[sickman]

Macie też tak, że najpierw szukacie kontaktów z ludźmi, a potem, gdy stają się one zbyt bliskie, uciekacie od tych ludzi?

[Krzysiu]

Bardzo. Konkretnie, gdy jest zbyt blisko, to wszystkich od siebie odstrasza…

[Cappy]

Tak, zdecydowanie. Gdy jest ktoś komu chcę zaufać, automatycznie nie potrafię. Trochę źle mi z tym

[Chiasm7891]

Mam tak, urywam kontakt i potem żałuję

[sickman]

Z jakiego powodu Wy uciekacie od ludzi, z którymi wcześniej chcieliście mieć kontakt?

Ja chyba z tego powodu, że wstydzę się siebie. Głównie ze względu na chorobę. Boję się, że przy bliższym poznaniu okaże się, że wcale nie jestem taki, jaki się początkowo tym osobom wydawałem. Że moje wady okażą się przeważające nad zaletami. Że okażę się dla nich bezwartościowy i w końcu i tak mnie zostawią.

[Euphoriall]

[wazopresyna]

Ja tak nie mam, dlatego że bardzo cenię ludzi, którzy podjęli ze mną jakiekolwiek próby kontaktu

[InvisibleSapce]

Również tak mam, zerwałem kontakt z wieloma osobami, które miały ważne miejsce w moim życiu. Zwykle daje mi to dziwny komfort i satysfakcję. Dziwnie to brzmi bo wiąże się to bezpośrednio ze zranieniem drugiej strony jednak w pewnym momencie stwierdziłem, że jest to bezpieczne rozwiązanie. Czuje, że zmniejszam ryzyko, że pewnego dnia w tej relacji się pogorszy i zranię tą drugą stronę, i będzie to bardziej bolesne niż zerwanie kontaktu zanim relacja wejdzie na wyższy poziom zaufania oraz polegania na sobie.
Gdy patrzę na to co napisałem powyżej czuję pewien wstręt do siebie, gdyż wiem, że jest to bardzo nieczułe i bazując na moich doświadczeniach, nieludzkie. Chciałbym się tego wyzbyć za wszelką cenę bo to bardzo utrudnia wchodzenie i podtrzymywanie relacji. I po prostu rani innych. Ach, te cudne zaburzenia mmm...