Przyjaźń prawdziwa tym się odznacza, że trwa prawie nieporuszona przez czas; ileż to razy zdarzało się nam w naszym wieku nomadycznym zobaczyć przyjaciela po wielu latach niewidzenia i natychmiast przyjaźń i porozumienie wracają, jakby tych lat nie było, jakby przyjaźń na czas była odporna!
L. Kołakowski.
Jakże wspaniałym tworem jest człowiek! Może chuchać na dłonie, aby je ogrzać i dmuchać na zupę, by ją ostudzić.
Mimo grzeszków i różnistych perwersji, staram się żyć w zgodzie z własnym sumieniem. Interesujące pojęcie to „sumienie”. Wydawałoby się, że niektóre z Istnień poszczególnych są pozbawione takowego, albo zeszmaciły się już w takim stopniu, że własne wnętrze im nie szepcze więcej do ucha reprymend czy wskazówek. Ewentualny egocentryzm usprawiedliwia ich większość pyszałkowatych posunięć, a pozbawione empatii trzewia srają tylko wyrachowanym, śmierdzącym jadem w kierunku oponenta - i to najlepiej za jego plecami. Gardząc nimi zapewne nie jestem lepszy od tych beznadziejnych bamflondryg. Kończyny bym swoje połamał, gdybym postanowił tych wszystkich idiotów i debilki pozabijać własnymi rękoma. Pozostaje szyderstwo. Jednak daje ono jedynie gorzką satysfakcję sprowadzaną finalnie do bezradności. Błędny okrąg. Rasa ludzka to - stwierdzić muszę z żalem ogromnym - wiersz idioty odbity na powielaczu. Chwała tym, którzy z tego koła lepkiej sraczki potrafią wyrwać się i mimo ciężaru własnego sumienia - które zazwyczaj sprawia więcej kłopotów niż pożytku - potrafią żyć z nim w zgodzie. Wiedzcie, że to wy jesteście świadectwem człowieczeństwa. Reszta to godna politowania horda bydła. Niestety dzięki swej liczebności niebezpieczna. Szlus do diaska! SZLUS!
– Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
Wiek: 29 Dołączył: 08 Lip 2014 Posty: 73 Skąd: Polska
Wysłany: 2014-07-23, 14:00
Józef Piłsudski:
Czego krzyczysz... tylko noga? A tamtemu głowę urwało i nie krzyczy, a ty o takie głupstwo.
Opis: żarty kierowane do rannych żołnierzy
Naród wspaniały, tylko ludzie kurwy.
Opis: o Polakach
Racja jest jak dupa, każdy ma swoją.
Opis: w czasie rozmowy z dziennikarzem o berezie
i puenta:
– Panie Marszałku, a jaki program tej partii?
– Najprostszy z możliwych. Bić kurwy i złodziei, mości hrabio.
Opis: rozmowa hrabiego Skrzyńskiego z Piłsudskim na temat możliwości założenia przez Piłsudskiego partii politycznej
"Życie bez prawdziwej miłości jest tyle samo warte co życie bez oddechu."
"Czasami,żeby osiągnąć szczyt,trzeba zejść na samo dno."
"Nie bałem się nigdy śmierci, lecz samobójstwo byłoby poddaniem się, ostateczną rezygnacją z walki."
"Jeśli twoje życie przeminie tak, by nikt nie chciał go opisać, to znaczy, że nie żyłeś wcale."
"Ale nadzieję trzeba mieć. Irracjonalną, bezsensowną nadzieję. Taką, która każe ci obstawiać orła, gdy rzucasz fałszywą monetą mającą reszkę zarówno na rewersie, jak i awersie. Bez tej nadziei mogłem równie dobrze się powiesić."
My dear,
I don’t know what to do today, help me decide. Should I cut myself open and pour my heart on these pages? Or should I sit here and do nothing, nobody’s asking anything of me afterall. Should I jump off the cliff that has my heart beating so and develop my wings on the way down? Or should I step back from the edge, and let the others deal with this thing called courage. Should I stare back at the existential abyss that haunts me so and try desperately to grab from it a sense of self? Or should I keep walking half-asleep, only half-looking at it every now and then in times in which I can’t help doing anything but? Should I kill myself or have a cup of coffee?
- Albert Camus
Bieda, jeśli nie wypaczy młodości, działa na nią wspaniale, bo kieruje całą siłę woli ku wysiłkowi, a całą duszę ku szczytnym pragnieniom. Bieda szybko obnaża materialną stronę życia i wykazuje jej ohydę; stąd niewysłowione wzloty ku życiu idealnemu.
Nędznicy.
Jakże wspaniałym tworem jest człowiek! Może chuchać na dłonie, aby je ogrzać i dmuchać na zupę, by ją ostudzić.
Czy myślisz, że ja tego nie rozumiem? Beznadziejne marzenie o tym aby być. Nie działać, lecz być. W każdej chwili świadoma i czujna. A jednocześnie ta przepaść między tym, co znaczysz dla innych a czym jesteś dla siebie. Uczucie niepewności i zarazem ciągła potrzeba identyfikacji żeby zostać w końcu przejrzaną na wylot, zredukowaną, wymazaną. Każdy odgłos jest kłamstwem i demaskacją każdy gest jest fałszem, a uśmiech grymasem: rola żony, koleżanki, matki, która z nich najgorsza? Która cię najbardziej dręczy? To, że musisz grać aktorkę o interesującej twarzy, twardą ręką trzymać rozpadające się kawałki, tak by stanowiły całość. Gdzie nastąpiło pęknięcie?
- Ingmar Bergman.
Hemingway ma klasyczną chwilę w "Słońce również wschodzi". Kiedy ktoś pyta Mike'a Campbella jak zbankrutował, jedyne, co może powiedzieć, to: "Stopniowo, potem nagle". Tak atakuje depresja.
"Nie mów, że mam przed sobą całe życie i wszystko jeszcze przyjdzie i tak dalej. Nie ma ani jednego człowieka na świecie, który by w to naprawdę wierzył."
Zdarzyło się też, że jeden z naszych kolegów pisarzy został zaatakowany homoseksualnie przez Wojaczka, ale odtrącił go. Któregoś dnia Wojaczek zaczął w towarzystwie opowiadać o swoim homoseksualnym epizodzie ze Stanleyem Ścierskim, kiedy to pojechali razem na wycieczkę i zachciało im się seksu. Gdy doszedł w swojej opowieści do słów: «Nadstawiłem mu więc... », byłem naprawdę zaskoczony, a sam Ścierski bardzo się zawstydził.
Nie wiem, czy mogę podać tytuł, bo zawiera nazwę pewnego leku. 
