[Chochlik]

Nie ukrywam ran ani blizn przed nikim z wyjątkiem mamy.
W pracy muszę zaklejać świeże rany plastrem (nie lubię tego), bo zdarza się, że zedrę strup i zakrwawię swoje 'dzieło' i trzeba zaczynać pracę od początku. Jak dotąd współpracusie wierzą w różne 'wypadki z udziałem ostrej krawędzi metalowego stołu', ale szalenie mnie ciekawi jak długo zajmie im wyartykułowanie swoich wątpliwości.

Nie ukrywam ran ani blizn przed nikim z wyjątkiem mamy.
W pracy muszę zaklejać świeże rany plastrem (nie lubię tego), bo zdarza się, że zedrę strup i zakrwawię swoje 'dzieło' i trzeba zaczynać pracę od początku. Jak dotąd współpracusie wierzą w różne 'wypadki z udziałem ostrej krawędzi metalowego stołu', ale szalenie mnie ciekawi jak długo zajmie im wyartykułowanie swoich wątpliwości.

[Emdżej]

Ja świeże rany najczęściej ukrywam, a z bliznami to wszystko mi jedno, nie czuję potrzeby by je ukrywać, poza tym też nikt o nic nie pyta

Ja świeże rany najczęściej ukrywam, a z bliznami to wszystko mi jedno, nie czuję potrzeby by je ukrywać, poza tym też nikt o nic nie pyta

[meggi]

Wydawało mi się, że dzisiaj na korepetycjach moja uczennica zobaczyła moje blizny... Nie zwracałam uwagi na moją rękę, a nagle patrzę, a ona się wlepia w nią... szybko ją schowałam, na szczęście o nic nie pytała. Ale jestem prawie pewna, że widziała.
Boję się, że moi uczniowie w liceum zauważą blizny...

Tak z innej beczki, mam na studiach koleżankę, która ma na rękach trochę blizn. Niektóre dosyć mocne... Kilka razy już miałam chęć się zapytać, 'co jej się stało', ale nawet jeśli się cieła to przecież się nie przyzna, a ja nie mam śmiałości spytać.

[savanna]

Nie reagują, bo nie widzą - przynajmniej ci ludzie, którzy mają dla mnie jakieś znaczenie. Mam obsesję trochę na tym punkcie, ale blizny mam na nogach, więc łatwo je ukryć. Boję się, że jak zobaczą to zostanę okrzyknięta wariatką.
Obcy ludzie nie zwracają uwagi.

Nie reagują, bo nie widzą - przynajmniej ci ludzie, którzy mają dla mnie jakieś znaczenie. Mam obsesję trochę na tym punkcie, ale blizny mam na nogach, więc łatwo je ukryć. Boję się, że jak zobaczą to zostanę okrzyknięta wariatką.
Obcy ludzie nie zwracają uwagi.

[Chloe]

?wieże blizny ukrywam pod długimi rękawami... wciąż się boję, że ktoś zapyta.. nie wiem czy byłabym w stanie odpowiedzieć. Ostatnio już moja mama zobaczyło więc stwierdziłam, że skoro wie to nie mam już tego przed kim ukrywać. Martwię się, że zapyta.

[Sadist]

-CO CI SIĘ STAŁO W RĘKĘ?!?! *uciekają z krzykiem; dzwonią po karetkę z kaftanem*
-Puma mnie zaatakowała.

Koniec tematu. Nie mam potrzeby nikomu się tłumaczyć, tym bardziej nie mam zamiaru grzać się w bluzach przy 30*C, żeby tylko nikt nie zobaczył. Rozumiem, że dla niektórych osób to ważne, by nikt nie widział blizn, ale mnie powoli zaczyna to zwisać, co kto pomyśli, i tak mi na nikim nie zależy.

[tup_tuś]

Taka prawda...
Z czasem gdy przyzwyczaimy się do blizn a jest lato to zwisa nam czy kros widzi czy nie... Co prawda dyskomfort jest ale da się przeżyć

Taka prawda...
Z czasem gdy przyzwyczaimy się do blizn a jest lato to zwisa nam czy kros widzi czy nie... Co prawda dyskomfort jest ale da się przeżyć

[Euphoriall]

Ja się do swoich blizn chyba nigdy nie przyzwyczaję. Jest mi cholernie źle z tym, że je mam.
Co jakiś czas sobie wmawiam, że są coraz bledsze, mniej widoczne.
Niestety musiałam przerwać chodzenie do dermatologa ze względów finansowych ale kiedyś do niego wrócę.
Nie wiem jak inni reagują na moje blizny bo ich nie pokazuję - tak wstydzę się ich i dopóki je mam, to nigdy nie założę stroju kąpielowego... czyli nigdy

[Sadist]

Psychosis, może zamiast odkładać pieniądze na samochód - jak inni - odkładaj sobie parę groszy tygodniowo czy miesięcznie, na laserowe usuwanie.
Po jakimś czasie będzie Cię stać i pójdziemy sobie na plażę.

