Anonymous - 2015-07-31, 15:23 Temat postu: Zaburzenia dysocjacyjne 
Tematem jak widzicie będą zaburzenia dysocjacyjne.
Macie taką diagnozę? Znacie kogoś kto ją ma? Czytałam, że parę osób się wypowiadało o dysocjacji... Jak sobie radzicie z objawami? Jak pomagacie; wspieracie osoby które w waszym otoczeniu mają te zaburzenia? Nie wiem czy napisać na czym to polega... Ale trochę informacji by się przydało... Znalezione w internecie:
Ogólnie rzecz ujmując, to z materiałów jakie dostałam od lekarza, wynika, że to zaburzenie wywoływane jest przez jakieś traumatyczne przeżycia które mogą być z dzieciństwa i, że osoby na nie cierpiące nie czują się w jednym kawałku tylko takie jakby rozbite i ze tam mogą być różne tego objawy. Człowiek może nie utożsamiać się ze swoimi wspomnieniami, mogą być problemy z integracją społeczną bo reaguje na różne rzeczy w niewłaściwy sposób i nie potrafi płynnie zmieniać swoich reakcji i nastroju z jednego, w drugi tylko jakby cały czas jest w jednym trybie przyblokowany, że część osobowości może być w coś zaangażowana, a druga może wcale o tym nie wiedzieć. Główne objawy to derealizacja, depersonalizacja, amnezja, fuga dysocjacyjna. Wszystko odbywa się na poziomie nieświadomym... Podświadomość może wywołać dysocjację, bo jakieś wspomnienie, miejsce, zapach nam się skojarzy z traumatycznym zdarzeniem z przeszłości... No i takie osoby mają często uczucie utraty czasu, bo "odłączają się" od siebie na jakiś czas(to kwestia indywidualna). Niedotykalna - 2015-09-18, 16:50 No mam diagnozę. I przeraża mnie to. TOM - 2016-03-28, 17:02 Od dwoch miesięcy siedzę w szpitalu z diagnozą zaburzeń dysocjacyjnych (oprócz tego z pogranicza borderline i lekowych). Nie mam już siły nad sobą pracować i z tym walczyć, powoli tracę nadzieję, że będzie jeszcze ze mną lepiej. Nie radzę sobie z wyrazaniem emocji, izoluje się od ludzi, derealizacja i depersonalizacja nie daje mi od pół roku żyć. Zszargalam sobie na tym nerwy i po próbie samobójczej trafiłam na oddział. Leki nie pomagają na stany depresyjne, coraz częściej mam ataki lekowe, nie widzę żadnych zmian i jestem już negatywnie nastawiona do przyszłości. Czy ktoś poza Niedotykalna ma doświadczenie w leczeniu zaburzeń dysocjacyjnych? ll Anonymous - 2016-03-30, 10:44 TOM, ja przez chwilę w terapii się na nich skupiłam.., Po czasie da się to troszkę ogarnąć i się wie, kiedy są pierwsze objawu i wtedy można pójść po pomoc i nie pozwolić sobi d "odpłynąć" ViciousLady - 2016-03-30, 11:44 tup_tuś, mogłabyś powiedzieć jakie to są pierwsze objawy? Anonymous - 2016-03-30, 13:49 Zauważasz, że nie pamiętasz co robiłaś, zawieszasz się, czas Ci ucieka... TOM - 2016-03-30, 20:03 U mnie zdiagnozowali jakąś mieszankę wybuchową. Dysocjacyjne z borderline'm i zaburzeniami lekowymi. Niedotykalna - 2016-03-31, 10:57 Julia, diagnoza zaburzeń osobowości zazwyczaj jest szeroka bo spełniasz kryteria Icd które pokrywają się w różnych chorobach. Na wypisie będziesz mieć jednak tę dominujące, ale ną 7f bedziesz leczona całościowo. Tylko dopilnuj by lekarz dokładnie wszystko opisał bo bez tego ciężej się dostać. I pamiętaj że żadne kryteria Cię nie definiują, one służą tylko lekarźom jako wskazówka, w którym kierunku iść podczas leczenia. Anonymous - 2016-03-31, 12:18 Ćwiczenie pomagające "wrócić" do siebie:
Źródło: http://emocje.pro/dysocjacja-w-bpd/ Anonymous - 2016-03-31, 13:23
Dobrze, że zdarza mi się to rzadko. 
ViciousLady - 2016-03-31, 13:33
Zdarza mi się tak coraz częściej, ale nie uważam by to było coś złego, każdy czasem tak ma (chyba? ) Anonymous - 2016-03-31, 13:36 No tak, ale psychiatra musi rozróżnić zwykłe rozkojarzenie od zaburzeń dysocjacyjnych. ViciousLady - 2016-03-31, 14:44 A co jeśli nie zauważy granicy między tą chorobą a tym, że dany człowiek taki jest z natury? Psychiatra zawsze może się pomylić. Niedotykalna - 2016-03-31, 15:00 Dlatego takie osoby są pod obserwacją w szpitalu minimum 10 tygodni i wtedy lekarz widzi. Anonymous - 2016-03-31, 16:18
Boże, aż 10 tygodni? |
||||||||||||||||||||
