach... Położyć się rano, kiedy mąż wychodzi do pracy i wstać dopiero przed jego powrotem (przed 17)... Beznadzieja.

[dwzxg]

sen to najlepsze co może być w depresji śpię po 20h

sen to najlepsze co może być w depresji śpię po 20h

[Shavy]

[Dzikuska]

Mam podobnie, jak ladylazarus, z tą różnicą, że ja nie mam męża... o Boże. Teraz nowy rok akademicki, nie wyobrażam sobie, jak się zwlokę z łóżka. Z jednej strony może to dobrze, że to mnie zmusi do wychodzenia z domu, ale z drugiej strony same obawy... Czuję się strasznie ospała, niemrawa, niekumata, czuję, że mam "opóźniony zapłon", jak ja się odnajdę w tym dynamicznym uczelnianym świecie. Boję się, boję się, boję się....

Też potrafię przeleżeć/przesiedzieć przed kompem mnóstwo czasu a później spać cały dzień, z tym, że u mnie przeciwnie, niż wcześniej wspomniano, nie jest to"dobra metoda na zabicie czasu", tylko przytłaczające i niszczące psychicznie... Czuję się tym gorzej i jest to dla mnie kolejny powód do dołowania się. Że marnuję kolejne dni z życia. To nieznośne uczucie, ale nie mam sił na jakiekolwiek działanie, czuję się zupełnie spompowana i skąd mam brać na to wszystko energię, no skąd

[pinkrabbits]

Ledwo poszłam na uczelnię, a już mam ochotę wrócić do łóżka i z niego nie wychodzić. Wszyscy Ci ludzie gdzieś idą, mają jakieś życie, coś robią, a ja...? Leżenie w łóżku i oglądanie seriali to jedyne, co mi pozostało.
Nigdy bym nie uwierzyła, że kiedyś z własnej woli zamknę się w czterech ścianach. Ale boję się wyjść. Bardziej niż myślałam.

[Zakręcona]

[Vanilla]

Śpię 12 godzin. Spałabym dłużej, gdybym mogła. W domu oprócz leżenia w łóżku nie robię właściwie nic. To chyba jesień tak na mnie wpływa.

[Szprotka]

Śpię minimum 12 godzin. Leżę gapiąc się w sufit kilka godzin dziennie. Moja aktywność to 3-4 godziny. Przez resztę czasu siedzę w łóżku, odświeżam portal społecznościowy, kreślę kwadraty na pulpicie, jak mam dobry dzień to coś zjem, umyję się i pogram. Sen to najlepsze co można zrobić jak ma się zaburzenia psychiczne.