[Smutasny]

Sens istnienia? W ogóle coś takiego istnieje ? Bo ja nigdy nie doświadczyłem jakiegoś oświecenia po co żyje. Żyje, bo tak. I żadnego głębszego sensu w tym nie widzę.

[ariellka]

Paradoksalnie wydaję mi się, że sensem życia jest szukanie sensu życia.

Paradoksalnie wydaję mi się, że sensem życia jest szukanie sensu życia.

[Nightmare]

"Rodzimy się by żyć. Żyjemy by umierać." Taka z tego filozofia.

"Rodzimy się by żyć. Żyjemy by umierać." Taka z tego filozofia.

[użytkownik]

[Zakręcona]

Życie nie ma sensu... moim zdaniem. Tylko traci się czas, żeby go szukać... ale jednej strony mnie to męczy takie żyję bo żyję... Nie mam marzeń, celu...

[winyl]

Znowu dopadł mnie ten stan przez który coraz więcej spraw jest zaniedbywanych, praca, szkoła.Jaki to ma sens?Nie ma już nic co mnie tutaj trzyma.

[użytkownik]

[Verther]

elosz bambosz porfavor. Nie wchodziłem na to forum od 2 lat. Myślałem, że w końcu wyszedłem na prostą. Niestety jestem pusty. Nic nie czuje, nic nie chce i nic nie potrafię z tym zrobić. Nihilizm wkrada się do mojej głowy i nie widzę już nic co miałoby jakiekolwiek większe znaczenie niż zćpać czy schlać się. Może jak trochę popiszę to będzie delikatnie lepiej

[Mamona]

A ja chciałabym nic nie czuć. To chyba lepsze, niż ciągłe poczucie beznadziei.

[Konrad96]

Podczas biegania ostatnio siadłem i zacząłem się zastanawiać i doszło do mnie że nic dobrze nie potrafię, a qumpel czuję się jeszcze gorzej i nie wiem jak mu pomóc w tym momencie w ogóle się dobiłem

[MalaMi]

Ja i tak już czuję się jakbym umarła a nie żyła na tym świecie, jest mi wszystko jedno co się ze mną stanie mogą mnie nawet zabić i mi tym pomogą. I tak siedzę w psychiatryku

[brokat]

Mam to samo i czuję, że się tego nie pozbędę.

Mam to samo i czuję, że się tego nie pozbędę.

[Niedotykalna]

Sens można znaleźć, ale można go też nadać.

[UniqueOrgasm]

Witajcie. Mimo wieloletniej depresji miewałem na przestrzeni ostatnich lat pewne przebłyski nadziei. Mózg najpewniej szykował dla mnie pewne projekcje szans na normalne życie w obronie przed całkowitym szaleństwem. Myślę, że tak to właśnie działa - nasz ośrodkowy układ nerwowy czyni przeróżne starania w egoistycznym odruchu samoocalenia. Ne jest to poparte wiedzą ale bardziej intuicją. Projekcje takie trwają zwykle bardzo krótko, od kilku dni do kilkunastu tygodni. Wówczas odczuwałem pewną potrzebę mobilizacji, wzięcia się w garść. Takie okresowe stany wzmożonej mobilizacji trzymały mnie przy życiu. Kiedyś jednak musiał nastąpić moment otrzeźwienia i płynący z niego wniosek, że nadzieja która umiera ostatnia właśnie umarła. Ten dzień jest dzisiaj. Na więcej nabrać się już nie dam. Pamiętam jak sam kiedyś próbowałem wlać w Was odrobinę pokrzepienia, wiary w siebie. Dziś chciałem przeprosić za kłamstwo. Szkoda, że ta ostatnia iskra wiary w wyjście z odchłani zgasła i że nie mogę podzielić się z Wami już żadną pozytywną energią. Uczucie jakie teraz mi towarzyszy jest doznaniem ostatecznym. Jestem zdania, że w czarniejszym miejscu być nie można. Nie ma z tej czerni ani powrotu, ani ukrytego wyjscia. Jeśli ktoś z Was też już dotarł do tego punktu w swoim życiu to zrozumie, a dla pozostałych będzie to najpewniej bełkot. Przede mną statystycznie jeszcze jakieś 40 lat zachowywania podstawowych funkcji fizjologicznych organizmu, pracy, snu.

[Żurawek]

Przeniosłam do tożsamego tematu.