Spotkałem się z bardzo dziwnym zachowaniem siostry... i nie wiem jak je interpretować. Wprawdzie było ich kilka, ale najbardziej, które mnie ruszyło i dało mi do myślenia to:
Ona do mnie: "Zobacz jakie kupiłam sobie zakolanówki. *wystawia w moją stronę nogi* Ty lubisz zakolanówki."
I to wystarczyło. No boo... ona wie, że ja zakolanówki lubię i zawsze mi się oczy świecą, jak widzę nogi ubrane w te cuda, jednak wie, że ich nie noszę i przenigdy nie założę...
Poza tym matkę dziwi to, że nie wykazuję zainteresowania mężczyznami. "Ty interesujesz się kobietami?"
"A nawet jeśli, to co?"
"No nic."
Co mam powiedzieć? "Mamo, interesują mnie mężczyźni jednak ci, co są powszechnie uważani za mało męscy, bo nie wyobrażam sobie, by ktoś miał nade mną jakąkolwiek dominację i w ogóle, to podobają mi się takie chucherka."?
"Siostro, mamo, nie jestem homoseksualistką, tak jak podejrzewacie? Jakby wam to powiedzieć? Zawsze chciałem być tą męską stroną w związku?"
Czasem mam ochotę powiedzieć im, że jestem homoseksualistką, żeby skończyli z tekstami typu "jak wyjdziesz za mąż" "jak dzieci urodzisz"... bo to łatwiej jest powiedzieć, niż wytłumaczyć coś więcej.
tekstami typu "jak wyjdziesz za mąż" "jak dzieci urodzisz"...
A możesz rozwinąć w jakim kontekście się takie teksty pojawiają? Mi rodzice nigdy nic takiego nie mówili... Raczej "jak skończysz szkołę", "jak będziesz mieć swoje pieniądze", "jak posprzątasz w pokoju".
Chochlik, czasem rozmowy schodzą na tematy małżeństw w rodzinie itd. Zawsze jest o mnie ze nikogo nie mam, że czas sobie kogoś znaleźć. Ja zazwyczaj wybucham wtedy agresją... ze oni nie będą mi mówić co mam robić. Ze nigdy nie będę mieć dzieci i żeby nie oczekiwali zbyt wiele. Wtedy teoretyzuja "Jak znajdziesz faceta i za niego wyjdziesz, to zmienisz zdanie...". Pojawiały się teksty ze strony matki nawet... "jak dostaniesz między nogi to ci ta agresja minie..." pamiętam ze wtedy z tej złości popłakałam się i zwymiotowalem.
Wiek: 32 Dołączył: 31 Sie 2012 Posty: 269 Skąd: łódzkie
Wysłany: 2016-03-30, 15:02
U mnie jedna znajoma tylko wie że jestem bi. Żeby było lepiej ta co się kilka lat w niej podkochiwałem. Jakoś nie mam odwagi jeszcze powiedzieć reszcie o tym. A najbardziej obawiam się reakcji rodziny jak się dowiedzą. Może kiedyś zbiore się na odwagę by im to powiedzieć. Tylko bez alkoholu. Bo znajomej wczoraj po pijaku to wyznałem.
Chaos - Pustka, czerń, życie ludzkie.
Mój Telegram @Morricorne
O tym, że jestem bi wie jakieś 5 osób z najbliższego otoczenia. Przed przyjaciółmi tego nie ukrywam, jednak nie przy każdym jestem na tyle otwarta, aby rozmawiać o tym swobodnie. Jedna przyjaciółka też lubi dziewczyny, więc tutaj kwestia jest rozwiązana. Inna wie, ale nigdy nie rozmawiałyśmy na ten temat. Niektórym powiedziałam bardziej na zasadzie "Gdyby jakaś dziewczyna mi się spodobała to czemu nie", choć od 12 roku życia, jak i nie wcześniej myślałam, że raczej nie jestem hetero. Do tego jak bardzo się odkrywam zależy od danej osoby. Ostatnio normalnie powiedziałam o tym chłopaku, którego znałam jakiś tydzień, może 2. Z jednej strony chciałabym się ujawnić przed wszystkimi. W ten sposób może poznałabym kogoś? Bo na chwilę obecną nie kręcą mnie faceci, a jeśli już jakiś wpadnie mi w oko to z takim nasileniem kobiecych cech, że nie jestem pewna czy aby na pewno widzę w nim mężczyznę
A ja najbardziej przeżywałam coming out przed rodzicami. Generalnie im więcej osób potem wiedziało, z większą swobodą potem mówiłam. Co nie znaczy, że informuję każdego... Mówię tylko o tym wtedy, gdy sytuacja tego wymaga (bo nie chcę kłamać np.), albo gdy jestem z kimś na tyle blisko.
Odważyłem się niedawno przyznać babci że mam dziewczynę. Spodziewałem się wszystkiego. Wyklnięcia z rodziny, wezwania egzorcysty, przyjęcia wiadomości ze spokojem...
A ona powiedziała po prostu "a ty to masz te jakieś swoje fochy"
Czemu wszyscy sądzą ze albo się zgrywam, albo to "okres buntu"...
Brak wiary w tobie,
Pociąga za sobą brak wiary w innych.
~Lao Tzu
Wiek: 32 Dołączył: 31 Sie 2012 Posty: 269 Skąd: łódzkie
Wysłany: 2017-08-23, 05:42
Ja się pogodziłem. Przynajmniej tak sądzę z tym jaki jestem. Swoją orientacją i że jestem homoseksualny.
