[Bezbarwna]

Gdyby nie autoagresja... w sumie nigdy sie nad tym nie zastanawiałam. Na pewno wróciłyby mi się trzy lata życia. Na pewno zrobiłabym pewne rzeczy zupełnie inaczej, nie straciłabym wielu ludzi i nie musiałabym nikogo krzywdzić. I na pewno nie zrezygnowałabym z pewnych rzeczy, nie porzuciła pasji i zainteresowań. Nie przestałabym się interesować szkołą. Ogólnie byłabym mniej... "zepsuta"? Sama nie wiem.

[Bloody Caroline]

Nie wiem czy moje życie by się zmieniło gdyby nie autoagresja... Raczej nie. Może i chodziłabym na krótki rękaw, nie zakrywałabym tak ciała. Może bym nie poznała osób, które też mają autoagresję. Poznałabym innych ludzi, z którymi nie miałabym tematów do pogadania. Nie znalazłabym prawdziwych przyjaciół... Nie wiem kim bym była. I jak by moje życie wyglądało... Nie mam pojęcia.

[PanFoster]

Nie wyobrażam sobie życia i siebie bez border., bez autoagresji owszem. Nie tnę się od prawie czterech miesięcy i nie pamiętam jak to w sumie jest, choć przez ten czas bliski byłem popełnienia tej zbrodni. Jak wygląda mój świat bez? Hm. Tak samo. Nie stałem się bardziej samotny, ani mniej. Nie stałem się bardziej odważny, ani bardziej tchórzliwy. Nie stałem się szczęśliwszy, ani smutniejszy. Nikt mnie nie pokochał, nikt mnie nie opuścił. Nadal próbuję poskładać życie, które co chwilę pęka jak mydlana bańka, czy filiżanka z cienkiej jak mgła porcelany. I choć nieraz tęsknię za śladami krwi na policzku, to jednak tego nie robię. Dlaczego? Bo tęsknię też za wieloma innymi rzeczami, które kiedyś z trudem pogrzebałem i które moja czarna strona osobowości próbuje wskrzesić. A może też dlatego, że nie ma już sił nawet na to?

[kooki]

Hmm, myślę, że niewiele by się zmieniło z zewnątrz. Ludzie tak jak mieli we mnie wywalone tak nadal mają, tyle że uważają mnie za słabeusza (to moja opinia). Jeżeli chodzi o to co jest we mnie... marzę żeby to zniknęło, autoagresja zamyka błędne koło. Z drugiej strony to niemożliwe, nie byłabym sobą. Jeżeli chodzi o te "przyziemne" sprawy to chciałabym nosic krótkie rękawki, nie musiec się tłumaczyc, ech...
Chyba trochę bredzę, czas spac

[Regis]

Pojechałbym w podróż dookoła świata. Zostałbym najlepszym inżynierem informatykiem na świecie ;D

[Nightingale]

Szczerze to nie potrafię sobie wyobrazić życia bez aa i tego potwora, co czai się gdzieś w mojej głowie. Jeśli mam zgadywać, czy nawet wysnuwać najbardziej absurdalne przypuszczenia, to... Hymmm... Zapewne byłoby mi łatwiej, nie potraciłabym pewnych osób, ale też zapewne wielu bym nie poznała... Nie trafiłabym tutaj i nie rozmawiałabym z wami, nie byłabym jedną z was. Jednakże przede wszystkim nie nienawidziłabym siebie, a moje nerwy nie byłyby ponadszarpywane. No i nie wstydziłabym się za siebie latem.

[thnks]

Pytanie nad którym warto się zastanowić.. Tak naprawdę nie umiem sobie tego wyobrazić, i to jest... przerażające, to chyba świadczy o tym jak bardzo aa wżarła się we mnie i została stałym elementem mojego życia.

[Niedotykalna]

Dawniej też nie wyobrażałam sobie życia bez autoagresji. Nie umiem powiedzieć, co sprawiło, że to zaczęło się zmieniać. Może to kwestia terapii, a może wieku?
Dzisiaj nie okaleczam się. Chociaż to forum dało mi do myślenia w sprawie ćwiczeń jako autoagresji. Ale poza nimi - przestałam się ciąć, gryźć itp. Pozostały blizny, które niestety przypominają.

Wyobrażam sobie swoje życie całkowicie bez AA. Wierzę, że kiedyś takie będzie, bo do tego dążę.

[Pomanita]

Mój świat bez autoagresji? Wyobrażam go sobie, ale tylko w odległej przyszłości. Kiedyś, kiedy będę już po studiach, będę miała ustabilizowaną sytuację życiową, męża, dzieci i takie tam nudne życie. Zresztą wcale nie jestem pewna, czy byłabym wtedy szczęśliwa, to chyba nie byłoby moje życie. Myślę o nim, bo jest jakimś wzorcem, wyznacznikiem normalności.
Wyobrażam też sobie, że mogłabym rzucić wszystko w cholerę (razem z aa) i zacząć wszystko od nowa. W innym miejscu, z innymi ludźmi i z czystym kontem. To marzenie jest raczej utopijne, ale mimo wszystko bliższe mi niż pierwsze.

[biały królik]

To nierealne, jak zupełnie nierzeczywista bajka, a racej horror czucia się całkowicie schematycznym człowiekiem. To część mnie, jakby wyrwać mi rękę i stwierdzić, że tak właśnie będzie mi lepiej, bo jak będę spała na boku, to nie będzie przeszkadzać. Nie widzę siebie normalnej. Nigdy taka nie byłam i nie będę.

[Avadakedaver]

To właśnie jest mój świat bez autoagresji i choroby.

[Neverhood]

Mój świat bez autoagresji wcale nie wygląda lepiej. Miewam tygodnie, ostatnio nawet parę miesięcy bez cięcia, ale to w sumie bez znaczenia. Dla mnie to dość upośledzony sposób radzenia sobie z problemami, a nie ich źródło.

[selfishbastard]

Miałabym ładny dom, dobrego męża i dzieci, które starałabym się dobrze wychować. Zbierałabym pewnie zwierzęta i się nimi zajmowała.
Drugą opcją są związki ze starszymi facetami, rozwalanie powołań księżom i rozbijanie małżeństw, ale to niezbyt miła wizja, więc uznajmy pierwszą.
Tak na poważnie, nie potrafiłabym funkcjonować bez tego wszystkiego co mi jest, byłabym bardziej zestresowana niż teraz.

[Zniczek]

Jeśli nie cierpiałbym z powodu depresji i innych zaburzeń emocjonalnych, to pewnie miałbym normalne życie, żona, praca, dom lub mieszkanie i w sumie tak mogło być ale niestety, los chciał inaczej i jestem w tym miejscu w którym jestem.

Jeśli nie cierpiałbym z powodu depresji i innych zaburzeń emocjonalnych, to pewnie miałbym normalne życie, żona, praca, dom lub mieszkanie i w sumie tak mogło być ale niestety, los chciał inaczej i jestem w tym miejscu w którym jestem.

[Ejber]

Zadbał bym bardziej o dom, rodzinę. Ale czy umiałbym rozwiązywać problemy...