Rusłana - 2020-12-16, 16:49 ZIMA
są słowa niewypowiedziane odłożone ,,na potem” czekające na rozmowę co się nie przydarza zamarłe na ustach powitania przyjaciela który wciąż się nie pojawia są uśmiechy uwiędłe nierozkwitłe wcale komplementami niezbudzone czarne chociaż kiedyś śnieżnobiałe są sny skorupą lodu pokryte marzenia nieistnienia sny tak piękne do wiecznego niezbudzenia są łzy kłujące niewypłakane pod powiekami skryte których nie otrą dobre dłonie z oczu tych otchłani coraz większa pustka zionie są herbaty dziś już zimne nigdy nie niewypite miłości letnie wiosenne przez nikogo nieprzeżyte gdzieś na dno duszy zepchnięte męczą zatruwają głowę w długie noce bezsenne w wieczory zimowe Wiktoria14 - 2020-12-28, 00:04 Pył Pył o kolorowe plamy rozcieram Tym barwą jasność zabieram Ręce w czarnym piachu Który nie posiada ładnego zapachu Śmierdzi popiołem Wydzieńczony silnym żywiołem Zostaje go rozsypać W miejscu gdzie nie ma czym oddychać Nikt nie chce czuć tego zapachu A ten zapach dodaje strachu Lęk przed ubrudzeniem kogoś czernią Na kimś kim kolory się mienią Muszę ten pył wyrzucić Żeby innym cierpienia skrócić aga_myszka - 2020-12-31, 19:46
Co znaczy to słowo?
A nie "kogoś"? Krzysiu - 2020-12-31, 20:01
Wiktoria14 - 2020-12-31, 21:59
chodzi tu o wykończenie. czyli potężne zmęczenie. Wydzieńczony to synonim wyrazu zmęczony. i raczej nie Krzysiu - 2020-12-31, 22:45 Wiktoria14, Krzysiu chciał być miły i w postać żarciku to obrać… No dobrze, będzie może jednak brutalnie, ale obiecuje, że to nic personalnego. Otóż wybrane przez Ciebie słowo, z pełnym szacunkiem i wielką przykrością, nie istnieje. Tam jest głoska bezdźwięczna i analogicznym jest zapis literowy, ten leksem to „wycieńczony”. Ale nie martw się, może następnym razem będzie lepiej… aga_myszka - 2021-01-01, 20:47
To tak, jak napisał Krzysio powyżej. Prawidłowo pisze się "wycieńczony".
Hmm. To spróbuję innymi słowami napisać, jak rozumiem te wersy. Popraw, proszę, jeżeli to ja źle rozumiem.
Ja rozumiem to tak: "Muszę wyrzucić pył na kogoś, kto mieni się kolorami." Wiktoria14 - 2021-01-01, 23:18
Cos mi sie po kiełbasiło ze słówkami. Już skumałam ten błąd. W każdym razie dzięki. zaraz poprawie. Co do znaczenia. Nie. Tu opisalam stan depresyjny. W którymś momencie sie czlowiek czuje jak pył,boi sie kogos ubrudzic. czyli zadawac problem samym sobą. bo sie czuje problemem,czyli jak w wierszu brudem. Ten pył jest czarny więc jest strach przed zniszczeniem nastroju innej osoby. kolory sie mienią to tu chodzi o dobry nastrój. a caly wiersz skupia sie na tym stanie. a te kolorowe plamy to próbowanie na sile sobie poprawic nastroj co przez wszechogarniającą pustke nie idzie. A ten zapach no nie oszukujmy sie,w ciezkiej depresji nie dba wiekszosc o higiene,wiec czuje sie brzydki,zaniedbany. "Wycieńczony silnym żywiołem" tutaj mowie wprost o tej depresji,bo ten silny żywioł to właśnie ona. A wyrzucić by cierpienia innym skrócić to"Musze odejść z tego świata żeby nie zadawać problemu innym. To miał na myśli autor 
aga_myszka - 2021-01-02, 16:34 Wiktoria14, dzięki za wyjaśnienie, teraz jest to dla mnie jaśniejsze. 
Wiktoria14 - 2021-01-02, 18:56
Nie ma za co 
Rusłana - 2021-03-09, 22:52 WIOSNA
z Tobą cała jestem majem oczy mam niezapominajkowe rumieniąc się niczym magnolia uśmiechy rozdaję konwaliowe czuję jak bez co łatwo się kruszy gdy zbyt mocno nim poruszyć z niecierpka mam coś w sobie czekając wieczora by zatracić się w Tobie rozkwitam upajam motylom oddaję w posiadanie dojrzewać nie chcę może samo się stanie <<< Dodano: 2021-03-12, 19:46 >>> Bieszczadzka opowieść o gościu z nieba
na leśnej polanie wśród ziół wonności bieszczadzki anioł z nieba zszedł postanowił się rozgościć jadł letnie poziomki pił z chłodnego strumienia wśród cieni drzew szukał od upału orzeźwienia wieczorami przy ogniu siadał zasłuchany w owadziej muzyce skrzydła swe rozkładał trwając w cichym zachwycie zasypiał potem wygodnie w objęciach starej sosny pilnowany przez gwiazdy niebiańskie swoje siostry jesienią śpiewał z wiatrem czule tulił się do wrzosów jeże w kłębek skulone okrywał kołdrą swoich włosów gdy już uśpił wszystkie boże stworzenia i jego sen zmorzył przespał anioł zimę w opuszczonej, lisiej norze spod mchu się wygrzebał wraz z nadejściem wiosny a gdzie się pojawiał- tam białe kwiaty rosły wracać już mu trzeba przed Boga oblicze Stwórca wiedzieć przecież musi jak na ziemi płynie życie rozglądnął się anioł wokół podrapał po głowie jak o tylu cudach sam jeden opowie? posadził więc na ramieniu świerszcza pszczołę ostrożnie podniósł do góry spojrzał za siebie raz jeszcze... i poleciał w chmury daj dobra pszczółko aniołom miodu pięknie świerszczyku graj niech w niebie wiedzą jak wygląda raj Nieopowiedziana - 2021-08-05, 23:12 To ja może wrzucę jakieś bzdury. Od ognia piekielnego od strachu zaciskającego gardło od powietrza które jest jak lód od drżenia rąk od niewypowiedzianych słów i od wypowiedzianych Jeśli to możliwe zachowaj nas też od miłości Chiasm7891 - 2021-09-26, 20:43 Godzina diabła, czas jakby się zatrzymał. Krwawa mgła spowiła ciemny las dodając mu obojętności. Podążając wśród cieni, potykając się o korzenie dostrzegam postać. To nie diabeł, to tylko ja .................................... Słodycz niewinności pokusą zepsucia. Cienkim płaszczem okrywa znikając jak spadająca gwiazda. Przekleństwo świadomości. Czarny płomień rozświetla drogę odkrywając strumień kłamstw. Iluzja staje się rzeczywistością namacalną niczym poranny szron. Stłumiony krzyk odbija się od ścian. Szarość się pogłębia jestem już sam Cappy - 2021-09-28, 14:08 A ja się nie podzielę, bo nie umiem pisać wierszy chiroptera - 2021-09-28, 15:50 Cappy, pisanie takich postów niczego nie wnosi do tematu i podchodzi po spam. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
