[Evi]

[Duszka]

bycie w związku:
-posiadanie przyjaciela na dobre i złe
-akceptowanie moich zachowań
-bycie sobą bez ograniczeń z jedynym człowiekiem który rozumie to bezgranicznie
-wspólne puszczanie bąków
-rozumienie swojej odrębności
-posiadanie rodziny
-posiadanie kogoś bliskiego
-bliskość fizyczna
-bliskość emocjonalna
-możliwość wyjść z kimś do kina/kolację/teatru
-posiadanie kogoś z kim można się powygłupiać bez ograniczeń
-trzymanie się za ręcę
-wspólne mordowanie się po czym wtulenie i śmianie się z głupoty za którą mieliśmy ochotę się pomordować
-pocałunki
-ciepełko w łóżku
-posiadanie sensu gotowania obiadów, robienia śniadań i kolacji
-spędzanie wspólnie czasu
-wsparcie psychiczne i fizyczne

wiem, że nie każdy z Was to zrozumie bo nie którzy mają patologiczne związki (ja czasem tez ale to wtedy gdy nie umiemy nadać na tej samej fali ale to się co raz rzadziej zdarza)

[Chochlik]

Strasznie to rozdrobiłaś. Pocałunki i ciepło w łóżku kwalifikuje się do wymienionej wcześniej bliskości fizycznej, a wsparcie i akceptowanie to bliskość emocjonalna itd. Ale łapię o co chodzi

Strasznie to rozdrobiłaś. Pocałunki i ciepło w łóżku kwalifikuje się do wymienionej wcześniej bliskości fizycznej, a wsparcie i akceptowanie to bliskość emocjonalna itd. Ale łapię o co chodzi

[Bast]

[Chochlik]

No właśnie. A ona szuka właśnie takiej relacji. W takim układzie nie ma siły, żeby się nie zawieść.

No właśnie. A ona szuka właśnie takiej relacji. W takim układzie nie ma siły, żeby się nie zawieść.

[Duszka]

Chochlik, rozdrobniłam bo nie dla wszystkich jedno wiąże się z drugim

[Evi]

Chochlik, zaznaczyłam w moim poście, że oczekuję relacji idealnej, która nie istnieje... A nawet gdyby istniała, to i tak znajdę jakieś "ale"...

[Hekate]

Jeszcze niedawno byłam zagorzałą zwolenniczką bycia wieczną singielką. Odkąd jestem szczęśliwa w związku i w końcu czuję się kochana, twierdzę, że lepiej mieć partnera.
Wszystko ma swoje plusy i minusy.

[norad]

Ja mam za sobą trzy długie (przynajmniej dla mnie)związki trwające w sumie 10 lat. Przez ostatnie 11 lat tylko przez rok byłem samotny i też było mi dobrze w roli singla. Dobijały mnie w sumie tylko trzy rzeczy:
-wszystkie imprezy, święta i rodzinne spotkania na których każdy był z kimś były dla mnie przytłaczające
-samotne noce
-brak osoby, która w krytycznym momencie wesprze mnie gdy naprawdę już sam nie dam rady
W tym momencie bycie singlem ma oczywiście wiele dobrych stron, o których już tak wiele pisaliście. Dla mnie jednak jest jeden argument dla którego singlem być nie chcę. To ten moment, kiedy sam daje komuś tak wielką radość i ciepło tylko tym, że jestem. Kiedy ona patrzy mi w oczy tak głęboko, i słyszę - czuję jej miłość w moim sercu. Tego nie zastąpi po prostu nic!
Oczywiście jest jeden problem. Trzeba znaleźć tę kobietę z którą rzeczywiście da się to przeżyć, a nie pchać się w byle-jaki związek.

