Anonymous - 2015-06-07, 17:19 B.A.D, nie wiem, jak to się stało, że pogodziłam się z przeszłością, ale trochę to trwało. Teraz mnie męczy teraźniejszość i przyszłość. Mam nadzieje, że sprostam i nim. 
Ejber - 2015-06-09, 11:46 Nightmare pozostaje wiara i nadzieja, że kiedyś się pozbieramy.
rob.1980 - 2015-12-12, 15:49 Trudny temat. Chyba tak naprawdę nie da się pogodzić z przeszłością tak do końca. Przynajmniej ja tak mam. Ilość zła jakie wyrządziłem bliskim jest nie do naprawienia. Jedynie pozostaje nadzieja, że kiedyś zostanę zrozumiany... Po znakach interpunkcyjnych stawiamy spację. Zło. Biel - 2015-12-12, 21:34 Czuję, że nigdy nie pogodzę się z przeszłością. Niektórych rzeczy się nigdy nie zapomina. księżycowa - 2015-12-12, 22:22
Biel - 2015-12-12, 23:11
Chyba sobie wybaczyć będzie najgorzej. Hades - 2016-11-26, 17:47
Pierwsze słowa od terapeutki, które usłyszałem, to właśnie stwierdzenie, że przede wszystkim muszę rozliczyć się ze swoją przeszłością i w końcu zostawić ją w tyle, żeby nie psuła tego, co jest tu i teraz. Co do moich relacji. Z matką bywa różnie. Są momenty, kiedy naprawdę cieszę się jej obecnością i pewnym sensie rozmowa z nią, czy robienie czegoś razem sprawia mi jakąś radość. Oczywiście tylko wtedy, kiedy nie jest pijana. Co prawda nie czuję jakiegoś mega wsparcia. Często też nie rozmawiamy o problemach. Od tego mam inną osobę, więc nie oczekuję od niej tego od niej. Kiedy pije, a to zdarza się stosunkowo często, wpędza mnie w dół. Sprawia, że jestem zły i nie potrafię sobie z tym radzić. Można powiedzieć, że relacje z nią, to parabola. Góra, dół, góra dół. I tak w kółko. To cholernie męczące, bo chciałbym osiągnąć w tym wszystkim stały poziom. Natomiast jeśli chodzi o ojca, to sprawa jest dość prosta. Nie czuję do niego nic, poza negatywnymi emocjami. Nie było go w moim życiu. Nie zrobił nigdy niczego, co mogłoby sprawić, że czuję do niego jakąkolwiek sympatię. Można powiedzieć, że mam do niego pretensje. Rozumiem, że z matką mu się nie ułożyło i ich drogi się rozeszły. Tyle, że ja raczej niczego złego nie zrobiłem, a często czułem się, jak niepotrzebny fant. Do tego dochodzi jego matka. Kiedy czasem jeździłem tam na wakacje czułem po prostu niechęć. To mnie zniechęciło do tego stopnia, że nigdy nie utrzymywałem z nimi żadnego sensownego kontaktu. Mam nadzieję, że terapia mi pomoże. Chciałbym poukładać swoje życie i zniwelować te wszystkie złe rzeczy do minimum. Nawet jeśli się ich nigdy nie pozbędę, to może jednak nauczę się je w jakiś sposób kontrolować. Kontrolować i ograniczać wpływ tego na mnie do minimum. Cholernie chciałbym w końcu zacząć odbudowywać swoje życie. Mieć u boku kogoś, założyć rodzinę i żyć normalnie. I chwiali wierzę w to, że mi się uda. Tyle, że to są tylko chwile i krótkie momenty. Anonymous - 2016-11-26, 23:04 Stwierdziłam, że najbardziej zdrowe będzie odcięcie się od rodziny. Udało się i ja mam spokój. Niedotykalna - 2016-11-27, 08:18
Na pewno masz taki prawdziwy spokój?  Więc skąd obecność na Forum?
Według mnie odcięcie się, takie "mechaniczne" jest bardzo ważne, ale najistotniejsze jest rozliczenie się z przeszłością i zamknięcie tamtego rozdziału. Ale to jest też zarazem najtrudniejsze. Anonymous - 2016-11-27, 13:25
A z Forum nie ucieknę tylko dlatego, że udało mi się ciut życie uporządkować. No chyba, że już mnie tu nie chcą... 
Niedotykalna - 2016-11-27, 14:09 Ja chcę! 
Arashi - 2017-11-15, 20:20
Anonymous - 2021-10-31, 12:49 Też myślę że warto się pogodzić z przeszłością. Ba nawet myślałam, że jestem pgodzona. Ale ostatnie miesiące pokazały, że się jednak nie pogodziłam i rozważam iść na terapię by grzebać w tym wszystkim ale się niesamowicie boję L.M. - 2021-11-01, 14:47 Nie godząc się z przeszłością jest jak przywiązanego do torsu trupa. Z czasem on gnija, a ty razem z nim. Wdaje się martwica i takie tam. Coś o tym wiem. MalaMi - 2023-05-16, 19:27 Nie uważam aby dało się pogodzić z przeszłością... |
||||||||||||||||||||
