[Vanilla]

Jak teraz patrzę to może faktycznie się zmniejszyły... Mogłabyś mi napisać na pw (żeby tu już nie robić off topu ), co stosujesz na swoje blizny?

[Rainbow]

[R. de Valentin]

Według mnie, jest na całe życie. Oczywiście, można być później osobą autoagresywną nie przejawiającą zachowań autoagresywnych. To tak jak niepijący alkoholik.

Ktoś kto nie ma blizn po cięciach, ani innych śladów samookaleczeń, nigdy nas nie zrozumie.

[BloodyMary]

Moim zdaniem autoagresja jest na całe życie. Cięłam się ponad 5 lat, początkowo były to sporadyczne przypadki, później zaczęłam codziennie. Myśl, że to pomaga, trzymała mnie przy tym tak długo i tak bardzo. Nie tnę się od 2 miesięcy. Nie jest to kwestia, że problemy sie skończyły i cięcie się skończyło. Za każdym razem, gdy jestem zła, mam doła, myślę o żyletce, ale staram się być na tyle silna, aby jednak tego nie zrobić. Jakoś daję rade, chociaż jest bardzo ciężko, mam nadzieje jednak, że szybko do tego nie wrócę.

[Nina]

Myślę,że to jest na całe życie, niestety. Mogą być przerwy, okresy abstynencji i nawet jeśli już do końca życia nie sięgniemy po ostrze itp., chęć do sprawienia sobie bólu zawsze w nas będzie. Może głęboko ukryta,ale jednak.

[Gumiss]

Nie, moim zdaniem i na moim przykładzie mogę powiedzieć że nie. Blizny przypominają mi o tym co robiłem przez kilka lat, ale znalazłem inne sposoby, znalazłem kilka (jedną ręką starczy do zliczenia) osób którym ufam i którym jestem myślę pewny. Walczyłem, walczyłem i jeszcze raz walczyłem, nie powiem, myśli w mojej głowie krążą sporadycznie dalej, '' a może by się pociać'' '' a może by się zabić'' '' a może zrobić sobie jakąś krzywdę w ogóle''. Ale ograniczam to do myśli, od hm nie pamiętam dokładnie chyba od próby samobójczej, uznałem że starczy ''działania'' teraz niech zostaną tylko myśli. Z czasem i tych jest dużo dużo dużo mniej. Uważam że można z tego wyjść, w sumie nie kochałem gdy się ciałem, nie robiłem tego dla kogoś(rezygnacja z aa) Mam zanizona samoocene, przeżyłem kilka już sytuacji wywołujących traume. I dalej się nie tne, uciekłem trochę w inne używki np palonko, kiedyś jeszcze alkohol. Z tego wszystkiego najtrudniej było przestać się ciąć. Ale myślę już około 6-7 lat mam ten etap za sobą, i żyje. Dużo naprawdę dużo zależy od nas samych. Trzymam mocno kciuki żeby i u was wszystko się tak potoczylo :-)

Spodobała mi się wypowiedź valentina:-) trochę ma racji z tym alkoholizmem.

I to że nie zrozumie nas ktoś bez blizn... Tak jest w tym sporo racji... tłumaczenie dresowi który jest agresywny, co to jest autoagresja. Było istną katorga. Nigdy się tak nie męczyłem żeby coś takiego tłumaczyć. Ludzie po prostu nie sa w stanie często pomyśleć/zrozumieć jak można krzywdzić samego siebie, a nie innych.

[Kalista]

Do dziś byłam pewna, że wyjście z tego jest prostsze niż wszyscy mówią. Radziłam sobie, chociaż niszczyłam się w trochę inny sposób niż dosłownie poprzez cięcie.
Ale ta chęć zrobienia kilku kresek nie odchodzi..... Jest codziennie, jak jakiś koszmar.
Dziś jest ze mną od południa. Odganiam ją, ale potrzebuję tego....
Nie zrobiłam tego, walczyłam.... Ciągle jak już była za blisko dzwoniłam do kogoś się umówić na jakieś spotkanie, pogadać o czymkolwiek (nie mowiąc że to dlatego, żeby nei zrobić sobie krzywdy oczywiście). Dziś nie ma nawet do kogo zadzwonić mimo wszystko.
Czy to nigdy nie minie?

