[Artemisia]

Ja jestem wdzięczna, że mimo że nigdy nie było pieniędzy w domu nie dali mi tego odczuć. Że zadabali o moją edukację i umożliwili robienie tego co kocham. Mimo że popełnili wiele błędów to jestem wdzięczna, że byli i są w moim życiu. Żadna rodzina nie jest idealna i tylko żałuje, że tak sobie popsuli kontakty ze sobą. Kieruje to nie tyle do rodziców co do mamy, ojczyma i babci.

[Triskel]

To byłoby trudne, odpowiedzieć i podsumować moich rodziców zwłaszcza gdy jeszcze z nimi mieszkam. Jestem im wdzięczny za to, że zadbali bym nie bał się samodzielności i potrafił sam o siebie zadbać. O to, że za młodu naciskali na edukację i nie mieli problemów z tym, że oglądałem Discovery Channel godzinami będąc w przedszkolu, później w SP. Ciężko jest mi jednak wybaczyć że odkładali w czasie rzeczy, którymi powinni byli się zając 5 lat wcześniej. No nic, nie mam jednak też mieć za co poważniejszego żalu, nie byli idealni, ale też nie patologiczni. Wzorca jednak z nich nie wezmę na przyszłość.

[Commodore]

Ja jestem wdzięczny mamie za to że ukształtowała mnie takim jakim jestem, że poświęciła dla mnie wszystko. Nauczyła wszystkiego co umiem i potrafię, wpoiła wiele wartości, nakierowała w odpowiedniej chwili na właściwą ścieżkę.
To właśnie dzięki jej uporowi skończyłem liceum i studia, poradziłem ze wszystkim, gdyż gdyby nie okazane wsparcie, nic z tego bym nie osiągnął. Same studia rzucałem kilkakrotnie, ale nigdy skutecznie, bez pomocy, rzuciłbym raz, a skutecznie. Mi zawsze brakowało determinacji w dążeniu do celu, bardzo szybko się poddawałem.

Nie raz nie było łatwo, ale dzięki mamie nauczyłem się szacunku do drugiego człowieka, wyrozumiałości i cierpliwości, nawet opiekuńczości.

[WhiteBlankPage.]

Jestem wdzięczna mojej rodzinie, która była przy mnie w najtrudniejszych momentach (jak do tej pory) mojego życia.

[Nekomimi]

Za to, że robią ze mnie dziwaka i potwora. "Wielkie" dzięki.

[Cappy]

Chyba za nic. Nawet córka im nie wyszła.

[Mx19]

Ja tam jestem bardzo wdzięczny swoim rodzicom...





...za to, że są tylko ludźmi i kiedyś zdechną zniszczyli mi cale życie, po pierwsze powołując mnie na świat, po drugie dając mi zle geny, po trzecie nie potrafiąc zapewnić podstawowych rzeczy i perspektyw, po czwarte będąc po prostu zacofanymi idiotami. Typowy polacki janusz i grażyna po rozwodzie, w gównianym mieszkaniu spędziłem już prawie 20 lat na wegetacji z głupią matką, żeby jeszcze ci idioci zdawali sobie sprawę jakimi są zerami, tłukami, to nie, uważają się za alfę i omegę, całą winę za to że mam zepsute życie zrzucając na mnie, mając za argument „inni mają gorzej, niektórzy nie mają ciepłej wody, niektórzy mają karaluchy w pościeli i żyją i są szczęśliwi (xD)” w czasie kiedy moi rówieśnicy organizowali swoje osiemnastki, żyli w normalnych domach i bawili się wykorzystiując swoje najlepsze lata, ja siedziałem sam w domu z mamuśią najebaną tanim winem już o 14 godzinie, nie mając znajomych, będąc pogardzanym wszędzie gdzie nie pójdę. Jak już będą mnie za rok zeskrobywać z ulicy/torów i policja będzie może patrzeć co pisalem w necie, to przekaż im, panie władzo, chuja do dupy ode mnie ale póki co na samobójstwo jeszcze mam za słabą psychę.

[to_nie _ja]

Za to, że zapomnieli, że dziecko trzeba wychować. Za to, że zapomnieli o mnie, bo byli zbyt zapatrzeni w siebie i swoje potrzeby. Za to, że nie pozostawili mi wyboru i musiałam szybko dorosnąć. Za to, że wiecznie zostawiali mnie samą ze moimi problemami. Że lekceważyli moje wołanie o pomoc i potrzebę bycia przy rodzicach. Za wieczną krytykę, pesymizm i dyktaturę. Za to, że chcieli żebym była dojrzała a jednocześnie traktowali mnie jak małe dziecko, chcąc o wszystkim decydować. Za to, że nie liczyli się z moim zdaniem. I za to, że wielu rzeczy o nich nie wiem, bo całe życie mieli przede mną tajemnice.

[chiroptera]

to_nie _ja, dlaczego jesteś za to wdzięczna?

[to_nie _ja]

[Adenium]

Przeczytawszy pierwszy post w tym temacie... to raczej miał być chyba temat bardziej pozytywny niż negatywny opływający w żalu i smutku.

Proponuję od teraz wrócić założeń tematu.


Więc może... to_nie _ja, dałabyś radę uszczypnąć coś za to byłaby wdzięczność a nie "wdzięczność"?
Może choćby to, że zapewnili Ci jakiś podstawowy dobrobyt, choć pominęli przy tym potrzeby emocjonalne/uczuciowe?

To dobry temat na głębsze zastanowienie się i po sobie patrzę, że doceniłam po wyprowadzce, bo zawsze mogłam zadzwonić do mamy i wspierała mnie w trudnych chwilach.

Przeczytawszy pierwszy post w tym temacie... to raczej miał być chyba temat bardziej pozytywny niż negatywny opływający w żalu i smutku.

Proponuję od teraz wrócić założeń tematu.


Więc może... to_nie _ja, dałabyś radę uszczypnąć coś za to byłaby wdzięczność a nie "wdzięczność"?
Może choćby to, że zapewnili Ci jakiś podstawowy dobrobyt, choć pominęli przy tym potrzeby emocjonalne/uczuciowe?

To dobry temat na głębsze zastanowienie się i po sobie patrzę, że doceniłam po wyprowadzce, bo zawsze mogłam zadzwonić do mamy i wspierała mnie w trudnych chwilach.

[to_nie _ja]

Cytat:

Więc może... to_nie _ja, dałabyś radę uszczypnąć coś za to byłaby wdzięczność a nie "wdzięczność"?

Hmm więc jestem wdzięczna za... pewnie to, że mnie utrzymywali i zazwyczaj miałam to co chciałam, jeśli chodzi o potrzeby materialne. Może też za to, że próbowali mnie wspierać, chociaż nie zawsze im to wychodziło. I że próbowali stworzyć dom pełen ciepła i miłości. Kiedy myślę o nich, mam w głowie raczej odpowiedzi opływające w żalu i smutku, więc może dlatego ta negatywna odpowiedź

[Adenium]

to_nie _ja, brawo, że jednak udało Ci się spojrzeć nieco inaczej i dostrzec plusy, mimo negatywnych emocji.

to_nie _ja, brawo, że jednak udało Ci się spojrzeć nieco inaczej i dostrzec plusy, mimo negatywnych emocji.

[to_nie _ja]

[Kropeczka30]

Ja dziekuje za to Rodzicom ze mialam piekne dziecinstwo.