Yennefer - 2010-12-02, 11:42 Dokładnie. Mój ojciec kiedyś do mnie powiedział: " i co? gdzie się pochlastałaś?". To nie było zbyt fajne. Pamiętaj by córka cały czas wiedziała, że zależy Ci na tym by poznać jej problem dlatego, że chcesz jej pomóc. Anonymous - 2010-12-02, 12:20 ja jak jej się to przydażyło i się wydało, nawet nie śmiałam i nie myślałam, aby mówić jej, czemu "mi to robi", tylko tak jak piszecie, ja niestety też o tym nie chcę gadać przy moim mężu, bo by była reakcja czepiania się i darcia nie potrzebnie "mordy" z jego strony, ja z nią mam dosyć dobry kontakt, ale jedak wg mnie nie chce tak do końca mi wyjawić chyba co ją trapi , dlatego jak macie jakieś pomysły to czekam na nie Anonymous - 2010-12-02, 17:28 Kurcze, ale Twoja corka ma fajna mame:) A co do Twojego pytania: nie naciskaj na nia. Daj jej czas. Ale jak bedzie chciala pogadac, dostrzezesz ze cos jest nie tak - zainteresuj sie. Pamietam jak matka z ojcem wyrzucili mnie z pokoju i kazali tlumaczyc co sie dzieje (wpadlam w histerie bo facet mnie zostawil) - a ja nie mialam ochoty o tym rozmawiac. Zmuszanie to najgorsze co moze byc. I bagatelizowanie. Daj jej wsparcie, ale nie kontroluj jej przesadnie. Troche ciepla moze zdzialac cuda 
Anonymous - 2010-12-02, 18:58 znaczy się od tamtej pory , a zdarzyło jej się to w maju to na razie nic nie widzę niepojącego na jej ciele, więc może to było faktycznie coś sporadycznego, ale wolę dmuchać na zimne staram się jak mogę ją wspierać, ale same wiecie Wy nastolatki, że nie o wszystkim chcecie z nami matkami rozmawiać i na to nic nie poradzę [ Dodano: 2010-12-02, 19:02 ] w dodatku, jak się jej nie zgodziłam na kolczyk w pępku, a mówiłam, że tak za rok to ok, to i tak sama w tajemnicy przekuła sobie u koleżanki, a ja po paru dniach zauważyłam i jesteśmy cicho przed jej tatą, bo jakby się dowiedział to nie byłoby za ciekawie :htsz: wręcz teraz mówię co ma robić, aby się dobrze zagoiło Duszka - 2010-12-02, 20:18 Anik, zapytaj się czy zdejmuje go na wfie:) bo może sobie rozerwać nie chcący pępek... Nie zgodziłaś się słowami: Nie bo nie albo Nie bo jesteś za młoda? Wiesz dobrze, że jak coś jest nie osiągalne to bardziej kusi, prawda? Następnym razem się daj zgodę na coś ale pod warunkiem, że pójdziesz z nią do tego salonu i zapłaci z kieszonkowego w salonie, może spowodować reakcje: Mamo ale wiesz co, na razie jednak nie chcę tego. Anonymous - 2010-12-02, 20:44 Myślę, że najważniejsze żebyś dowiedziała się czy to był jednostkowy wypadek czy dłuższa praktyka. Spróbuj zacząć od pytania co u niej - jak tam relacje z koleżankami, chłopakami itp, a potem możesz zacząć od tego, że widziałaś niedawno program o autoagresji i chciałaś wiedzieć czy tamten przypadek to już przeszłość, ponieważ się o nią martwisz. Jeżeli powie, że już się to nie zdarza i nie myśli o tym by się okaleczyć jak ma gorszy nastrój, to powinno Cię to uspokoić - wiele osób ma bardzo krótką styczność z autoagresją i szybko zdają sobie sami sprawę, że nie tędy droga. Jeżeli okaże się, że takich wypadków było więcej to wspólnie powinnyście się zastanowić co zrobić z tą sytuacją. Anonymous - 2010-12-02, 21:25 ok, dzięki Wam za podpowiedzi
RachelSolando - 2010-12-23, 14:45
Dzisiaj mój ojciec zauważył. Czułam się taka upokorzona. Zaczął się na mnie drzeć i straszyc, że pójdzie ze mną do lekarza, że samookaleczanie się jest ścigane z urzędu itd itp... Nienawidzę go za to. Jest tak beznadziejny. Za grosz zrozumienia kur**.... 
