Rejestracja
Rejestracja
Autoagresywni Strona Główna
  Użytkownik: Hasło:



Poprzedni temat «» Następny temat
Dzieciństwo
Autor Wiadomość
Onirism 



Wiek: 25
Dołączył: 04 Gru 2017
Posty: 95
Skąd: lubuskie

Wysłany: 2018-03-03, 17:34   Dzieciństwo

Nie jestem pewien, czy w dobrym wątku umieściłem ten temat, ale mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone ;)

Otóż zdałem sobie sprawę, że jako dziecko byłem, że tak to ujmę "dziwny". Owszem bawiłem się z rówieśnikami i nie stwarzałem żadnych problemów z wychowaniem. Jednak pamiętam, że jako dziecko miałem dziwne myśli, już wtedy myślałem o sobie jako o kimś, kto nie jest normalny, że moje życie jest dziwne. Zastanawiałem się, czy moi rówieśnicy również mieli takie myśli. Czułem swego rodzaju "odrealnienie" - nie mam pojęcia jak mogę to ująć, bo jest to naprawdę trudne do opisania. Czy wy też mieliście tak w dzieciństwie? A może wiecie, czym może być to spowodowane?




Baby I will love you so hard like a seventies porno
 
 
Dzieciństwo
Zamordowana
[Usunięty]

Wysłany: 2018-03-03, 17:38   

Onirism, Ja tak miałam i też się zastanawiałam, czy tylko ja tak myślę. Tak właściwie to myślałam tak, ponieważ moja matka i babcia mi mówiły, że jestem głupia, dziwna itd, jednak sama też to zauważałam. Nie wiem czy jest to jakieś nienormalne u dzieci.



 
 
Dzieciństwo
Sawcia 



Dołączyła: 28 Sty 2018
Posty: 416
Skąd: świat

Wysłany: 2018-03-03, 17:41   

Onirism, ja zawsze czułam się inna, może tak o tym nie myślałam, bo jednak potrafiłam w pełni oddać się prawidłowościom wieku dziecięcego, czyli głównie zabawie, ale zawsze odczuwałam pewnego rodzaju inność. Przejawiało się to między innymi tym, że rówieśnicy, a także młodsi, jak i starsi nie chcieli ze mną spędzać czasu, w tym także bawić się. Z wiekiem spowodowało to u mnie niejako poczucie bycia gorszą, ale miałam też takie chwile, że wydawało mi się, bo chyba o pewności nie mogę tutaj mówić, że mnie i moich rówieśników dzieli ogromna przepaść intelektualna i emocjonalna. Dlaczego? Bo coś, co mnie się wydawało bardzo proste, to z reguły wszystkim dookoła sprawiało trudność. Ja na przykład w wieku 10 lat potrafiłam odczuwać samotność, odrzucenie, bo wiedziałam, że jest na świecie osoba, która mnie nie chce, a nie wiedziałam, dlaczego - chodzi tutaj o matkę biologiczną, która mnie oddała obcym ludziom i nie szukała przez lata kontaktu, nie rozumiałam wówczas, dlaczego, podczas, gdy moi rówieśnicy odczuwali jedynie beztroskę i permanentne szczęście. Do tej pory tak mam, że inaczej podchodzę do pewnych ważnych kwestii życiowych, niż osoby w moim wieku, a niekiedy i starsze. Jakoś tak nie wiem sama, jak to określić - może dojrzalej, bardziej odpowiedzialnie?



 
 
Dzieciństwo
ineedahug 



Dołączyła: 31 Sty 2018
Posty: 17
Skąd: śląskie

Wysłany: 2018-03-05, 14:45   

Też tak miałam. Takie przeczucie że jestem inna i tu nie pasuje. A w dodatku miałam w dzieciństwie myśli samobójcze więc chyba od tego zmieniło mi się to postrzeganie świata. Często zadawałam pytania mamie o życiu XD



 
 
Dzieciństwo
Onirism 



Wiek: 25
Dołączył: 04 Gru 2017
Posty: 95
Skąd: lubuskie

Wysłany: 2018-03-05, 19:10   

A sądzicie, że depresja albo inne choroby psychicznie są w jakiś sposób z nami od urodzenia? Miewaliśmy dziwne myśli jako dzieci, a potem to się pogłębiło. Może coś jest na rzeczy, oczywiście nie mówię, że to prawda, tak tylko skojarzyłem.



Baby I will love you so hard like a seventies porno
 
 
Dzieciństwo
Zamordowana
[Usunięty]

Wysłany: 2018-03-05, 20:16   

Jak tak na to patrzę, to masz rację.