[Euphoriall]

[kathika***]

[wojtek369]

Z dnia na dzień więcej blizn, z dnia na dzień więcej ran, a reakcja mojej przyjaciółki była dla mnie bardzo zła... Powiedziała mi że jeśli nie potrafi mi pomóc to znaczy że nie jest dobrą przyjaciółką... Jest, ale to ja gubie sie we własnym życiu i codziennych problemach, które wcale nie są takie proste...

Z dnia na dzień więcej blizn, z dnia na dzień więcej ran, a reakcja mojej przyjaciółki była dla mnie bardzo zła... Powiedziała mi że jeśli nie potrafi mi pomóc to znaczy że nie jest dobrą przyjaciółką... Jest, ale to ja gubie sie we własnym życiu i codziennych problemach, które wcale nie są takie proste...

[thunderstruckk]

Nie wiem, jak reagują ludzie na moje blizny, bo zwyczajnie nie zwracam na to uwagi. Mam gdzieś to, co ludzie myślą o moich bliznach. BLizny to ja i jeśli nie akceptują blizn, to i mnie nie akceptują. Nie robię wielkiego problemu z blizn, nie zasłaniam ich jakoś bardzo. Kurcze popełniłam kiedyś błąd i cięłam się. Teraz tego nie robię. ALe trzeba płacić za błędy przeszłości.

A jak widzę w autobusie jakiegoś moherka, który mi sie przygląda to odpowiadam takim jadowitym spojrzeniem, że od razu odwraca wzrok.

Prawda jest taka, że jeśli my nie będziemy zwracać zbytnio uwagi na blizny to i ludzie nie będą się tym przejmować.

[Zniczek]

To Ja napisze inaczej, o przygodzie która mi się ostatnio przytrafiła. Ja nie mam blizn po cięciu ale za to mam tatuaże na rękach,są dosyć widoczne. Wracając ostatnio pociągiem do domu z terapii... Upał,przedział pociągowy,w moim przedziale cztere osoby i mały chłopczyk,Ja wiem siedem,osiem lat,jak to dziecko biegało po przedziale. Czytałem gazete i nie bardzo mnie interesowała sytuacja,do czasu. I nagle słysze pytanie tego chłopczyka...
-mamo a dlaczego ten Pan ma obrazki na rękach ?.
-bo ma..
Nie reagowałem.
-Ale mamo dlaczego ?
-Bo ten Pan siedział w wiezieniu i tam mu to zrobili.
chłopczyk ucichł.
I nagle widze że kieruje się do mnie,szarpie mi nogawke i ze szczerością pyta..
-A za co siedziałeś ?
Odpowiedziałem.
-Za zabójstwo pewnej Pani która swemu dziecku opowiadała głupoty.
Dziecko zastygło,Pani w średnim wieku spaliła cegłe.
Wysiadłem na mojej stacji.
Po tym wydarzeniu coś sobie uświadomiłem,że tak samo z moimi tatuażami jak z waszymi bliznami,nie powinnysmy się przejmować opiniami ludzi którzy nas nie znają,tym bardziej starają się nas ocenić.
Pozdrawiam.

To Ja napisze inaczej, o przygodzie która mi się ostatnio przytrafiła. Ja nie mam blizn po cięciu ale za to mam tatuaże na rękach,są dosyć widoczne. Wracając ostatnio pociągiem do domu z terapii... Upał,przedział pociągowy,w moim przedziale cztere osoby i mały chłopczyk,Ja wiem siedem,osiem lat,jak to dziecko biegało po przedziale. Czytałem gazete i nie bardzo mnie interesowała sytuacja,do czasu. I nagle słysze pytanie tego chłopczyka...
-mamo a dlaczego ten Pan ma obrazki na rękach ?.
-bo ma..
Nie reagowałem.
-Ale mamo dlaczego ?
-Bo ten Pan siedział w wiezieniu i tam mu to zrobili.
chłopczyk ucichł.
I nagle widze że kieruje się do mnie,szarpie mi nogawke i ze szczerością pyta..
-A za co siedziałeś ?
Odpowiedziałem.
-Za zabójstwo pewnej Pani która swemu dziecku opowiadała głupoty.
Dziecko zastygło,Pani w średnim wieku spaliła cegłe.
Wysiadłem na mojej stacji.
Po tym wydarzeniu coś sobie uświadomiłem,że tak samo z moimi tatuażami jak z waszymi bliznami,nie powinnysmy się przejmować opiniami ludzi którzy nas nie znają,tym bardziej starają się nas ocenić.
Pozdrawiam.

[Scarlet Halo]