[Ella]

meme, naprawdę myślisz, że nie przytyję od jednego napadu? Powiem szczerze, że to nawet niekoniecznie musi być aż napad, bo 'dużo' jedzenia to pojęcie względne.

Ok, zęby i odruchy wymiotne do mnie przemawiają.

To nie jest takie proste, ale postaram się skończyć z tym, zanim porządnie zacznę

[Scarlet Halo]

[Ella]

Jeśli chodzi o napady, to nie mam takowych, po prostu czasem odrobinę przesadzę z obiadem. Słodycze jem tylko w niedziele

Owrzodzenie? Perforacja przełyku? Zgon...?

Ok, ok. Daje mi to do myślenia.
Dziękuję. Jak najdzie mnie myśl o kolejnym wymiotowaniu, to pomyślę o skutkach.

Ech

[Scarlet Halo]

[meme]

Ella, tak, myślę, że od jednego napadu nie przytyjesz. Wiesz, to też pytanie czy jest to bardziej kwestia psychiczna, czy fizycznej ilości, czy czego. Ja jako napad czasem sobie liczę coś, co w porównaniu do moich napadów z kompulsów jest.. no nie wiem.. jakbyś porównywała flaszkę wódki, trzy pizze i cztery kebaby do połowy jabłka ale liczy się to, że psychicznie się chciałam wiesz. Nażreć, dobić.

Nie wymiotowałaś, prawda? Po tych odpowiedziach? Mnie kusi, czasem bardzo, ale przez te wszystkie lata ED się nie zmusiłam.. i się cieszę.

[Scarlet Halo]

[Ella]

meme, nie, nie wymiotowałam. I nie zamierzam.
Owszem, zrobiłam to dziś i zaraz potem zwróciłam się do Was o pomoc, bo boję się, że wkrótce przestanę nad tym panować.

Emaleth, dzięki Ci wielkie za ten opis, będę o nim pamiętać

[Euphoriall]

To i ja dorzucę swoje 3 grosze bo niestety siedzę w temacie od lat kilkunastu. I tutaj już pojawia się problem, bo jak widać na moim przykładzie, piekielnie trudno z tego wyjść. To wciąga, obrzydliwie wciąga.
Skutki bulimii się potęgują - zaczyna się od brzydkiej skóry na nadgarstkach, chropowatej, pociemniałej, skórze, która ma większość kolorów tęczy - bo sińce pod oczami, bo plamy wokół ust i na policzkach, popękane usta, no i pełno wyprysków które ciężko zatuszować.
Włosy, cóż.... kiedyś miałam je dwa razy tyle co teraz, serio, kiedyś nawet wrzucałam tu zdjęcie "dla przestrogi" jakie mam wybrakowane włosy, placki na głowie. Jak znajdę to Ci prześlę.
To teraz skutki gorsze, które doświadczyłam.
Cofanie się samo z siebie treści żołądkowych. Brzmi obrzydliwie i takie jest. Często jak się kładę do łóżka to wszystko mi się cofa do gardła - smak obrzydliwy i sam fakt, że przed chwilą kwasy żołądkowe mnie paliły nie napawa optymizmem.
Wieczny ból gardła i chrypa, ból brzucha, taki kujący, że aż zginam się w pół. I wzdęcia.
A chyba najgorsze co mnie spotkało - podejrzenie krwawienia z żołądka - stres, ból jakich mało do tego okropne badanie - gastroskopia. Upiekło mi się, bo to było krwawienie z gardła, które się wygoiło (chyba, pewności nie mam) ale bolał mnie cały przełyk, palił, nie mogłam nabrać powietrza bo wszystko mnie bolało.
To tyle z fizycznych skutków.
Ale, są jeszcze psychiczne.
Całymi dniami myślę o jedzeniu, o tym ile będę dziś wymiotować, ile jeść, ile ćwiczyć. Koncentracja na czymś innym jest niewykonalna. Jedzenie, rzyganie, rzyganie i jedzenie - to całe moje życie obecnie.
Nie zapominajmy, że ludzie różnie do tego podchodzą, szczególnie lekarze - ja miałam to szczęście że trafiłam na dobrych i życzliwych lekarzy, ale jak rozmawiałam z innymi chorymi dziewczynami to tak różowo nie jest. Z resztą pamiętam jak trafiłam z anoreksją do szpitala. Lekarze i pielęgniarki uważali, że zaburzenie odżywiania to mój kaprys i trzeba mi to wybić z głowy, bo nie jestem niczym więcej niż rozkapryszoną gówniarą. I robili wszystko żeby tylko mi dopiec. Byli wredni i złośliwi. Nigdy nie zapomnę tekstu pielęgniarki na izbie przyjęć: "Przyszła tylko anorektyczka, tak więc proszę się nie spieszyć". Zatkało mnie.
Takie sytuacje utwierdzały mnie tylko w przekonaniu że jestem gorsza, że to moja wina.
Ale wracając do bulimii.
Często towarzyszy i uczucie obrzydzenia do samej siebie, dowalam sobie do niskiej samooceny tym, że wymiotuję, czasem to już nie mam siły nawet płakać jak sobie wyobrażę siebie jak to wygląda - ja nie jem, ja żrę ogromne ilości jedzenia ( nie potrafię już normalnie jeść, wpadam w ciąg i byle szybko, byle dużo, dlatego staram się ie jeść przy kimś bo mi wstyd) a potem lecę do łazienki, klękam przed kiblem, i rzygam. Jak żałosny musi być to widok...

No, jakbyś miała jakieś wątpliwości, pytania, to wal śmiało.

[Ella]

Psychosis... Dziękuję Ci za tę relację. Naprawdę mnie przestraszyłaś i zniechęciłaś. Czy skutecznie - to się okaże.
A jak to jest z tymi wypryskami, od czego się biorą? No i włosy... chcę je zachować! Paradoksalnie - to mnie przeraziło najbardziej, bo od dawna walczę z moją cerą i włosami

Dziewczyny... ja naprawdę nie chcę pakować się w nowy nałóg. Okaleczanie w zupełności mi wystarczy, i tak już przeżyłam wiele przygód z tym związanych.

[Euphoriall]

[Ella]

Biorę leki. Jeden z nich jest na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, więc teoretycznie nie powinnam mieć takich przygód z jedzeniem i wymiotowaniem.
Fakt, przyznaję, że jestem w stanie to kontrolować. Nie rzucam się na jedzenie garściami, jak już, to sięgam po zdrowe rzeczy. Kilka marchewek, jabłko, błonnik.

[meme]

[Ella]

[meme]

Ella, trzymam kciuki. I nie wymiotuj.

[Euphoriall]

Się pochwalę.
Wczoraj nie wymiotowałam bo... bo zajęłam się malowaniem. A nienawidziłam malować, wolałam rysować. Ale chyba się przeproszę na dłużej z pędzlami, bo nawet mi się to podoba. I tak od wczoraj siedzę nad Indianinerką i nie chce mi się wymiotować, mam lepszy humor, nie czuję takiego obciążenia na sobie, czuję się lżej, chociaż nic z siebie, dosłownie, nie wyrzucałam.
I tak, czuję się dobrze.