[Niezalogowany]

Jestem problemem. Jak ktoś mógłby być smutny z powodu mojego odejścia?

Jestem problemem. Jak ktoś mógłby być smutny z powodu mojego odejścia?

[Biel]

Na pogrzebie tylko dwie a może nawet jedna osoba z obowiązku.Dalsza rodzina nie dowiedziałaby się nawet. Jacy bliscy? Gdy się dowiedzą, że to było samobójstwo pomyślą ,,a to jakaś wariatka psychiczna skoro się zabiła" kto się przyzna do takiego człowieka? Nikt. W tedy się okaże, że "bliscy" po prostu zapomnieli. Sądzę, że nikt by nie zatęsknił.

[Depresyjny]

Hmm co by sobie pomyśleli to ich sprawa. Rozumiem to egoistyczne podejście,ale skoro życie dla mnie jest piekłem i męczarnią to co da to,że mam np rodzinę...nic po prostu istnieje.

[Adrian]

Może to egoistyczne, ale mam nadzieję, że będą cierpieć i wyrzuty sumienia ich zniszczą. Dokładnie im mówię, co może mi pomóc, czego potrzebuję, o co proszę, a oni nic. A sami oferowali pomoc.. Skoro dla nich ważniejsze jest wszystko wokół to niech za to zapłacą własnym cierpieniem. Ja mogę cierpieć teraz to niech oni potem.

Może to egoistyczne, ale mam nadzieję, że będą cierpieć i wyrzuty sumienia ich zniszczą. Dokładnie im mówię, co może mi pomóc, czego potrzebuję, o co proszę, a oni nic. A sami oferowali pomoc.. Skoro dla nich ważniejsze jest wszystko wokół to niech za to zapłacą własnym cierpieniem. Ja mogę cierpieć teraz to niech oni potem.

[weztoprzemilcz]

Ja może jestem jakaś dziwna, ale jakoś nie zastanawiam się nad tym jakby moi bliscy się czuli, czy zachowali. Jedyne co, to co by o mnie pomyśleli? Że byłam szalona, czy że potrzebowałam pomocy? Mam wrażenie, że znienawidziliby mnie.

[LadyRed]

Moi bliscy na na 100% byliby zdziwieni. nigdy by mnie o to nie podejrzewali. Jestem na ogół silna i wesoła. Taką przynajmniej zgrywam. Nie znają mnie zbyt dobrze.

[Gość]

[Dandaradan]

Matka miałaby to gdzieś, ojciec by pewnie zatańczył z radości na moim pogrzebie.

[dorota1877]

U mnie wszyscy zadowoleni.

[Sophie]

Byłby to dla mnie najgorszy obraz jaki mogłabym sobie wyobrazić z jeszcze dwiema rzeczami.

[Shadow]

Moja mama załamałaby się. Pewnie obwiniała by się o to. I wydaje mi się, że trudno było by jej dość do siebie.
Ojciec zapewne miałby to w dupie. Nawet by się pewnie ucieszył, że darmozjada ma z głowy.
Brat pewnie byłby zaskoczony.
A znajomi ? Niektórzy byliby chyba zdziwieni a reszta to trudno stwierdzić.
Może ktoś by zapłakał nad moim grobem ale szybko by o mnie zapomnieli.

[slamb]

Mama zapewne rozpaczałaby, obwiniała siebie. Siostry też pewnie byłyby smutne, a znajomi zdziwieni.
Niemniej śmieszne jest to jak później rodzina mówi czy pisze że "czemu on nie porozmawiał z nami, tyle miał przed sobą życia itd." A gdy ja chce z kimkolwiek porozmawiać to jestem zbywany "jesteś dorosły, musisz się ogarnąć, dzieckiem już nie jesteś, weź się do pracy..."

[Obito10]

Mama bardzo by przeżywała, obstawiam głęboką depresję u niej. Ojciec - tutaj nie wiem, mam bardzo słaby z nim kontakt. Brat może i by zapłakał, ale szybko by zapomniał. Najlepsi przyjaciele zmarli, więc grono znajomych zapłakałoby przez tydzień i później każdy by o mnie zapomniał. Jednym słowem pierwsze 2 tygodnie po mojej śmierci ktoś by tam pamiętał, później każdy miałby to gdzieś.

[apatyczna]

Mama pewnie byłaby w szoku. Rzadko jest w domu, rzadko mnie widzi, nic nie wie, więc na pewno bardzo by się zdziwiła.

Mama pewnie byłaby w szoku. Rzadko jest w domu, rzadko mnie widzi, nic nie wie, więc na pewno bardzo by się zdziwiła.

[karwinos]

Rodzice raczej by się przejęli, brat też, siostra i brat za mali by zrozumieć, reszta rodziny? Miałaby to głęboko gdzieś a znajomi? Przyszli by na pogrzeb i zapomnieli po paru dniach siejąc masę plotek "dlaczego to zrobił".

Rodzice raczej by się przejęli, brat też, siostra i brat za mali by zrozumieć, reszta rodziny? Miałaby to głęboko gdzieś a znajomi? Przyszli by na pogrzeb i zapomnieli po paru dniach siejąc masę plotek "dlaczego to zrobił".