Anonymous - 2015-04-11, 18:40 Temat postu: Wiersz który napisał baran Po zauważeniu tego działu nie mogłam się powstrzymać, od siódmego roku życia tworze poezje i traktuję jako pamiętnik. Wrzucę więc tu jeden z moich wierszy, być może kiedyś dodam coś więcej.  (jeden ze starszych wierszy, tyle że jeden z nielicznych pozytywnych, a nie chciała bym być posądzona o zachęcanie do samobójstwa).
Chcę sądzić że coś istnieje W łzach wylanych - to nie ciecz To przepiękne kryształy Co gwiazdy naśladują wieczorami I świecą na nasze pocieszenie By zgasić ogień piekielny Co tli się pod stopami Człowiekowi ostatniej wieczerzy I chcę wierzyć że choć zabijam Nadzieje każdym swym wierszem Wskrzeszę ją w końcu silniejszą A nowe poematy uczynią ją Wiecznie nieśmiertelną I chcę wierzyć choć wiara Nie żyję we mnie od dawna Że istnieje coś poza I poza światem się rodzi Coś na kształt Boga I że jeśli przeżyję Wystarczająco długo To mnie śmierć wynagrodzi Za bolesną cierpliwość Ostatnią przysługą A jeśli nie - trudno Zostanę tu z wami I z wami będę płakać Nad stłuczonymi gwiazdami Anonymous - 2015-04-19, 02:44 Siedzę nocą, w neta patrzę, wino w szklance się już kończy. Gdy tak piszę, czuję wolność, lecz ta wolność to nie wolność. Czarne myśli w głowie płoną, ręce chodzą, nety płyną. I tak piszę, naje*any, aż się w końcu gdzieś powieszę. Dziękuję kochani, pozdrawiam Was
Sadnessa - 2015-04-25, 15:03 Trochę tych wierszy napisałam... Moje teksty to liryka niezwykle osobista. Dlatego niektóre ciężko zrozumieć. Lilo, co zakrywasz horyzonty. Pasjo, która ukrywa zwątpienie. Omego, co zapierasz dech. Daj oddychać sobą. Błagam o chwilę uśmiechu. Obdarz spojrzeniem. Przelotnym, a tak wyjątkowym. Gwiazdo, co spada co noc. Kwiecie, który przy mnie rozkwita. Wodo, co porywasz zieleń. Daj oddychać sobą. Błagam o chwilę uśmiechu. Obdarz spojrzeniem. Przelotnym, a tak wyjątkowym. Kartko, która pragnie być zapisaną. Słońce, co nigdy nie zachodzi. Tęczo, która prowadzi do nieba. Daj oddychać sobą. Błagam o chwilę uśmiechu. Obdarz spojrzeniem. Przelotnym, a tak wyjątkowym. Szukając celu natrafiam na ciebie. Twoje słowa otulają mą radość. I precz ucieka zwątpienie. <<< Dodano: 2015-05-21, 15:27 >>> Może mało poetyckie, ale prosto z serca, pełne emocji. Musiałam poniekąd zrelacjonować pewną sytuacje. Zwątpiłam, zwątpiłam w ludzi. Ja nie jestem w stanie tutaj żyć, Czasem lepiej w ziemi gnić. Bo jak można żyć w takim świecie, Gdzie rany jątrzą nam inni. Sięgnięcie dna kompletnego. Ludzie biegną do piekła mrocznego, A przyszłe anioły ciągną za sobą. Przyjaciel dla nas najgorszą osobą. Targają za ręce za serce za nogi. Nie bez bólu, nie bez trwogi. Jak można tak skrzywdzić drugiego człowieka? Przecież to jeszcze dziecko. Dzisiaj widziałam upadek człowieka. Riley - 2015-06-30, 20:54 Moja inspirowana dekadentyzmem pseudo-poezja... Marność ludzkiego stworzenia, błądzi w gąszczu niepotrzebnych słów, w blasku świtu noc w dzień się przemienia, w zapomnienie odchodzi świat niespełnionych snów. Dokąd zmierzacie, marne istoty, nakręcane zabawki z zardzewiałymi trybami, przypływ nieprawdziwej tęsknoty, czuję, gdy z nadzieją spoglądacie w niebo nad wami. Człowiek jest garścią pyłu na wietrze, wspomnieniami, tajemnicą ukrytą w łzach dopóki trwa pamięć o nim nie umarł jeszcze mimo, że dawno przysypał go piach. LadyRed - 2015-09-22, 21:06 Mój pierwszy wiersz w życiu. Nigdy jakoś nie