[metanoied]

rozwielitka, no dobra, niech Ci będzie. Teraz spójrz na to z innej strony. Nadzieja (bo wokół niej ten temat się kręci) opiera się głównie na przypuszczeniach, które są warunkowane stopniem prawdopodobieństwa. Komputery nie potrafią automatycznie wziąć poprawki na te czynniki, których nie da się wyrazić cyfrą. Już na przykładzie tych szachów. Komputer wykonując ruch analizuje wyłącznie aktualną sytuację i ewentualnie jeden ruch, który może zrobić przeciwnik w następnej turze. Chodzi mi głównie o to, że komputery dostosowują się wyłącznie do teraźniejszej sytuacji. Człowiek próbuje przewidywać.
"A jeśli on zrobi tak, to wtedy ja będę musiał...(reakcja na prawdopodobieństwo akcji). Ale z kolei gdy to zrobię... (skutek uboczny akcji i reakcji)"

Kolejny, banalny przykład. Głupia gra w kamień, papier i nożyce. Pierwsza tura jest zawsze losowa, nie wiadomo, co kto "wyrzuci". Przed drugą można już spróbować się domyślić. Powiedzmy, że w pierwszej obydwaj gracze pokazali papier. Wtedy jeden z nich może pomyśleć sobie "hmm, czyli jeśli teraz we dwóch pokazaliśmy papier, to on może sobie pomyśleć, że ja teraz rzucę nożyce myśląc, że on jeszcze raz papier. Więc żeby tego uniknąć, on rzuci kamień. Czyli ja rzucę papier jeszcze raz"

Trochę to zagmatwane, ale mam nadzieję, że rozumiesz przesłanie. Komputer w takich przypadkach wszystkie ruchy wykonywałby losowo z matematyczną szansą 1 do 3 wykonania jakiegokolwiek ruchu.

[Scarlet Halo]

metanoied, szczerze nie znam się na programach komputerowych grających w szachy, ale jestem przekonana, że istnieją programy komputerowe produkujące "symulację przyszłości" jak chociażby te wykorzystywane do przewidywania długofalowych wahań na rynkach giełdowych.
Inna kwestia jest taka, że współcześnie prowadzone badania nad "iluzją wolnej" woli zdają się wskazywać, że nasza świadomość jest zaledwie informowana o poczynaniach naszego mózgu i jedynie nam się wydaje, że świadomie się na coś decydujemy lub nie. Co oznaczałoby, że nasze wysoce zwerbalizowane procesy myślowe, które właśnie przytoczyłeś są jedynie interpretacją post factum działania podjętego przez nasz mózg. Ten przykład już przytaczałam na forum wcześniej - picie zimnego napoju zwiększa prawdopodobieństwo pojawienia się chęci obejrzenia romansu... przy czym żadna z osób badanych odpowiadając na pytanie dlaczego miała ochotę obejrzeć romans nie uwzględniła w swojej odpowiedzi tego czynnika, czyli nie była świadoma jego wpływu. Tylko nam się wydaje, że wiemy dlaczego coś robimy albo czegoś nie robimy. To co nami kieruje to oparta o system binarny aktywność naszego mózgu... albo pojawia się bodziec ponadprogowy i neuron przewodzi impuls (1) albo nie pojawia się i neuron nie przewodzi impulsu (0) - tak jak w komputerach. Cały nasz organizm działa na zasadzie sprzecznych sygnałów i reaguje w zależności od tego, jaka jest wypadkowa tych sygnałów. Nadzieja jest jedynie jednym z elementów układu motywacji i nie jestem pewna czy faktycznie pojawia się przy każdym działaniu. Wszystko zależy jak ją definiujemy. Jeżeli będziemy definiować nadzieję jako rzeczywistość antycypowaną no to faktycznie zawsze antycypujemy istnienie jakiejś rzeczywistości i w takim rozumieniu zawsze mamy nadzieję.

