Anonymous - 2016-11-02, 12:05
Zapale sobie. Kurcze, ale już po święcie zmarłych. 
Niedotykalna - 2016-11-02, 13:44 Nightmare, ja Ci zapalę  !!
Anonymous - 2016-11-06, 19:34 Żałuje, że żyje... Żałuje wszystkiego i że jeszcze mam możliwość nabierać tlen w płuca... Jednobarwna - 2016-11-07, 21:51 We mnie wszystko krzyczy zrób to, zrób to, zrób to. Problemy mnie przytłoczyły i nie umiem sobie z nimi poradzić. 
Tony - 2016-11-09, 01:49 Kiedyś byłem o krok od tego, wszystko było by juz dawno za mna w koncu zebralem w sobie odwage zeby to zrobic, ale pewna osoba mnie powstrzymała. Obudziłem się następnego dnia i cały czas sobie powtarzałem jak bardzo jej nienawidzę za to że niepozwolila mi tego zrobić... Potem był strasznie ciężki dla mnie okres, meczenie sie z samym soba,ale potem bylo wszystko dobrze,az do teraz. Robię to co lubię (zawodowo), sprawia to że pojawia się na moich ustach usmiech ale problemy caly czas depcza po pietach, ich napór sprawia ze znowu zaluje. niewidzialna_ - 2016-11-10, 22:43 W sumie to ja też żałuję. Nie wierzę, że coś osiągnę, że będę kimś wielkim. Najdalsza przyszłość w jaka wybiegam to pogrzeb. Mój własny pogrzeb. nictakiego - 2016-11-11, 20:49 Coraz częściej nawiedza mnie myśl, że lepiej by było, gdybym zniknęła. noir - 2016-11-12, 14:12
Też mam takie myśli. 
Malia - 2016-11-12, 18:53
Mnie też dręczą...rozmyślanie jak fajnie by było gdyby wszystko się skończyło i nie musiałabym już się o nic martwić. A potem przychodzą wyrzuty sumienia z cyklu 'jak mogę tak myśleć, przecież inni mają gorzej, a ja mam takie szczęście, że żyję w cywilizowanym kraju, głodna nie chodzę, mam gdzie spać, mogę się uczyć'. Potem czuję się jeszcze gorzej i trwam w tym błędnym kole. Vennie - 2016-11-12, 22:14 Malia, Myślenie, że inni mają gorzej więc nie wolno narzekać/smucić się itp. jest jak myślenie, że po co się cieszyć skoro ktoś pewnie ma lepiej. Takie porównywanie do innych. Kappa - 2016-11-12, 23:31
Malia - 2016-11-13, 09:59 Vennie, wiem, że ten sposób myślenia jest bezsensu, ale mam to zakorzenione w głowie i nie mogę się tego pozbyć. To związane z moim rodzinnym domem i podejściem mojej mamy do sprawy - są ważniejsze rzeczy niż mój weltschmerz oraz szkolną psycholog, do której mnie wysłali na siłę - miałam się poczuć lepiej przez docenienie tego co ja mam, a nie mają np. dzieci w Afryce. Taaaak, bardzo mi pomogło. 
nrk - 2016-11-13, 12:30 To czasami się pojawia. Od czasu do czasu. Za każdym razem czuję wewnętrzne rozerwanie, bo wiem, że muszę żyć dla niej, ale jednocześnie zdaję sobie sprawę z tego, że mojeżycie jest kompletnie pozbawione sensu. Vennie - 2016-11-13, 19:57 Malia, U mnie jest nawet podobnie, ale w takich bardziej przyziemnych sprawach (rodzina nie wie o moich problemach i pewnie się nie dowie, bo nie mogę na nią liczyć). Spróbuj skupić się chociaż przez chwilę na sobie, a dopiero później zajmować się innymi. (wiem jak to brzmi, niczym "złota rada", która pomoże na wszystko  ) Wyrzutami sumienia czy docenieniem tego co masz nie nakarmisz dzieci w Afryce.
Agata634 - 2016-11-13, 20:09 Malia, mam tak samo. Jak z czymś nie mogę sobie poradzić albo się boję, że znów nie dam rady czegoś dokonać np. jutro mam egzamin na prawko. Bardzo boję i o tym myślę, ale w sferze ucieczki, że to by było proste, nie musiałabym się starać. Potem przychodzą wyrzuty sumienia, że skrzywdziłabym innych, że tyle ludzie poświęcili by mi pomóc, a ja to bym po prostu zmarnowała. No i znów jest błędne koło, żę nie doceniam tego, co mam, co dostałam, że ludzie mają gorsze problemy a ja "z drzazgi w palcu robię k***a teatr dramatyczny". 
[ Komentarz dodany przez: EverPaiin: 2016-11-13, 20:18 ] Zwracaj uwagę na pisownię, przeciwnym razie Twoje posty nie będą czytelne. Pisząc posty nieczytelne pod względem stylistycznym łamiesz regulamin. |
||||||||||||||
