Grzesiek1991 - 2018-07-14, 08:20 ,,ŚWIAT" Świat krąży Życie nie zdąży Nawet wyjść na przeciw temu Do czego świat dąży I po co się cieszyć Gdy życie takie smutne Smutek ogarnia mnie I nigdy nie będę szczęśliwy już Gdy już zgaśnie światło Odejdę w zapomnienie I nigdy nie wrócę już Świecie takajakinne - 2018-08-10, 11:18 diagnoza (tytuł roboczy) deformuję się może zmieniam formę na bardziej zawiłą obawiam się że skostniałą szum w uszach nie ustaje nawet poza miastem czy to wina sakralizacji kręgów pomału rotują codziennie bardziej splątane już nie odróżniam myśli od rzeczywistości zlewa się w jedno świat i ja w tańcu scheuermanna niby nic wielkiego a jednak strach Anonymous - 2018-10-06, 02:19 Mała królewno, uśnij już słowa Twe z gardła sączą się leniwie jakby wypatrując wzburzonych mórz ktoś z pustym spojrzeniem wypowiadał Twe imię... Chłodny, blady róż, drobne rączki, jakby z porcelany. Lustro znów pokrył kurz, tak, jak skrzep pokrywa świeże rany. O takim tańcu śni, kto życie wiódł już nazbyt długie, tylko zamknij drzwi a ja Twe imię znów wymówię. ~~~ Jeślibym kiedyś ucichła na wieki, a gdyby serce żyć jeszcze mogło rozwarłabym w końcu żelazne wnyki i po raz pierwszy uciekła na wolność. Brzemię to wielkie, gdy słyszysz dźwięki, lecz na Twój sen przyszła już pora. Drzemie coś we mnie, u progu nocy i we dnie, co trwa, jak na ramieniu przeklęta zmora. Ten organ, co bije, co rytm gra jak w pianinie, weźże, daruję go Tobie, zanim wraz ze snem przeminie. Świetlisty - 2018-10-07, 12:47 Zło, dobrem a dobrem bywa czasem zło,
Gdzie zło na przemian mija się z dobrem, gdy zderzy się targa wiatrem, to wznieca ogień ta wojna, polem bitwy ziemia, a zesłałeś z nieba... Dobro i Zło, współgra jak orkiestra Dwie strony Arcydzieło! Dwa czarne skrzydła, śmierć niosą tak mówią, A wszystkich tajemnic strzegą. O to Cztery kierunki... Ogień i woda bywa domem Ziemia powietrze WOJNA! Anonymous - 2018-10-08, 19:03 Raven, bardzo mi się podoba. Biedny - 2018-10-13, 04:16 Wracałem do domu z drogi przez mękę. Jechaliśmy z tatą samochodem. I kiedy tak wpatrywałem się w malownicze korony uciekających drzew, Pan przemówił przez radio. Pomyślałem: "Jakie to nieadekwatne słuchać Wonderful Life w tej chwili". Jednak Pan wie najlepiej, jak z nami rozmawiać. Zrozumiałem dziś, że Pan nie jest głuchy, to nasze serca są oślepłe. Anonymous - 2018-10-13, 08:00 Napisałam to zeszłej nocy, dla cioci, która we wtorek zmarła i której ciało dziś przyjedzie do polski, na tradycyjną, wiejską panachidę i pogrzeb nieopodal rodzinnej wsi... Ciało swą ziemską pokutą zmęczone,
lecz dusza czysta, biała, bez skazy. Człowiek - choć grzeszna istota Boża - kiedyś przekroczy i raju bramy. Co na ziemi ziemskie - u niebios anielskie. Tu los kto wycierpiał - tam bólu nie dozna. Rozłóżże skrzydła, Aniele niebieski, nam pamięć o sobie, Kochana, pozostaw. Biedny - 2018-10-13, 23:31 Amen. 