Do dziś byłam pewna, że wyjście z tego jest prostsze niż wszyscy mówią. Radziłam sobie, chociaż niszczyłam się w trochę inny sposób niż dosłownie poprzez cięcie.
Ale ta chęć zrobienia kilku kresek nie odchodzi..... Jest codziennie, jak jakiś koszmar.
Dziś jest ze mną od południa. Odganiam ją, ale potrzebuję tego....
Nie zrobiłam tego, walczyłam.... Ciągle jak już była za blisko dzwoniłam do kogoś się umówić na jakieś spotkanie, pogadać o czymkolwiek (nie mowiąc że to dlatego, żeby nei zrobić sobie krzywdy oczywiście). Dziś nie ma nawet do kogo zadzwonić mimo wszystko.
Czy to nigdy nie minie?

[isolate]

Ja myślę, że u mnie to się skończy, ale nie jestem pewna, ile to jeszcze potrwa i czy nie skończy się czymś gorszym, niż aa.

[NobodyListening]

Ja myślę, że się z tego nie wyrasta. Można to uśpić na chwile jedynie... Przy głębszym załamaniu nerwowym wszystko powróci wg mnie.

[NiktważnyFAT]

Myślę, że autoagresja będzie nam towarzyszyć przez całe życie. Co prawda co ja mogę wiedzieć jestem chyba za młoda żeby to stwierdzić. Moim zdaniem zostanie to w naszych głowach do końca. Każda mała czy większa porażka narzuci nam to na myśl. Kwestia czy uda nam się nie poddać tej pokusie.

[Aruka]

Tkwię w tym gównie dopiero około dwóch lat i na dzień dzisiejszy stwierdzam że nie wydaje mi się abym miał kiedyś z tego "wyrosnąć". Jestem "czysty" od dłuższego czasu (kilka miesięcy) ale cały czas muszę się pilnować, bo w chwilach gdy jest mi źle nadal pragnę sięgnąć po coś ostrego. Mam nadzieję że się mylę i że jednak można z tego wyjść raz na zawsze.

[Scarlet Halo]

[Chochlik]

Lady Emaleth, zależy co rozumiesz przez 'rzucić to'. Dwa posty wyżej NiktWażny argumentuje, że nawet jeśli tego nie będzie robić, to prawdopodobnie zawsze przy jakichś problemach będzie się nasuwać takie rozwiązanie. Teraz pytanie: czy praktykowanie świadczy o tym, że się nie 'rzuciło', czy już same myśli i chęci o tym świadczą? W końcu jeśli muszę walczyć z potrzebą, wkładać energię w powstrzymywanie się, temat jest cały czas gdzieś w głowie obecny, to nie powiedziałabym, że został rozwiązany.

Lady Emaleth, zależy co rozumiesz przez 'rzucić to'. Dwa posty wyżej NiktWażny argumentuje, że nawet jeśli tego nie będzie robić, to prawdopodobnie zawsze przy jakichś problemach będzie się nasuwać takie rozwiązanie. Teraz pytanie: czy praktykowanie świadczy o tym, że się nie 'rzuciło', czy już same myśli i chęci o tym świadczą? W końcu jeśli muszę walczyć z potrzebą, wkładać energię w powstrzymywanie się, temat jest cały czas gdzieś w głowie obecny, to nie powiedziałabym, że został rozwiązany.

[Lennei]

[Holycarrot]

Sama nie wiem. Mogłabym zaryzykować stwierdzeniem, że powoli z tego wychodzę ale kto wie co mi się kiedyś przydarzy. Robię to od sześciu lat, pierwsze dwa - trzy były najtrudniejsze. Kaleczyłam się chyba codziennie, góra co trzy dni. Potem jakoś stopniowo coraz mniej. Teraz jestem w takim okresie, że zdarzy mi się co trzy - cztery miesiące. I sama nie mam pojęcia dlaczego zmniejszyło się do takich odstępów czasowych i czy kiedyś jeszcze będzie tak, że znów zacznę robić to dzień w dzień.