 
 
Dzieciństwo
R. de Valentin 



Dołączył: 03 Lip 2013
Posty: 2803
Skąd: mazowieckie

Wysłany: 2018-03-05, 20:21   

A jakie dzieci nie mają dziwnych myśli?

Onirism napisał/a:
bawiłem się z rówieśnikami i nie stwarzałem żadnych problemów z wychowaniem.

Ja się nie bawiłem i stwarzałem problemy. Nie nadawałem się do przedszkola. :D




dead but delicious
 
 
Dzieciństwo
Jednobarwna 


Wiek: 31
Dołączyła: 22 Cze 2014
Posty: 1410
Skąd: Europa

Wysłany: 2018-03-05, 22:26   

Cytat:
A jakie dzieci nie mają dziwnych myśli?

Każde ma dziwne myśli, zachowania, nawyki.
Ja się praktycznie nie odzywałam w dzieciństwie.
Każdy takie "coś" przechodził, nie ma idealnego dziecka i nie ma w tym niczego nadzwyczajnego.




 
 
Dzieciństwo
jo_aśka 



Wiek: 29
Dołączyła: 12 Cze 2017
Posty: 341
Skąd: Polska

Wysłany: 2018-03-06, 09:11   

Ja za to miałam ciągłe wrażenie, że nikt mnie nie lubi. I, że inne dzieci bawią się ze mną bo muszą... Jeszcze się bałam, że zrobię coś głupiego lub powiem i już w ogóle nie będę miała z kim się bawić.



 
 
Dzieciństwo
Inertia
[Usunięty]

Wysłany: 2018-03-06, 22:11   Re: Dzieciństwo

Onirism napisał/a:
Nie jestem pewien, czy w dobrym wątku umieściłem ten temat, ale mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone ;)

Otóż zdałem sobie sprawę, że jako dziecko byłem, że tak to ujmę "dziwny". Owszem bawiłem się z rówieśnikami i nie stwarzałem żadnych problemów z wychowaniem. Jednak pamiętam, że jako dziecko miałem dziwne myśli, już wtedy myślałem o sobie jako o kimś, kto nie jest normalny, że moje życie jest dziwne. Zastanawiałem się, czy moi rówieśnicy również mieli takie myśli. Czułem swego rodzaju "odrealnienie" - nie mam pojęcia jak mogę to ująć, bo jest to naprawdę trudne do opisania. Czy wy też mieliście tak w dzieciństwie? A może wiecie, czym może być to spowodowane?



Też miałam odrealnienie. Byłam skryta. Dzieci w przedszkolu i podstawówce były potworami bo byłam nieśmiała. Zawsze wierzyłam w magię i inne istoty. Czułam, że jestem inna i zmienię świat. Na początku nawet myślałam, że ktoś za mną chodzi i mnie prześladuje. Nie dajmy się ponieść. Jakbym opowiedziała to psychiatrze powiedziałaby że miałam początki schizofrenii. Zabawne. Nadal wiem, że zmienię świat i mogą to być urojenia. Nic mnie to nie obchodzi. W końcu jestem szczęśliwa. Mogę to powiedzieć. Każdy dzień to krok do przodu i zrobiłam je sama. Żaden lekarz i psychiatra. Trzeba grać i iść do celu. Dzieciństwo nie ma znaczenia. Liczy się teraz i trzeba to naprawić.



PS. Nie odpowiadam na zaczepki i nie ładne komentarze lub próby negowania moich osobistych twierdzeń i myśli, które tu przed chwilą napisałam. Nie mam czasu na takie głupoty. Bez urazy. Piszę to bo nie chce, żeby ktokolwiek mnie zaczepiał w nieprzyjemny sposób.




 
 
Dzieciństwo
Cappy 



Wiek: 28
Dołączyła: 29 Paź 2019
Posty: 1660
Skąd: łódzkie

Ostrzeżeń:
 1/3/4
Wysłany: 2019-12-01, 15:04   

jo_aśka napisał/a:
Ja za to miałam ciągłe wrażenie, że nikt mnie nie lubi. I, że inne dzieci bawią się ze mną bo muszą... Jeszcze się bałam, że zrobię coś głupiego lub powiem i już w ogóle nie będę miała z kim się bawić.


Ja miałam dokładnie to samo.




 
 
Dzieciństwo
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  


Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Strona wygenerowana w 0,05 sekundy. Zapytań do SQL: 11