[craving]

Mnie do szewskiej pasji doprowadza dźwięk drzwi, ale tylko wtedy gdy jest przeciąg i nie zamykają się, tylko tak delikatnie stukają. Dostaję wtedy furii, muszę się ruszyć i je zamknąć a potem złość trzyma mnie jeszcze dobrą chwilę
Jak ktoś przy mnie mlaska to wychodzę, też nie mogę tego zdzierżyć.

[portulaka]

U mnie to chyba bardziej zależy od osoby. Czasami nic mnie nie denerwuje, ale np jak moje ciotki przychodzą do nas, ja muszę wyjść. Każdy dźwięk, każdy, jak chodzą, otwierają drzwi, nie mówiąc już o tym, jak mówią, sprawia, że wewnątrz wariuje.

[selfishbastard]

Podpisuję się pod Mustela Nivalis, jedna wielka masakra. Mam ochotę zamordować za te wszystkie "naturalne" odruchy.

[20września]

Odkopuję!

Wnerwia mnie gdy ktoś je. Głównie właśnie chodzi o ten dźwięk. Mam wrażenie, że wszyscy mlaskają. Mam tak w stosunku do najbliższych i do obcych ludzi.

Zdarzyło się, że siedząc przy stole na jadalni w pracy poszłam jeść do szatni, bo nie mogłam znieść, gdy ktoś coś jadł.

Sama też staram się jeść bardzo cicho.

[Nekomimi]

Nie wiem, czy u mnie to jest element ZA, czy zaburzeń depresyjno-lękowych. Ale jest i wszystkie dźwięki nagłe, niespodziewane, nieprzyjemne wywołują u mnie reakcje gwałtowne.

[Alessa]

Odgłos kaszlu... Wystarczy chwila słuchania tego dźwięku bym miała ochotę zamordować ze szczególnym okrucieństwem osobę, która kaszle.

[Suicider]

Jak ktoś sobie raz kaszlnie to tam luz, ale jak kaszle co 5 sekund to idzie się wkurzyć

Jak ktoś sobie raz kaszlnie to tam luz, ale jak kaszle co 5 sekund to idzie się wkurzyć

[jo_aśka]

Ja spotykałam się z chłopakiem, któremu przeszkadzało chrupanie i dźwięk gryzienia. Zbyt często nie jedliśmy razem.

[Mustela Nivalis]

Tym razem padło na mnie, biorę w dłoń złoty szpadelek i odkopuję temat. Choć bardziej mam ochotę nim kogoś potraktować parę razy prosto w... ekhem, ekhem. Cóż, do rzeczy.


Kiedyś miałam dużo gorszą nadwrażliwość na dźwięki, potem jakoś mi się stępiła (albo był to słuch, huehue). Ale ostatnio to wszystko chyba znowu mi wraca. Nowa współpracowniczka doprowadza mnie na skraj szaleństwa swoją obrzydliwą manierą jedzenia. Na przerwy śniadaniowe przynosi sobie torbę owoców/warzyw z obowiązkowym jogurcikiem. I jak chrupanie marchewki czy papryki jeszcze jakoś idzie, hm, zracjonalizować i znieść, tak oszaleć idzie gdy zaczyna siorbać kiwi, cmokać jogurt i ciumkać mandarynki. Obleśnym mlaskom okraszonym pewną dozą dramatyzmu nie ma końca. Spektakl ciągnie się przez całe pół godziny.

Cofa mnie na samo wspomnienie.

[Krzysiu]

W przypadku Krzysia rzeczy się mają bardzo prosto, denerwują go dźwięki absolutnie wszelakie. Muzyczne, fizyczne (stukoty, terkoty, łoskoty i wszystkie inne koty niebędące kotkami) i ludzkie. Zwyczajnie jest gorzej, niż mizofonem, bo mizofonem z kocim uchem, które słyszy zdecydowanie ponadprzeciętnie. Co normalnie byłoby błogosławieństwem pozwalającym efektywnie podsłuchiwać sąsiadów, ale w tym wypadku to nie jest dobre połączenie. Jako akolita sztuk erystyczno-retorycznych lubię dźwięk rozmowy, ale wyłącznie cichej, spokojnej i osadzonej w niskiej tonacji. Tak właśnie, przoszę o wybaczenie sopranistki dramatyczne (spinto w ich zakresach niższych mogą być), liryczne tym bardziej, zaś koloraturowe najmocniej a po trzykroć – ja prywatnie nic do Was nie mam, ale moja mizofonia Wami gardzi…

[chiroptera]

Krzysiu, kolejny dowód na zepół Aspergera.

Na mnie bardzo uspokajająco działa odcięcie się od dźwięków. Uwielbiam wtyczki do uszu, szkoda, że je podrażniają, gdy są noszone za często.

[Krzysiu]

Chiroptero, nigdy się tej nieformalnej diagnozy nie wstydził!
Spędził kiedyś godzinę w komorze dźwiękoszczelnej bez światła. Coś cudownego, deprywacja sensoryczna stanowi klucz do Eteryczności. Zwłaszcza, że ze światłem ma to samo, mizofotię w sensie. Wie, nie istnieje takie słowo i powinna to być fotofobia, ale nie jest – rozbłyski i natężenia mu oczu nie drażnią, a jedynie go denerwują…

[Wiktoria14]

Zdaje się że mam ten problem. U mnie jak słyszę jakąś rozmowę zza pokoju to parę sekund jeszcze potrafię wytrzymać słysząc jakby ktoś mi do ucha krzyczał. Ale jak to trwa minute czy gorzej parę minut to odczuwam ból uszu A potem to tak promieniuje do głowy. I zaczynam płakać. A jak ten dźwięk się skończy to czuje się tak wykończona jakbym parę nocy z rzędu nie spala. No zresztą nie tylko o rozmowy chodzi. Każdy dźwięk z za pokoju po prostu wywołuje we mnie ból. A najgorsze jest to że jak jest cicho to słyszę to durne tykanie zegara które słyszę coraz głośniej i głośniej. Gdybym na noc nie używałabym zatyczek do uszu to bym albo bez wahania się zabiła albo bym leżała teraz w psychiatryku właśnie z powodu tego że oszalałam przez dźwięki.

[20września]

Ostatnio mam coraz większy problem. Wkurza mnie dźwięk przeżuwania. Najbardziej jak je mój narzeczony, mama czy jakieś wybrane osoby. Czasami już nie wytrzymuję i muszę zakładać słuchawki.

Da się to jakoś wyleczyć?

[Euphoriall]

A mizofonia ma jakieś powiązania z dźwiękami i tu muszę posłużyć się opisem, bo terminologii nie znam:

1. W filmach grozy są często używane dźwięki na danych częstotliwościach, że niby ich nie słyszymy, ale to one właśnie budują napięcie przed danymi scenami.
2. Ponoć jest cały zbiór dźwięków/muzyki, które działają jak środki psychoaktywne.
3. Przyznam, że sama jak słucham takiego dark ambientu w wykonaniu np. Lustmord'a lub Natramn'a to mnie wszystko boli, swędzi, niepokoi.