metanoied, szczerze nie znam się na programach komputerowych grających w szachy, ale jestem przekonana, że istnieją programy komputerowe produkujące "symulację przyszłości" jak chociażby te wykorzystywane do przewidywania długofalowych wahań na rynkach giełdowych.
Inna kwestia jest taka, że współcześnie prowadzone badania nad "iluzją wolnej" woli zdają się wskazywać, że nasza świadomość jest zaledwie informowana o poczynaniach naszego mózgu i jedynie nam się wydaje, że świadomie się na coś decydujemy lub nie. Co oznaczałoby, że nasze wysoce zwerbalizowane procesy myślowe, które właśnie przytoczyłeś są jedynie interpretacją post factum działania podjętego przez nasz mózg. Ten przykład już przytaczałam na forum wcześniej - picie zimnego napoju zwiększa prawdopodobieństwo pojawienia się chęci obejrzenia romansu... przy czym żadna z osób badanych odpowiadając na pytanie dlaczego miała ochotę obejrzeć romans nie uwzględniła w swojej odpowiedzi tego czynnika, czyli nie była świadoma jego wpływu. Tylko nam się wydaje, że wiemy dlaczego coś robimy albo czegoś nie robimy. To co nami kieruje to oparta o system binarny aktywność naszego mózgu... albo pojawia się bodziec ponadprogowy i neuron przewodzi impuls (1) albo nie pojawia się i neuron nie przewodzi impulsu (0) - tak jak w komputerach. Cały nasz organizm działa na zasadzie sprzecznych sygnałów i reaguje w zależności od tego, jaka jest wypadkowa tych sygnałów. Nadzieja jest jedynie jednym z elementów układu motywacji i nie jestem pewna czy faktycznie pojawia się przy każdym działaniu. Wszystko zależy jak ją definiujemy. Jeżeli będziemy definiować nadzieję jako rzeczywistość antycypowaną no to faktycznie zawsze antycypujemy istnienie jakiejś rzeczywistości i w takim rozumieniu zawsze mamy nadzieję.

[metanoied]

[Scarlet Halo]

[metanoied]

Cytat:

Czego nie da się wyrazić cyfrą... a może raczej daną do obróbki której zdolny jest komputer?

Komputer nie weźmie pod uwagę zdarzeń losowych, które w życiu się zdarzają, a często mają wyraźny wpływ na działania podejmowane przez człowieka.

[RobertIslay]

metanoied,

Akurat zdarzenia losowe są jak najbardziej brane pod uwagę w obliczeniach. Czego komputer nie weźmie pod uwagę, to np. zmiana menadżera ze słabego na świetnego. Komputery analizują warunki rynkowe, nawet dokonują decyzji inwestycyjnych, ale tylko w oparciu o dane liczbowe (wahania kursów, stosunek cen akcji jednej spółki do drugiej etc). Człowiek wiedząc że stery spółki obejmuje specjalista od wyprowadzania korporacji z kłopotów finansowych, zainwestuje w nią pieniądze. Komputer też to zrobi, bo zauważy wzrasatjące kursy danej spółki, ale będzie spóźniony.
Choc z drugiej strony możliwe jest napisanie algorytmu uwzględniającego i takie zmiany. Wówczas trzeba by stworzyc bazę danych menadżerów i przypisac każdemu z nich wartości liczbowe.

[metanoied]

Ale wy to przyrównujecie wszystko do działań rynku i zjawisk tam zachodzących. A temat dotyczy rzeczy bardziej prywatnej, przyziemnej. Nadziei. Uczucia. Komputer nie ma uczuć i nie przeprowadzi żadnej symulacji dotyczącej ich.

[Scarlet Halo]

[Żurawek]

Ja mam nadzieję. I chyba staram się korzystać z chwili, takie carpe diem, tylko w miarę rozsądne. Po prostu, gdy nie można zbyt wiele zmienić, należy mieć chociaż nadzieję, że uda się wykorzystać czas należycie. Takie moje zdanie. Skoro nadzieja umiera ostatnia, to może jest to forma nadawania sensu? To chyba coś podobnego jak z wiarą, człowiek potrzebuje w czymś oparcia. Przynajmniej ja, nawet w złudnej nadziei, bo ona łączy się dla mnie z marzeniami.

[Astral]

Nadzieja... Hmm... Nie. Na nic już nie liczę. Jestem zbyt zmęczona, żeby mieć nadzieję. To jest sport ekstremalny.

[tenswiatjest]

Mnie głupia nadzieja nie opuszcza nawet w najkrytyczniejszych sytuacjach, w których jasne jest, że nic się już nie zmieni Nie wiem czemu.

[QuinnNightmare]

Ja również nie jestem typem osoby, która nastawia się na dobre rzeczy. Po porostu znam siebie i jak ma być źle, to zwyczajnie będzie źle. Ale wiesz co? Rzecz w tym, że chyba nie mam racji...przynajmniej w pewnym sensie. Myśląc pozytywnie nie zmienię przeznaczenia, ale dzięki temu odkrywam inne, lepsze aspekty różnych sytuacji, dzięki którym łatwiej jest mi się pogodzić z tym, że znów coś nie poszło. Tak naprawdę, to ta pozytywność, w samym jej braku pozwala mi spróbować jeszcze raz ^^