Anonymous - 2018-10-14, 02:43 1. Nasza gwiazda nas lubiła Twoja zdrada mnie zabiła. Twe odejście było szokiem I zostałam z pustym wzrokiem. Bo nie widzę swej przyszłości Moja głowa wciąż w przeszłości. Chce zapomnieć lecz nie mogę Ciągle jesteś gdzieś za rogiem. Serce moje mi wyrwales Łzy i rozpacz mi oddałeś. A ja chciałam tak zapomniec I nie wracać już do wspomnień. Bo w mym życiu różnie było Dzięki Tobie się zmieniło. Z Tobą przyszłość swą wiązałam W tej relacji sens widziałam. Teraz widzę tylko mrok Leczy to tylko pusty krok. W stronę śmierci mnie zawiedzie Kiedyś powiem: żegnaj świecie. 2. W moje głowie tylko mrok W moim życiu trudny rok. W stronę światła chciałam isc Nie umiałam sama być. Wyciągnąłes do mnie dłoń I wyrwales z mroku toń. Obiecales ze mną być I zachciało mi się żyć. Teraz mrok powrócił znow Przy mnie nie ma Ciebie znów. Musze się nauczyć zyc Chociaż tak już nie chce być. Zmuszasz mnie do oddychania Nie mam Ci już nic do dania. Moje serce jest juz martwe Moje cialo nic nie warte. Tylko z Tobą coś znaczylam Tylko z Tobą sobą byłam. Teraz pustka mnie otacza Nie chce już do żywych wracać. 3. Kiedyś nie wrócisz, Tak czułam, wiedzialam Kiedyś nie zechcesz Myśleć nie chcialam Kiedyś zapomnisz I tak też to czuje I przejdziesz gdzieś obok Już nic nie poczujesz Kiedyś me serce Przestanie tak bolec I wiem, nie zapomne I będziesz jak kolec Wbity w mam dusze Będziesz mnie draznil I ciągle mnie zmuszal Tęsknota mnie dlawil To co mnie czeka Nic więcej jak męka Bo byłes jak ogień I byłeś jak rzeka 4. To co w mojej duszy chuczy, co spać jej nie daje, to tęsknota za Tobą, za tym czego mi trzeba. Moja miłość jak liść, który spadł już z drzewa, ale nie zgnil jeszcze, choć wie co go czeka. Byłeś kimś więcej niż życiem, niż śmiechem w mym smutku. Byłeś serca biciem, mym ruchem w bezruchu. I nie wiem co dalej, co począć mi trzeba, choć chciałam być wszystkim - proszę Cię, przebacz. Wiem co Ci winnam, wiem, żeś jak w klatce, Wypuszcze Cię wreszcie, wyfruniesz - nie patrzę. Nie będę zaglądać jak szczęście me znika, Choć płaczę w poduszkę, chce Cię unikać. Ostatni raz napisałam coś jakieś 9 lat temu... Teraz te kilka słów samo ze mnie się wydostalo... Wiem, że monotonne, wiem, że mecze jeden ten sam temat, wiem, że wszystko do siebie podobne, ale... To wszystko mnie dlawi. Musiałam. Pierwszy raz dzielę się tym z innymi. Przepraszam. Świetlisty - 2018-10-14, 14:07 Camaleao, wow. Piękny wiersz.  Podoba mi się.
Anonymous - 2018-10-14, 14:57 Raven, cztery inne... Ale dziękuję. 
Świetlisty - 2018-10-14, 15:26 Złączyłem w jeden, jako całość.
Rusłana - 2018-10-28, 16:29 *JESIEŃ*
zanim Ciebie poznałam wiele twarzy głaskałam wiele całowałam ust czekając na swój cud moje kruche nadzieje potłuczone wspomnienia odchodząc zostawiali mi na pamiątkę łzy nie wiedziałam czy jesteś czy się zjawić zechcesz czy rozpoznać Cię umiem w anonimowym mężczyzn tłumie kiedy się pojawiłeś wątpliwości rozmyłeś jedno spojrzenie wystarczyło by mieć pewność że to Ty Twe policzki chłodne oczy miłości głodne w swe ramiona zaproszę szare snów mgły rozproszę Ty się nie bój, Kochanie ja Twym słońcem się stanę serca Twego ukoję lęki i niepokoje krople deszczu spod powiek osuszę i ogrzeję Twą duszę tyko się cały oddaj memu ciepłu poddaj dla Ciebie stworzę ze złotych liści posłanie w nim spokojnie zaśnij uwierz- wkrótce wiosna nastanie... Świetlisty - 2018-10-30, 12:53 Rusłano, ja to sobie chyba ten wiersz wydrukuje i powieszę, nie wiem czy mogę.
Rusłana - 2018-10-30, 19:47 Raven, jeśli Ci się naprawdę podoba, to drukuj i wieszaj śmiało
|
|||||||
