Nie przestawaj ćwiczyć, ale zmień swoje nastawienie do tego i może sposób ćwiczeń. Poczytaj o tym. Weź tę fuchę, umiesz przychodzić na czas, serio. I dalej się ucz, z tego, co masz. Nawet bez szczególnej nauki jakoś ci pójdzie, ale jak się przyłożysz będzie super, naprawdę. Zmień nurt terapii, idź na nią koniecznie, i mów wszystko szczerze. Zasługujesz na pomoc i to nie wstyd. Rozpisuj sobie plan rzeczy do zrobienia na kartce i wykreślaj, co zrobiłaś. To motywuje i myślę, że za parę lat będziesz zadowolona z efektów. Jak nie będziesz nic robić, będziesz zrezygnowana i poddasz się tak lękowi, to później do końca życia będziesz sobie pluć w brodę, że nie spróbowałaś i już tego nie naprawisz nigdy, bo młodość przeminie.