miałam wcześniej do tego polotu.... Wczoraj jakoś tak mnie naszło. Wyjdź z ukrycia moja Miła Nie chcesz chyba bym kogoś zabiła? Moja anhedonia już mnie przeraża Ciągle i ciągle to się powtarza Choć emocji we mnie wiele Chce przede wszystkim mieć nadzieję Taką która ciągle będzie pod nosem Ze warto żyć, przypominać mi swym głosem Radości moja miła gdzie żeś się zgubiła? Nawet nie wiem jak zacząć Cię szukać Do jakich drzwi zapukać? Czy do tych gdzie Młody Brodacz W gabinecie wsłuchuje się w czyjś płacz? Anonymous - 2015-09-30, 11:38 Kruczoczarna Śmierć. Niosę wojne, śmierć i imie jej Jestem tam gdzie wszystkiego kres! Kruk jest, jam jest końcem początku To mój śpiew to ja synem jej, rozumiesz to w porządku. Pozostali Rozbitkowie na ziemi mej! słuzyć będą Matce swej, jedynej, krwawej nie ustraszonej! jakże Cichej, przebiegłej... Zbudować Armie! z Waszych Nadziej! zabić Baśnie! Ujrzycie gdy ksieżyc zgaśnie! I Sześć razy żywot trzaśnie!!! I trzy razy Kruk swe piękno lotu odda! Oblatując w centrum mordu ty wołasz! O śmierć prosisz, przykro mi lecz dopiero zaczniesz to znosić!!! Kraa Ło, no to pojechałem. Jak by co to nie ja. 
LadyRed - 2015-09-30, 20:00 Kruk, bragga w wierszu? Grubo 
Mocne
Czy słowo Matka oznacza śmierć? Anonymous - 2015-09-30, 20:17 Ola23, Tak.
LadyRed - 2015-09-30, 21:02 Kruk, Mam CIARY takie to mroczne
Anonymous - 2015-10-03, 16:39 Potrzaskane myśli urwane słowa Połamane marzenia popękana dusza jak szyba, Ona...Żywa, czernią oblana mnie wzywa, Plomień świecy się kiwa, to obecność jej przemiła. Jedna chwila! Błagam zabierz! Wyrwij! Mnie z tego życia! Natychmiast!!! Czuje, że jesteś mi bliska... Czuje, że już powinnaś... Nie każ mi czekać... Wiem, że jesteś czuwasz. Za DWIE za TRZY! To MOJA MYŚL! Zabierz mnie STĄD!!!! 
LadyRed - 2015-10-06, 00:16 Boję się , że jutro też nic sie nie zmieni, Dzięki Tobie co dzień sięgam dna Byłam już tak wysoko Dzięki miłości fruwałam jak ptak Ciesząc się, że wreszcie kocham głęboko Teraz już tylko cicho trwam By któregoś dnia odejść w nieznane Wówczas zobaczysz jak brak tego, co mogło być Ci dane Na co czekam pytam się? Trzyma mnie to, że nadal Kocham Cię. Anonymous - 2015-10-06, 08:34 Ładnie piszesz, Olu. LadyRed - 2015-10-10, 00:42 Gdyby nie to, że dzieli Nas świat, Gdyby nie to, że nie mam pojęcia jak wygląda Twoja twarz, To nic, że nie wiem na którym śpisz boku Każdego dnia i tak spotykamy się po zmroku Bardzo chce Ci pomóc w Twojej niedoli Czekam aż Ona ze swej miłości cię wyzwoli Wtem rześko będziesz oddychał Ba! Może nawet do innej wzdychał Za wiele chwil śmiać się będziemy serdecznie Z tego jak z miłości chcieliśmy umrzeć ostatecznie Aż wreszcie w noc ciemną i tajemniczą Poznając wszystko co przed Nami Pójdziemy paląc w otchłani zapomnienia co za Nami. Już tylko bezkres Nam pozostanie Tylko Nas dwoje bez uprzedzeń Wspólnie radując się w oczekiwaniu na kolejny dzień. Z dedykacją dla Kruka
Anonymous - 2015-10-10, 00:49  Ola o ja ciee... 
To jest piękne, i nigdy czegoś takiego nie przeczytałem od drugiej osoby... 
LadyRed - 2015-10-13, 16:30 Zamknęłam się już dawno. Zamknęłam się w swoim świecie. Udaję tylko, że żyję wśród Was Patrzę tylko kpiąco Z daleka Niczym dusza która opuściła swoje ciało Zostawię je Wam Głupcy. Myślicie, że to ja? Już dawno odeszłam. Jestem obserwującym duchem Już nigdy mnie nie dotkniecie Póki jestem w swoim świecie Nic o mnie nie wiecie. |
||||||