Bardziej mnie pociągają faceci niż kobiety, upodlenie i te sprawy.
Chory temat.
Łatwo nie było, ale ostatnio przełąmałem się nawet.
Spotkałem się z osobą tej samej orientacji. I uprawiałem seks. W zabezpieczeniu.
Nie wiem co to dalej będzie. Ale dwa miesiace temu z podobnego powodu wyrzucili mnie z domu rodzinnego.
Obecnie mieszkam u ciotki, któa nie wie o mojej orientacji. I nie ma potrzeby zeby wiedziała.
To moje życie, moja sprawa i tylko zaufanym osobą mogę o tym powiedzieć.
Dlatego z rodziny wie tylko o tym mój prawie najmłodszy brat, brat cioteczny i koleżanka.
Mam względną pewnosc że żadna z tych osób nie zrobi mi na złosc i nie wypapla mojego sekretu.
Zresztą jak nawet się wszyscy o tym dowiedzą w rodzinie. To mam to gdzieś.
Najbliższa rodzina na czele z matką, najstarszym bratem mnie wtedy z domu wyrzucili. Prawie do rękoczynów doszło.
Bo się postawiłem, nie pozwoliłem sobą dalej pomiatać.
Przemoc psychiczna, i fizyczna w domu.
Walłem drzwiami i obiecałem im że nie wrócę tam więcej. Chodzby nie wiem co się działo.
I słowa zamierzam dotrzymać.
Jak się dowiedzą kiedyś. Trudno, nie będę płakać z tego powodu.
I tak mnie wyklęli.
Teraz moim celem jest względnie poukłądać sobie życie.
Psychikę po długich walkach z samym sobą.
Bo nie potrafiłęm zaakceptować tego jaki jestem i zawsze byłem.
Udało mi sie poskładać prawie całkiem do kupy.
Teraz pora na życie.
Jestem w trakcie szukania partnera. Kogoś kto oprócz seksu będzie miał coś więcej do zaoferowania.
Kogoś na kogo będę mógł liczyć w każdej sytuacji. I on na mnie.
Wiem naiwne marzenie, ale zrealizuję je.
Ostatnio wszystko czego chcę dostaję od życia.
I tak będzie tym razem.
Czasami sam nie nadążam za swoją psychiką.
Albo ona ciągle ewoluuje, albo naprawdę mam jakieś zaburzenia.
No ale teraz przynajmniej wiem w jakim kierunku mam podążać by być sobą i nic w życiu nie udawać.
Przynajmniej na tą chwilę tak mi się wydaje.
Chaos - Pustka, czerń, życie ludzkie.
Mój Telegram @Morricorne
Ostatnio zmieniony przez Sourlie 2017-08-23, 08:29, w całości zmieniany 1 raz
Wiek: 32 Dołączył: 31 Sie 2012 Posty: 269 Skąd: łódzkie
Wysłany: 2017-08-28, 04:07
jo_aśka napisał/a:
Kurajmo super, że się pogodziłeś z tym jaki jesteś. Ważne, że czujesz się dobrze będąc homoseksualny. Powodzenia w szukaniu partnera. Trzymam kciuki.
Kropeczki. M.
Kogoś poznałem. Wczoraj, ale póki co podchodzę do tej znajomosci z rezerwą bo dzieli nas spora odległosc. W ogóle jak dałem ostatnio ogłoszenie na jednym portalu. To po kilku dniach zaczął się mój telefon urywać.
Chwili spokoju nie miałem nawet żeby zjesc i wyspać się.
Dlatego zdjąłem ogłoszenie. Wybrałem jedną podobną do mnie osobę. Przynajmniej tak wnioskuję z tego co pisze. I zamierzam dalej pociągnąć tą znajomosc.
Żeby być fair zdjałem to ogłoszenie, no bo jak z kimś się jest to nie wypada kombinować z kimś innym.
Zobaczymy co to z tego wyjdzie. Póki co dowiedziałem się dzisiaj że jest starszy o 6 lat ode mnie. Urodzony 13 września ja 14 wreśnia.
I zaczął chyba się nakręcać bo zaoferował się że za jakiś czas mozę do mnie przyjechać żebyśmy się poznali lepiej.
No tak jak pisałem wcześniej. Podchodzę do tego z rezerwą, bo on jest znad morza. Ja praktycznie z centrum Polski.
Ale zobaczymy co to z tej znajomosci wyniknie. Lepsze to niż odpisywać ciągle na smsy od starych zboczeńców że nie jestem zainteresowany ofertą szybkiego seksu.
Przedwczoraj złamałem się psychicznie. Bo wypiłem piwo i zmasturbowałem się. Ale był to tylko pojedyńczy incydent.
To co obiecałęm będę realizował. Koniec z masturbacją, alkoholem i debilizmami. Pora sobie życie ułożyć z kimś i ogarnąć cały ten bajzel w moim życiu.
Mam nadzieję że jakoś to będzie. Musi już.
Chaos - Pustka, czerń, życie ludzkie.
Mój Telegram @Morricorne
Wiek: 29 Dołączyła: 12 Cze 2017 Posty: 341 Skąd: Polska
Wysłany: 2017-08-29, 22:19
Może akurat się uda. Wiadomo, że warto do takich znajomości podchodzić na chłodno. Poznajcie się lepiej, dużo rozmawiajcie i zobaczysz Daj znać za jakiś czas jak tam Wam się wiedzie
pamiętam ze wtedy z tej złości popłakałam się i zwymiotowalem.
Powodzenia w szukaniu partnera. 