agogika - 2019-11-12, 13:21 Zwierciadło, widzę, że specjalizujesz się w kwestii nieradzenia sobie ze sobą  . Nie lubię, gdy ktoś próbuje wmówić mi, że jestem naiwna, głupia czy wmawia, że nie szukałam "alternatywnych metod" i udaje do tego, że zna się na zdrowiu psychicznym lepiej niż rzesza terapeutów i psychiatrów, na których do tej pory trafiłam.
Niestety w tym temacie nie można przeklinać... Pozostaje mi tylko powiedzieć: Zwierciadło, walnij się w łeb patelnią i sprawdź czy Ci na mózg pomoże (bo ja się obawiam, że współczesna medycyna może mieć problem) .
[ Komentarz dodany przez: chiroptera: 2019-11-12, 14:40 ] Ago, my się już sytuacją zajmiemy. A Ciebie mimo wszystko proszę o nie obrażanie drugiego użytkownika. Zwierciadło - 2019-11-12, 13:49 Nie mówię że jesteś głupia. Tylko naiwna, że cięcie załatwią twój ból w sercu. Znaleźć hobby które sprawi Ci radość, choćby szukanie ładnych kamieni. Rysowanie, ale nie byle jakie tylko przykładanie się do tego, miej tej obraz w głowie i staraj się "dokładnie" go przerysować. Jest masa rzeczy które mogą to zastąpić. Ale to Twoje życie, rób co chcesz, wyrażam swoje zdanie [ Komentarz dodany przez: chiroptera: 2019-11-12, 14:42 ] Zakaz obrażania innych użytkowników! Cappy - 2019-11-13, 16:27
No nie wiem czy to takie proste. Sama bym nie potrafiła a co dopiero ludzie z poważnymi problemami psychicznymi. Piotr4s - 2020-03-23, 15:44 Napiszcie mi co kto czuje kiedy to robi i zaraz potem? Co tym pobudzasz? Poważnie. Chcę zrozumieć. agogika - 2020-03-23, 17:41 Piotr4s, nie wiem czy to odpowiedni temat na Twoje pytania. Może być też ciężko z uzyskaniem odpowiedzi. Sporo już zostało napisane. Wiele osób przyszło, przeszło i poszło... Do tego obawiam się, że zrozumienie może być konkretnej jednostki, a nie, jak wielu sądzi, grupy ludzi autoagresywnych jako takiej. Euphoriall - 2020-03-23, 20:37 Spodziewam się, że ile użytkowników się wypowiedziałoby na ten temat, tyle byłoby różnych odpowiedzi. Nie ma jednej,"właściwej", która nadawałby się do podręcznika. Każdy ma swój powód, ba, nawet jedna osoba może mieć różne powody co budzi inne psychiczne odczucia. Fizyczne w sumie też, każdy ma inny próg bólu. Cappy - 2020-03-24, 10:15 Tyle ran a ja dalej nie potrafię o tym rozmawiać. Piotr4s - 2020-03-25, 15:18
A co powinno się stać, abyś zaczęła? Mieszkasz z rodzicami? Żywisz się z ich pensji? To proste pytania dotyczące być może myśli o cięciu. Anonymous - 2020-03-25, 17:53 Cappy, a chciałabyś z kimś o tym rozmawiać? Z kim? Czego oczekiwałabyś od takiej rozmowy albo rozmówcy? Cappy - 2020-03-25, 18:00 Adenium, szczerze? Czasem bym chciała, nawet teraz. Tylko, że choroba mi na to nie pozwala. Oczekiwałabym zrozumienia i przytulenia. Piotr4s - 2020-03-25, 18:07
Czy mam rozumieć, czy Ty chcesz być chora? Odpowiedz proszę jeszcze na moje pytania. Cappy - 2020-03-28, 15:17 Piotr4s, nie rozumiem dlaczego pytasz mnie o takie rzeczy Vendemiaire - 2020-05-11, 19:06 Miałam dzisiaj pierwsze spotkanie z nową psycholożką i powiedziała mi, że w trakcie psychoterapii moje okazjonalne samookaleczanie mogłoby się pogorszyć. I jednym z warunków jej prowadzenia jest uświadomienie moich rodziców, że mam takie skłonności, czy coś. Raz widzieli ślady, ale kilka lat temu - zbagatelizowałam je i obiecałam, że się to nie powtórzy. Oczywiście. Przeraża mnie ponowienie tego, nie chcę aby o czymkolwiek wiedzieli, żeby się martwili. Na dodatek musiałabym tym bardziej trzymać rękę na pulsie i zachowywać się przy nich normalnie. Cholernie mnie to wszystko przeraża i bardzo kusi mnie, żeby po prostu zrezygnować. Z drugiej strony to byłoby jak splunięcie w twarz mojej mamie, która załatwiła mi tę specjalistkę. Nic już nie wiem... Widzę, że sporo osób tutaj jakoś dawało radę poruszać tę kwestię i bardzo to podziwiam :'3 Szara Eminencja - 2020-05-23, 15:05
Krycie się z samookaleczaniem jest moim zdaniem na pewnym etapie hmmm... zrozumiałe i normalne (człowiek się chyba wstydzi tego jaki jest, że sobie nie radzi itp.), ale powiem Ci, że jeśli ktoś chce wyzdrowieć, to jest to jedna z pierwszych rzeczy, jaką warto przełamać. Nie ładuj się w poczucie winy względem matki, rodziców bo to tylko dokłada do tego wozu, który ciągniesz. Myśli typu "żeby się nie martwili", "nie chcę dokładać" czy prowadzenie podwójnego życia (że przy rodzicach musisz się zachowywać "normalnie") są obarczające i nie warto ich słuchać i brać pod uwagę przy podejmowaniu decyzji. A decyzja do podjęcia jest taka: czy chcesz dać sobie pomóc i wyzdrowieć? I to nie dla mamy, taty, dziadka, przyjaciół - nikogo innego - tylko dla siebie? MerlinMonroe - 2022-07-28, 11:35 Moja mama mimo, że widziała moja rękę zepchnela chyba to gdzieś w podświadomość i nigdy ze mną nie rozmawiała |
||||||||||||||
