von_teufel - 2016-10-23, 11:27
Z takim Bogiem mieliśmy styczność w Starym Testamencie. Z typowym zadufanym w sobie s**********. Miał taki troszeczkę, kompleks wyższości. Stara, niedobra Bozia, która Hioba skazuje na nieszczęście właśnie w S.T. A Hiob, pomimo tego nie odwrócił się od Starego Okrutnika. Pytanie zatem, czy my też powinniśmy odwrócić się odwłokiem? Ja w sumie odwracałam się przynajmniej raz w tygodniu. W końcu doszłam do wniosku, że gdyby nie to, to byłabym w ciemnej, ekhe. Grzech, grzech, grzech. Srech, nie grzech. Przestańcie doszukiwać się znaczenia pojęcia grzechu. Nie chodzi o definicję. Gdyby samookaleczenie było takim grzechem to i w sumie szczepionki też, o ironio. Wstrzykujecie sobie choróbsko, by pomóc organizmowi wytworzyć przeciwciała. A może Bóg chce was przytulić w Niebie, bo życzy sobie waszej śmierci wcześniej niż tego chcecie i może akurat na coś zakaźnego. Po co leczyć raka? Nie zmieniajmy bożych wyroków. Samobójstwo i owszem, bo sami decydujecie o tym kiedy umieracie. Nie myślcie o tym, co jest grzechem. Bóg jest wyrozumiały i przygarnie ponoć każdego. I wybaczy. Anonymous - 2016-11-08, 19:31 Spróbuję odpowiedzieć na pytanie odnosząc się do nauki kościoła katolickiego. Sam czyn jest zły/grzeszny, jednakże rzadko kiedy autoagresji dokonuje się w wolności i pełnej świadomości, a są to warunki konieczne do popełnienia grzechu. Nie można grzechu popełnić nieświadomie lub bez braku woli. Uściślając to czy autoagresja będzie grzechem czy nie zaleleży od stanu osoby, która to wykroczenie popełnia. Jeżeli ktoś okalecza siebie lub dokonuje innych aktów mierzących w jego zdrowie lub życie np. dla zabawy, dla sportu, z ciekawości, bo się nudzi, albo po prostu chce zagrać Panu Bogu na nosie i robi to świadomie i w wolności to popełnia grzech. Natomiast jeżeli osoba, która dopuszcza się autoagresji jest w wątpliwym stanie psychicznym, targają nią emocje, różne myśli, przytłacza ją ból, jednym słowem coś z zewnątrz lub wewnątrz tak naprawdę to zachowanie na niej wymusza to czyn sam w sobie nadal jest grzeszny, jednakże osoba wówczas grzechu nie popełnia, bo nawet nie może w takim stanie za siebie odpowiadać. Tak głosi kkk. R. de Valentin - 2017-07-21, 11:57
Czyli jeśli dopuszczam się kradzieży, kłamię, wyrządzam komuś krzywdę, ale jestem w wątpliwym stanie psychicznym to grzechu nie popełniam? A którym gwałcicielem nie targają emocje i różne myśli? 
Ella - 2017-07-23, 19:33 R. de Valentin, w kwestiach grzechu raczej nigdy nie ma czarno-białego spojrzenia. Wszystko należy rozpatrywać osobiście. To taka odwieczna zasada, także z jednej strony można dyskutować i dyskutować, a z drugiej... po co? Jakby to już się niestety stało, jakbym kogoś zgwałciła, okradła lub wyrządziła krzywdę to dopiero wtedy zastanawiałabym się (oczywiście jako osoba wierząca, bo nie wiem po co o grzechach miałby namiętnie rozmyślać ktoś niewierzący) czy byłam wtedy świadoma, czy zrobiłam to dobrowolnie, czy ktoś mnie zmusił, czy była to kwestia obrony, czy zrobiłam to we śnie, bo mam jakieś zaburzenia, czy zrobiłam to celowo itd. itp... No i pamiętajmy, że u katolików istnieje rozróżnienie na grzechy lekkie i ciężkie. jo_aśka - 2017-07-23, 21:56 R. de Valentin dopuszczając się kradzieży, kłamiąc, wyrządzając komuś krzywdę ludzie przeważnie zastanawiają się wcześniej nad tym co uczynią. Zależy to też od ich moralności. A dopuszczając się autoagresji działają na nich silne emocje nad którymi nie panują. Nie jest to zależne od nich. Tak jest w przypadku autoagresji emocjonalnej. Bo jeśli, ktoś dopuszcza się autoagresji instrumentalnej, czyli jego samouszkodzenia mają jakiś określony cel np. szantaż kogoś, wymuszenie czegoś to wg mnie jest to grzech Shadow - 2017-07-23, 22:03 jo_aśka, czyli jeśli kradnę, bo jestem głodny to...to nie jest grzech, bo targają mną silne emocje, na które nie do końca mam wpływ?
R. de Valentin - 2017-07-24, 08:51
Sama potrafiłabyś to ocenić?
Przeważnie się zastanawiają nad tym co zrobią? Przy autoagresji silne emocje, a przy agresji, przemocy, gwałcie niemoralność? jo_aśka - 2017-07-24, 12:46 R. de Valentin Myślę, że gwałciciel idąc ulicą nagle nie stwierdza, że chce seksu i rzuca się na pierwszą lepsza osobę, tylko dłużej to planuje. Miejsce, czas itp Ella - 2017-07-24, 13:03
Jestem prawie pewna, że nie. Mam problem z tym rozróżnieniem nawet przy bardziej "codziennych" przewinieniach, także co dopiero, gdyby przytrafiło mi się coś poważniejszego. Nie zmienia to jednak faktu, że powiedziałabym o wszystkim przy spowiedzi. R. de Valentin - 2017-07-24, 13:56
Może rzuca się pod wpływem gwałtownego pożądania? Długo tłumionego, które nagle wybucha na widok pierwszej lepszej osoby? A jeśli to planuje, wylicza, szuka miejsc, to czy nie robi tego pod wpływem pobudzenia, frustracji, silnych emocji?
To ciężko tak musi być. Ciągle się zastanawiać, czy się akurat nie grzeszy. Anonymous - 2017-07-24, 19:42
Nieprawda. Nie pamiętam jednej z moich prób samobójczych, wcześniej też się pocięłam (tego też nie pamiętam, podejrzewam, że próbowałam rozładować napięcie, ale nie udało się, więc chciałam się zabić). Byłam pod wpływem tak silnych emocji, że kompletnie się odcięłam. Euphoriall - 2017-07-24, 21:15 eithné, bo byłaś a amoku, to już odrębny stan. Ale tak "na co dzień" człowiek wie co robi, czym i gdzie. Ella - 2017-07-24, 22:31
Ee tam, jak ktoś tyle lat jest katolikiem to nie trzeba się już na każdym kroku zastanawiać czy pewne czynności są grzechem czy nie. 
AmyBlue - 2017-09-02, 19:59 U mnie na religii mówili że samobójstwo to grzech ciężki, bo to zabicie człowieka... jak dla mnie takie mówienie jest podłe, dołuje człowieka (który wierzy w Boga) z myślami samobójczymi, że właśnie popełnia grzech kiedy czasem nawet mimowolnie myśli nad tym jak się zabić... Castro - 2017-09-02, 21:54
To trochę Cię okłamali. Według obecnych wytycznych samobójca wcale nie jest skazany na potępienie, właśnie dlatego, że jego działanie jest uznawane za skutek choroby, więc o ile nadal jest to kwalifikowanego jako grzech, to człowiek nie jest za niego w pełni odpowiedzialny, bo jest chory. |
||||||||||||||||||||||||||||||
