[some1]

Nasz wiek to chyba wiek samotności. Tyle jest osób, które wszystko niby mają, ale nie mają drugiej bliskiej osoby. Wydaje mi się, że kultura on-line robi swoje

[przedtem]

Zorientowałem się dzisiaj, że przez weekend nie wymieniłem z nikim nawet wiadomości na którejś z aplikacji.

Jest źle. Jest samotnie. Męczy mnie to rozmawianie sam za sobą.

[starguardian]

Miłość i samotność nie jest problemem. Prawdziwą zmorą jest brak spokoju. Jeżeli ktoś odczuwa prawdziwy spokój(zen, jednię z istnieniem) nie potrzebne są mu pierdoły typu miłość i bliskość.

[Franka]

Samotność. Kiedy mam ochotę pobyć sama i uciec od zgiełku, ludzi i hałasu- to rozkoszny kokon bez zmartwień. Przesycona i przebodźcowana głowa kołysze się w rytm ciszy. Lubię włączyć pauzę na życie.
Nie potrafię jednak dźwignąć samotności w związku. Łamie mi serce tak boleśnie że zbiera mi się na wymioty z wykręconego żołądka. Ciężko walczyć o uwagę i bliskość kiedy wyrosło się w domu bez miłości. Zasycha mi w gardle z braku rozmów. Automatycznie buduje ściany wokół siebie i w tym pancerzu wyje jak rozhisterowany trzylatek.

[Nina]

Po raz kolejny przybija mnie brak systemu wsparcia. I coraz bardziej mnie to niepokoi, bo niestety brzmi to jak czynnik źle rokujący.

[takajakinne]

Nina, czym według Ciebie byłby system wsparcia?

[Amsel]

Tak, to potrafi.. uszkodzić. Najgorsze jest, że każde straty i porażki bierzemy do siebie. Wtedy samotność jeszcze mocniej dobija, komuś pokazać siebie i powiedzieć: Dobrze, że ci na mnie zależy, mimo moich problemów. Trudniejsze niż kiedykolwiek, a tak bardzo potrzebne.

[mnietuniebylo]

Najgorzej po tylu latach starania się znów być samotnym.

[missgorsety]

[MortyConnor]

Każdy z nas jakoś to w głębi odczuwa