WhiteBlankPage., na wyjazd do chłopaka mam zawsze gdy mamy się spotkać ale fakt, kiedyś może ich zabraknąć.Będzie ciężko ale dam radę, jak nie dla siebie to dla niego, dla mojej grupy AA. Mimo tego, że byłam tam tylko raz to polubiłam tych ludzi i chciałabym kiedyś powiedzieć im że hej, nie pilam x czasu.
<<< Dodano: 2019-05-22, 16:47 >>>
NIE NA WI DZĘ GO
to znowu zaatakowało
zwyzywałam go raz ale to za mało, NIC nie odkupi jego i moich win
tak bardzo chcę go zwyzywac ale juz raz to zrobiłam ALE TO ZA MALO A NAWET JESLI TO ZROBIĘ ZNOWU TO ZNOWU BEDZIU TO ZA MALO BO TO NADAL CHYBA BOLI
mam już dość
chcę to zrobić znowu
<<< Dodano: 2019-05-22, 18:28 >>>
Chyba wezmę leki żeby zasnąć bo dzięją się okropne rzeczy ale boję się że jak je wezmę to będe miała napad a i tka jestem grubym ścierwem, pewnię waże już więcej niż te xx kg, chryste panie. Wszystko jest okropne.
.
I wzięłam, najwyżej będzie napad bo nie umiem nad sobą panować, najwyżej już nigdy nie schudnę. Tak bardzo się cieszylam gdy przez chwilę miałam wagę w normie.... A teraz mi to wszystko odebrano bo nie umiem się ogarnąc.
<<< Dodano: 2019-05-24, 20:34 >>>
Znowu zrobiłam glupią rzecz ale nie w takiej ilości jak ostatnio, trochę mniejszej. Tym razem z desperacji. Nie wiem jak powiem o tym psychiatrze (chyba wcale albo wymijając to co się stało). ¯\_(ツ)_/¯
Czuję się na tyle okropnie że nienawidzę kiedy wstaje nowy dzień,wśród ludzi potrafię się śmiać cieszyć i rozmawiać ale kiedy wracam do domu to mam ochotę się rozpłakać.Ostatnio zasypiałem ze łzami w oczach,męczy mnie już życie
Wiek: 33 Dołączyła: 20 Mar 2019 Posty: 2071 Skąd: wielkopolskie
Wysłany: 2019-05-25, 02:48
BloodDragon napisał/a:
Czuję się na tyle okropnie że nienawidzę kiedy wstaje nowy dzień,wśród ludzi potrafię się śmiać cieszyć i rozmawiać ale kiedy wracam do domu to mam ochotę się rozpłakać.Ostatnio zasypiałem ze łzami w oczach,męczy mnie już życie
Mam podobnie. Na przykład w pracy jestem wulkanem energii. Nigdy w życiu nie powiedzieliby, że wewnętrznie jestem po prostu martwa. A tak się czuje każdego dnia. I każdego dnia sama siebie przekonuje, że może nie wszystko stracone. Ale później dochodzę do wniosku, że to bzdura.
I też zasypiam ze łzami w oczach, podobnie jak Ty, więc pewnie po części jestem w stanie zrozumieć, co przeżywasz każdej nocy. Ale jakoś jesteśmy na tym świecie nadal, jakoś żyjemy, jakoś to wszystko leci dalej. Chociaż sama nie wiem jak...
Za głośno? Co jest za głośne? Tylko cisza. Cisza, w której się człowiek rozpada jak w próżni.
WhiteBlankPage., Też zauważyłem że życie jakoś leci mimo wszystko tylko że czuję jednocześnie że spadam w dół ze wszystkimi rzeczami a ja nie wiem co mam zrobić i przez mam niechęć do życia.Do pracy już chodzę tylko dlatego żeby nie siedzieć w domu i nie słuchać swojej rodziny,gdybym mieszkał sam to już bym nawet do pracy nie chodził.
Wiek: 33 Dołączyła: 20 Mar 2019 Posty: 2071 Skąd: wielkopolskie
Wysłany: 2019-05-25, 15:48
BloodDragon, ja na przykład bałabym się sama ze sobą zostać w domu, gdybym była w takim stanie, w jakim byłam prawie pół roku temu. Wiem, że po prostu nie byłoby mnie już na tym świecie.
Za głośno? Co jest za głośne? Tylko cisza. Cisza, w której się człowiek rozpada jak w próżni.
Nie wiem czy znowu porozmawiać z osobą przez którą mam ''urojenia'', nie zrobił nic złego ale mój zryty łeb tak to odebrał. Boję się że znowu to robi chociaż wie że cierpię, zrobił obrzydliwą rzecz gdy spałam po tym jak piłam, kiedy cierpiałam, kiedy ryczałam dobre 2 godziny na jakimś chodniku i miałam załamanie nerwowe. Cierpiałam, sprawię że też będzie cierpiał. Muszę się zemścić. Czuję się tak okropnie. Lalalala nic nie znaczę i nigdy dla niego nie znaczyłam i ktoś musi za to zapłacić bo myślę sobie rzeczy lalalala. I tak mu tylko zależy na tym żebym brała leki na coś co on spowodował, to że roztyłam się jak świnia i nie chcę ich brać bo czuję się ze sobą obrzydliwie chyba go nie obchodzi.;^)
Jest źle, jest okropnie, jestem okropnym śmieciem.
Śniła mi się moja była.Powiedziała mi "Dzień Dobry" i chciała mnie pocałować a potem gdy się obudziłem sam w łóżku to poczułem twarde spotkanie z rzeczywistością.Ledwo wstałem i już czuję zażenowanie tym że jestem sam,że znowu te same problemy,że jest nowy dzień i że znowu żyję,powinienem się rozpłakać ale jakoś nie mogę,nie wiem dlaczego.
Przez ostatnie dni tak życie mi ucieka. Rano jestem świadoma, w pracy nastawiona zrobić swoje i do domu, a gdy już jestem w domu to tak szybko czas ucieka. Ledwo przyszłam a już wieczór jest, nie wiem, nie pamiętam co robiłam po powrocie. Jeszcze stres, którego mam tak dużo, aż "boli mnie serce"...
Wiek: 18 Dołączył: 02 Mar 2019 Posty: 195 Skąd: łódzkie
Wysłany: 2019-06-08, 17:06
Chociaż doskonale wiem, że to żarty, które nie mają na celu mnie urazić, to i tak jakaś część mnie nadal wierzy, że to co mówią jest prawdą. Czuję się ze sobą okropnie
Like a streetlight
In the middle of the lonely night, I still just look bright
In the middle of the lonely night, I try my best to smile