Ja mam za sobą trzy długie (przynajmniej dla mnie)związki trwające w sumie 10 lat. Przez ostatnie 11 lat tylko przez rok byłem samotny i też było mi dobrze w roli singla. Dobijały mnie w sumie tylko trzy rzeczy:
-wszystkie imprezy, święta i rodzinne spotkania na których każdy był z kimś były dla mnie przytłaczające
-samotne noce
-brak osoby, która w krytycznym momencie wesprze mnie gdy naprawdę już sam nie dam rady
W tym momencie bycie singlem ma oczywiście wiele dobrych stron, o których już tak wiele pisaliście. Dla mnie jednak jest jeden argument dla którego singlem być nie chcę. To ten moment, kiedy sam daje komuś tak wielką radość i ciepło tylko tym, że jestem. Kiedy ona patrzy mi w oczy tak głęboko, i słyszę - czuję jej miłość w moim sercu. Tego nie zastąpi po prostu nic!
Oczywiście jest jeden problem. Trzeba znaleźć tę kobietę z którą rzeczywiście da się to przeżyć, a nie pchać się w byle-jaki związek.

[Akurat]

Mimo iż to nie ja zakończyłam ostatni związek i bardzo brakuje mi kogoś, kto by mnie kochał... dobrze się czuję jako singiel. Szukam pozytywów i nawet trochę ich znalazłam.
- Na imprezach nie czuję się "uwiązana", żeby siedzieć tylko z nim. To znaczy nie do końca tak było, że ktoś mnie do czegoś zmuszał, ale jednak w pewien sposób "wypadało" większość czasu spędzić razem.
- Mogę więcej poszaleć, pozwolić sobie na jakiś flirt, czycoś. Tutaj tak samo, jak wyżej, nikt mi tego nie zabraniał, ale jednak było takie podświadome "nie".
- Jeśli chcę, mogę całe soboty spędzić w pidżamie i z nieumytymi włosami. Chłopak dojeżdżał do mnie 30 km, to głupio mi było odmówić spotkania, bo mi się nie chce dupy ruszyć.
- Mogę pić ile chcę. Jeden z moich byłych często zwracał mi uwagę, kiedy jego zdaniem powinnam przystopować. Wywierało to najczęściej skutek odwrotny, bo włączała się we mnie jakaś idiotyczna dziecięca przekora. A tak, kiedy kontroluję się sama, to najlepiej wiem, gdzie jest moja granica.
- Mogę palić i nikt nie bredzi nic o "całowaniu się z popielniczką"
- Nigdy w życiu nie byłam na Woodstocku będąc sama... To znaczy tam akurat zakończył się mój jeden związek, a drugi jeszcze wtedy się nie rozpoczął, ale byłam już zakochana w tym chłopaku, więc nie byłam do końca wolna... Nie mogę się doczekać tegorocznego.

Pewnie będąc w związku potrafiłabym podważyć wszystkie te argumenty i przebić je dobrymi stronami bycia z kimś... ale na razie nie chcę się nad tym zastanawiać. Mam dość i postanowiłam nie wchodzić w nic poważnego przed rokiem 2015. O.

[Chochlik]

[Hekate]

[Axxie]

[Akurat]

[Neverhood]

Jestem zdania, że oba stany są potrzebne w pewnym momencie życia większości osób. Potrafię już docenić ten czas od ostatniego rozstania. Na początku była to udręka, ale pewnie musiałem przejść przez coś takiego, żeby zmienić sposób myślenia o sobie i innych, zweryfikować swój światopogląd, odkryć, w jaki sposób lubię spędzać czas (żeby nie tracić na znaczeniu, kiedy nie ma przy mnie drugiej osoby).

W końcu chciałbym znaleźć taką bezpieczną przystań, nawet teraz, ale jakaś część mnie woli pozostać na nieznanych wodach. Żeby potem nie utkwić i nie zgnić w tym porcie, więc korzystam z wolności, póki mogę. W relacji po prostu łatwiej jest czuć się szczęśliwym, wymaga to chyba mniej wysiłku, ale warto wcześniej wypracować sobie poczucie własnej wartości i spełnienia niezależne od obecności drugiej osoby, której na dobrą sprawę może nigdy nie być.