Anonymous - 2010-12-23, 21:01 Ozzy, a nie zapytał się Ciebie dlaczegi to robisz? Co Cię do tego zmusza? Ozzy, 
RachelSolando - 2010-12-23, 22:36 No spytał dlaczego, ale ja mu przeciez nie będę mówiła o swoich problemach....O tyle dobrze, że teraz do tego nie wraca. Rozmawia ze mna normalnie. To jest okropne, jak ludzie to odkryja, oni tego kompletnie nie rozumieją i postrzegają cię potem jak jakąś wariatkę, którą trzeba leczyć -,- Anonymous - 2010-12-24, 13:06
Może niekoniecznie wariatkę, ale leczyć faktycznie by się przydało. Jak pisałam w innym temacie planują wprowadzić samookaleczenia jako samodzielną diagnozę. Co do reakcji to ja szczerze nie rozumiem co myślą osiągnąć rodzice, którzy wydzierają się na swoje dziecko kiedy dowiadują się, że się okalecza. Myślą, że pokrzyczą, zabronią i problem zniknie? Można być aż tak naiwnym? RachelSolando - 2010-12-24, 15:14
Tak, czytałam to.
No chyba jednak tak jest jak piszesz. Moi wyjątkowo mnie nie rozumieją, są beznadziejni. Nigdy w życiu bym się do nich nie zwróciła z problemem np sercowym czy innym tego typu. Nie wiedzą jak ze mna postępowac w takich sytuacjach, jaką opisałam. A wiecie co jest najlepsze? Moja matka jest pedagogiem. Od razu wysłałaby mnie na leczenie, po drodze prawiąc te jej kazania. a ja nie chcę żadnego psychologa. Spójrzmy prawdzie w oczy; on mi nie pomoże. Ella - 2011-04-16, 15:49 Moi rodzice oficjalnie nie wiedzą, ale mam wrażenie, że się domyślają... Dzisiaj przy trzepaniu dywanów zdarłam sobie skórę na dłoniach. Oczywiście nie celowo! Niestety mojemu koledze z klasy przytrafiło się dokładnie to samo, a ja nie chciałam mu (do dziś) uwierzyć, że od ocierania się przy uderzaniu o dywan, zdziera się naskórek 
W każdym razie za poleceniem mamy umyłam to i zakleiłam plastrem. Przyszedł tata, patrzy i patrzy na moje ręce. Po czym z ironią "I co, bawiłaś się żyletką?", "Nie, trzepałam dywany". I tyle. Mam nadzieję, że powiedział to całkowicie nieświadomie. Mam nadzieję, że nawet się nie domyśla, że się okaleczam. A nawet jeśli rodzice się domyślają, mam wrażenie, że zbagatelizują problem, nie porozmawiają ze mną o tym, tylko od razu stwierdzą, że nadaje się do psychiatryka. I koniec rozmowy. Kasia17 - 2011-04-20, 17:20 Moi dowiedzieli się przez panią psycholog, która bez mojej wiedzy ich zawiadomiła...Awantura za awanturą, kontrola za kontrolą....Na razie przystopowali i na szczęście nie docinają z tekstami w stylu:"gdzie się dziś pocięłaś" lub "kiedy jedziemy do psychiatryka" tak jak to miała niestety moja koleżanka...Ja bym wtedy chyba ze sobą skończyła....Ogólnie rozmowa z nimi była straszna... Duszka - 2011-04-20, 19:55 Kasia17, znam to dobrze.
|
||||||||||||||
