Anonymous - 2019-08-07, 20:23 Nienawidzę siebie, teraz to już pewne. W ostatnim czasie, może trochę to trwało, ale poczucie mojej własnej wartości spadło kompletnie do zera, a może nawet przebiło się przez dno. Nie cierpię siebie i swojego życia. A raczej braku życia, bo ciężko to nazwać jakimkolwiek życiem. Jest to tylko żałosna wegetacja. Pusta, bezsensowna, okropna. To ja jestem problemem. To ja jestem samotnością, przygnębieniem, myślami samobójczymi. Nie cierpię siebie, i tego że negatywnie ciągnę innych w dół. Moja rodzinę i jedyną przyjaciółkę, z którą i tak mam tak mały kontakt. To wszystko z mojej winy. Muszę się zamknąć. Muszę się z tym pogodzić, albo z tym umrzeć. Anonymous - 2019-08-07, 22:06 Exmit, To nie Ty jesteś samotnością, przygnębieniem i myślami o śmierci. Ludzie nie są uczuciami. Nikt nie jest swoją chorobą. Gdyby tak było, to kiedy wracałoby się do zdrowia, nie byłoby nic w tych ludziach, co jest równe temu, że nie byłoby tych ludzi. Zawsze coś musi kogoś tworzyć, to podstawa istnienia. Oni są i oni nie są puści. Nie jesteś tym co czujesz. Nikt nie jest, nigdy nie był i nie będzie. Jesteś taki sam, jaki byłeś przed tymi wszystkimi złymi chwilami, a jeśli i tak wydaje Ci się to złe, to może nie miałeś czasu do końca siebie odkryć wraz ze swoimi cechami albo nie do końca pamiętasz siebie. Nie ma Ciebie dawniej i Ciebie dziś. Wiadomo, niektóre uczucia pod wpływem złych wydarzeń lub wydarzeń w ogóle się zmieniają, przetwarzają i modyfikują. Ale nie wszystkie. Po tej walce, jaką toczymy, nie wyjdziemy pustymi, tylko nieco udoskonalałymi. Coś w stylu nowszej wersji, bo system tego potrzebował, bo chciał być lepszy. Dlaczego tak nagle stało się to pewne? Wierzę, że będziesz się jakoś trzymać w tych ciężkich chwilach. I że uda Ci się to przetrwać. Oby tak było. Trzymaj się. 
Anonymous - 2019-08-08, 09:21 DiSoRdEr_, Nie wiem. Jakby czar prysnął, straciłem złudne nadzieje. Znowu przeszedłem na realizm, bo jak bujam w obłokach to ranię najbliższe mi osoby. Przez jakieś głupie pytania, słowa, wyznania czuję że tylko pogarszam relacje z innymi, których przecież mam tak mało. Lepiej jak jestem nikim. Bezpieczniej. W dodatku straciłem resztki sił do walki. Nie chce już walczyć. Nie mam nawet o co. Dziękuję Ci za wsparcie, bardzo. Spróbuję się jeszcze jakoś trzymać. Cappy - 2019-10-29, 20:14 O cholera...temat bardzo dla mnie trudny. Nienawidzę siebie w każdej postaci i w każdym sensie. <<< Dodano: 2019-10-30, 15:23 >>> Nienawidzę siebie za to, że... jestem gruba. To głupio brzmi wiem. To brzmi wręcz dziecinnie, bo przecież wagę można zgubić. Ale nienawidzę się też za ten pieprzony papierek który decyduje o tym,gdzie mogę pracować a gdzie zwyczajnie się nie nadaję. Coraz częściej myślę, że ja się po prostu nigdzie nie nadaję. <<< Dodano: 2020-02-20, 19:42 >>> Podpisuję się pod cały temat. Nienawidzę siebie całą sobą ( tak w ogóle można?) Czasami budzi się we mnie nienawiść do samej siebie. Rozmawiam o tym regularnie z psychiatrą, opowiadam mu o swoim dniu ( ostatnio jej się pochwaliłam, że samodzielnie znalazłam pracę) Nienawidzę tego, że miałam wypadek samochodowy jako niemowlę i przez to jestem taka głupia i słyszę głosy. One za każdym razem mówią do mnie. Nienawidzę się za geny grubości, którymi obdarzyli mnie przy narodzinach. Anonymous - 2020-02-21, 15:04 Cappy, geny grubości? Czy dbasz o siebie w jakiś sposób - dieta pod okiem specjalisty, aktywność fizyczna? Cappy - 2020-02-21, 19:54 Adenium jasne. Może nie pod okiem specjalisty ale staram się. W Poście nie będę jadła chipsów. Do pracy jadę rowerem a do drugiej pracy na piechotę idę. Anonymous - 2020-02-22, 13:33 Cappy, dlaczego dopiero w poście? Ogólnie to ważny jest Twój sposób odżywiania, ile posiłków dziennie jesz, jakie to są posiłki. Może jednak warto udać się do kogoś kto mógłby profesjonalnym okiem zerknąć na Twoje żywienie i byś może mogła coś zmienić? Samo to, że kiedyś tam i przez określony czas nie będziesz jadła chipsów to za wiele nie mówi o niczym. W dziale o zaburzeniach odżywiania jest wątek dotyczący dietetyka: http://www.autoagresywni.pl/viewforum.php?f=34 Natomiast jak szukasz jakiś przepisów, kulinarnych spraw to: http://www.autoagresywni.pl/viewforum.php?f=50 Cappy - 2020-02-22, 20:06 Tak akurat postanowiłam. Anonymous - 2020-02-22, 23:26 Cappy, na stałe czy na czas postu przedświątecznego? Cappy - 2020-02-23, 09:32 Na razie na czas postu a potem zobaczymy księżycowa - 2020-02-24, 15:56 Cappy, każde postanowienie które sprawia coś dobrego dla nas jest na plus. Daje też satysfakcję, że coś nam się udało. Trzymam kciuki 
OnlyHuman - 2020-03-19, 19:25 Nienawidzę się. Nie wiem, czy od zawsze tak było. Nie wiem, na ile mi pomogli. Wiem za to, czemu dokładnie tak jest. Nienawidzę się, bo nie jestem sobą. Gdy patrzę w lustro, nienawidzę tego, co się w nim odbija. I nie, to nie są kompleksy na tle urody czy wagi. Po prostu... to nie jestem ja. To nie mogę być ja. Nie mogę być tą żałosną kupką nieszczęścia, która nie ma na nic siły. Która nic nie robi, bo na niczym jej już nie zależy. Która nie ma nikogo, bo nikt jej nie chce. Której nikt nie rozumie i to się nigdy nie zmieni. Wiem, że jestem, że mogę być kimś innym niż ta nijaka, rozmemłana klucha. I nienawidzę się za to, że nie potrafię. Nieważne, jak bardzo wydaje mi się, że mi zależy, to wszystko na nic. Nie jestem w stanie nic zrobić. Absolutnie do niczego się nie nadaję. Nie potrafię nawet sobie pomóc. księżycowa - 2020-03-30, 22:29 OnlyHuman, a gdybyś spróbowała od małej rzeczy? Naprawdę takiej malutkiej? OnlyHuman - 2020-04-05, 22:16 księżycowa, zdarzało się. Miewam takie przypływy energii, gdy wydaje mi się, że mogę wstać i coś zrobić. Posprzątać mieszkanie. Zrobić sobie jedzenie. Pouczyć się. Ale to mija. Zawsze mija. A ja nie umiem zatrzymać tej chwili, nie umiem przekuć jej w nawyk. I w sumie przez ten jeden moment się cieszę. Potem jednak dociera do mnie, że to była tylko chwila. I wraca stara, dobra nienawiść. Anonymous - 2020-04-06, 10:38 Nienawiść do samego siebie, jak dobrze to znam 
|
||||||
